A tak zebrawszy Jefte wszystkie męże z Galaad, walczył z Efraimem; i porazili mężowie z Galaad Efraima, przeto iż mówili: Wy Galaadczycy, którzy się bawicie między Efraimitami i między Manasesytami, zbiegowieście od Efraimitów.

 Wówczas nakazywali mu: "Powiedz Szibolet". Jeśli rzekł: Sibolet — a inaczej nie mógł wymówić — chwytali go i zabijali w brodach Jordanu. Tak zginęło czterdzieści dwa tysiące Efraimitów.

I odpowiedzieli wszyscy mężowie Judzcy mężom Izraelskim: Przeto, iż nam powinny jest król. A przeczże się gniewać macie o to? izali nam za to jeść król dawa, albo nam jakie dary rozdał?

Tedy się tam pojawił mąż niepobożny, którego zwano Seba, syn Bichry, mąż Jemini. Ten zatrąbił w trąbę, i rzekł: Nie mamy my działu w Dawidzie, ani mamy dziedzictwa w synu Isajego; wróć się każdy do namiotów swoich, o Izraelu!

I odpowiedział im król surowie, bo opuścił król Roboam radę starców.

I nie usłuchał król ludu: (bo była przyczyna od Boga, aby dosyć uczynił Pan słowu swemu, które był powiedział przez Achyjasza Sylonitczyka do Jeroboama, syna Nabatowego.)

I porazili ich Abijasz i lud jego porażką wielką, tak iż legło pobitych z Izraela pięć kroć sto tysięcy mężów na wybór.

Skryj mię przed skrytą radą złośników, przed zbuntowaniem czyniących nieprawość.

Którzy myślą złe rzeczy w sercu, a na każdy dzieó zbierają się na wojnę.

 Odpowiedź łagodna uśmierza płonący gniew; ale słowo bolesne pobudza do wściekłości. 

Człowiek niezbożny wykopuje złe, a w wargach jego jako ogieó pałający.

Gdy niestaje drew, gaśnie ogieó; tak gdy nie będzie klatecznika, ucichnie zwada.

Jako węgiel martwy służy do rozniecenia, i drwa do ognia; tak człowiek swarliwy do rozniecenia zwady.

Oto imię Paóskie przychodzi z daleka, zapaliła się popędliwość jego, i ciężka jest ku znoszeniu; wargi jego pełne są gniewu, a język jego jako ogieó pożerający.

Azaż oni nie bluźnią onego zacnego imienia, które jest wzywane nad wami?

I rzekł wąż do niewiasty: Żadnym sposobem śmiercią nie pomrzecie;

Widząc tedy niewiasta, iż dobre było drzewo ku jedzeniu; a iż było wdzięczne na wejrzeniu, a pożądliwe drzewo dla nabycia umiejętności, wzięła z owocu jego, i jadła; dała też i mężowi swemu, który z nią był; i on też jadł.

To miłościwe lato pięćdziesiątego roku miewać będziecie; nie będziecie siać, i nie będziecie żąć tego, co się samo przez się zrodzi, ani zbierać będziecie gron z winnic zaniechanych.

Które wzywały ludu ku ofiarom bogów swoich; a jedząc lud kłaniał się bogom ich.

Tedy przystąpiwszy do niego rzekli: Obory bydłu i dobytkowi naszemu, i miasta dziatkom naszym tu pobudujemy;

I wszelkie zwierzę, które ma rozdzielone kopyto, tak że się na dwa kopyta dzieli stopa jego, i które przeżuwa między zwierzęty, jeść je będziecie.

Znowu rzekła do niego: Jakoż mówisz, miłuję cię? a serce twoje nie jest ze mną. Jużeś mię po trzy kroć oszukał, i nie powiedziałeś mi, w czem jest twoja moc wielka.

Tedy jej otworzył cale serce swoje, i powiedział jej: Brzytwa nigdy nie postała na głowie mojej, gdyżem jest Nazarejczykiem Bożym zaraz z żywota matki mojej; gdyby mię ogolono, odejdzie ode mnie moc moja, i osłabieję, i będę jako inny człowiek.

