I spojrzał ku Sodomie i Gomorze, i ku wszystkiej ziemi onej równiny, i obaczył, a oto wychodził dym z onej ziemi, jako dym z pieca.

Ani w nocy ani we dnie nie zagaśnie, na wieki będzie występował dym jej; od narodu do narodu pustą zostanie; na wieki wieczne nie będzie, ktoby szedł przez nią.

 I będą płakać i lamentować nad nią królowie ziemi, którzy nierządu z nią się dopuścili i żyli w przepychu, kiedy zobaczą dym jej pożaru. 

I rzekli powtórnie: «allelu Ja!» A dym jej wznosi się po eony eonów.

Ale oczy niepobożnych ustaną i ucieczka ich zginie, a nadzieja ich będzie jako wyjście duszy z człowieka.

Bo oto królowie, gdy się zgromadzili i ciągnęli wespół,

Sami to ujrzawszy bardzo się zadziwili, a przestraszeni będąc prędko uciekali.

Zacnymeś się stał i dostojnym z gór łupiestwa.

I zginie ucieczka od prędkiego, a mocarz nie pokrzepi mocy swojej, i duży nie wybawi duszy swojej;

Ale i rycerz serca zmężałego między mocarzami nago uciecze w on dzieó, mówi Pan.

 A królowie ziemscy, wielmoże i wodzowie, bogacze i możni, i każdy niewolnik, i wolny ukryli się do jaskiń i górskich skał. 

bo nadszedł Wielki Dzień Ich gniewu, a któż zdoła się ostać?»