Tedy go uśpiła na łonie swojem, a przyzwawszy niektórego człowieka, dała ogolić siedem kędzierzy głowy jego; potem go jęła draźnić, gdy odeszła moc jego od niego,

Co gdy wzwiedział Dawid, iż Saul potajemnie przeciw niemu myślał wszystko złe, tedy rzekł do Abijatara kapłana: Włóż na się efod.

Wydadząli mnie starsi miasta Ceili w ręce jego? przyjdzieli też Saul, jako słyszał sługa twój? Panie, Boże Izraelski, oznajmij proszę słudze twemu. I odpowiedział Pan: Przyjdzie.

Wstał tedy Dawid i mężowie jego około sześciu set mężów, i wyszli z Ceili, a uchodzili kędy mogli. A gdy oznajmiono Saulowi, że uszedł Dawid z Ceili, tedy zaniechał wyciągnienia.

A widząc Dawid, że wyszedł Saul, aby szukał duszę jego, został Dawid na puszczy Zyf w lesie.

Mówiąc do niego: Nie bój się, bo cię nie znajdzie ręka Saula, ojca mego; a ty będziesz królował nad Izraelem, ja zaś będę wtórym po tobie; wszak i Saul, ojciec mój, wie o tem.

Rzekł potem Absalom: Ponieważ ty nie chcesz, niechże idzie proszę z nami Amnon, brat mój. I rzekł mu król: A pocóżby miał iść z tobą?

Tedy przykazał Absalom sługom swoim, mówiąc: Pilnujcie proszę, gdy podweseli serce swoje Amnon winem, a rzekę do was: Bijcie Amnona, zabijcież go, nie bójcie się, bom ja wam rozkazał; zmocnijcież się, a mężnie sobie pocznijcie.

I wstawając rano Absalom stawał podle drogi u bramy, a każdego męża, mającego sprawę a idącego do króla na sąd, przyzywał Absalom do siebie, i mówił: Z któregożeś ty miasta? A gdy mu odpowiedział: Z jednego pokolenia Izraelskiego jest sługa twój.

Nadto mówił Absalom: O ktoby mię postanowił sędzią w tej ziemi! aby do mnie chodził każdy, któryby miał sprawę u sądu, dopomógłbym mu do sprawiedliwości.

A toć czynił Absalom wszystkiemu Izraelowi, który przychodził na sądy do króla, i ukradał Absalom serca mężów Izraelskich.

Rzekł potem Absalom do Achitofela: Radźcież, co mam czynić?

Przetoż rozbili Absalomowi namiot na dachu. I szedł Absalom do założnic ojca swego przed oczyma wszystkiego Izraela.

Nadto rzekł Achitofel do Absaloma: Niech proszę wybiorę dwanaście tysięcy mężów, a wstawszy będę gonił Dawida tej nocy;

I przypadnę naó, pokąd jest spracowany i zemdlonych rąk, a strwożę go, i uciecze wszystek lud, który jest z nim, a zabiję króla samego.

Wtem przyszedłszy do niego Jezabela, żona jego, rzekła mu: Przedże duch twój tak smutny, że nie jesz chleba?

Tedy rzekła do niego Jezabela, żona jego: I także ty sprawujesz królestwo Izraelskie? Wstaó, jedz chleb, a bądź dobrej myśli; ja tobie dam winnicę Nabota Jezeelity.

A napisała on list w ten sposób: Zapowiedźcie post, a posadźcie Nabota między przedniejszymi z ludu;

I uczynili mężowie onego miasta starsi i przedniejsi, którzy mieszkali w onem mieście jego, jako była wskazała do nich Jezabela, według tego, jako napisano było w liście, który posłała do nich.

Potem przyszli dwaj mężowie przewrotni, i usiedli przeciw niemu, a świadczyli przeciwko niemu oni mężowie przewrotni, to jest przeciw Nabotowi przed ludem, mówiąc: Złożeczył Nabot Bogu i królowi. I wywiedli go za miasto, i ukamionowali go, i umarł.

I stało się, gdy usłyszała Jezabela, że ukamionowany był Nabot, a iż umarł, rzekła Jezabela do Achaba: Wstaó, posiądź winnicę Nabota Jezreelity, któryć jej nie chciał dać za pieniądze; albowiem nie żyje Nabot, ale umarł.

 Synu mój, jeśli (cię) namawiają grzesznicy, nie zgadzaj (się).

 Pożremy [połkniemy] (jak) szeol żywych, całych, powalimy (do) dołu.

 Los [kamyk] swój dorzuć do naszego. Sakiewka jedna będzie wszystkich. 

Świadka fałszywego, który mówi kłamstwo, i tego, który sieje rosterki między braćmi.

Aby cię strzegły od żony cudzej, i od obcej, która mówi łagodne słowa.

I nakłoniła go wielą słów swoich, a łagodnością warg swoich zniewoliła go.

I przebiła strzałą wątrobę jego; kwapił się jako ptak do sidła, nie wiedząc, iż je zgotowano na duszę jego.

Chociaż słyszę urąganie od wielu i od Magor Missabiba, mówiących: Powiedzcie co naó, a oznajmiemy to królowi. Wszyscy przyjaciele moi czyhają na upadek mój, mówiąc: Aza snać zwiedziony będzie, i przemożemy go, a pomścimy się nad nim.

Przetoż tak mówi Pan: Oto Ja ciebie uprzątnę z tej ziemi, tego roku umrzesz; boś radził, aby odstąpił lud od Pana.

Lecz faryzeusze, słysząc to, mówili: «On tylko przez Belzebuba, naczelnym [archontem] demonów, wyrzuca demony».

 I ktoś jeśli powiedziałby słowo przeciw synowi człowieka uwolniony [wybaczony] on, ale ktokolwiek powiedziałby przeciw Tchnieniu świętemu nie uwolniony [wybaczony] on, ani w tym eonie, ani w następnym [nadchodzącym]. 

 Plemię żmijowe! Jakże wy możecie mówić dobrze, skoro źli jesteście? Przecież z obfitości serca usta mówią. 

 A powiadam wam: Z każdego bezużytecznego słowa, które wypowiedzą ludzie, zdadzą sprawę w dzień sądu.

 Nie to, co wchodzi do ust, czyni człowieka nieczystym, ale co z ust wychodzi, to go czyni nieczystym»

On zaś odrzekł: «Każda roślina, której nie sadził mój Ojciec niebiański, będzie wyrwana. 

Wtedy Piotr zabrał głos i rzekł do Niego: «Wytłumacz nam tę przypowieść!».

 Nie rozumiecie, że wszystko, co wchodzi do ust, do żołądka idzie i wydala się na zewnątrz. 

 Z serca bowiem pochodzą złe myśli, zabójstwa, cudzołóstwa, czyny nierządne, kradzieże, fałszywe świadectwa, przekleństwa.

Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby uczynić go nieczystym; lecz co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka nieczystym.

I mówił dalej: «Co wychodzi z człowieka, to czyni go nieczystym.

cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota.

Tymczasem arcykapłani i cała Wysoka Rada szukali świadectwa przeciw Jeszu, aby Go zgładzić, lecz nie znaleźli.

A niektórzy wystąpili i zeznali fałszywie przeciw Niemu:

Tam postawili fałszywych świadków, którzy zeznali: «Ten człowiek nie przestaje mówić przeciwko temu świętemu miejscu i przeciwko Prawu. 

Także spośród was samych powstaną ludzie, którzy głosić będą przewrotne nauki, aby pociągnąć za sobą uczniów.

Grobem otworzonym jest gardło ich, językami swemi zdradzali, jad żmiji pod wargami ich.

Których usta napełnione są przeklinania i gorzkości;

 A proszę was, bracia, abyście uważali na tych, którzy robią podziały i skandale przeciw nauce, której wy nauczyliście się — unikajcie ich.

 Tacy bowiem nie służą naszemu Panu, Pomazańcowi, ale własnemu brzuchowi, i za pomocą gładkich słów oraz pochlebstw [schlebianiu] zwodzą serca prostodusznych.

O nierządzie zaś i wszelkiej nieczystości albo chciwości niechaj nawet mowy nie będzie wśród was, jak przystoi świętym,

ani o tym, co haniebne, ani o niedorzecznym gadaniu lub nieprzyzwoitych żartach, bo to wszystko jest niestosowne. Raczej winno być wdzięczne usposobienie.

Lecz teraz złóżcie i wy to wszystko: gniew, zapalczywość, złość, bluźnierstwo i sprośną mowę z ust waszych.

Nie kłamcie jedni przeciwko drugim, gdyżeście zewlekli człowieka starego z uczynkami jego,

 I w całym zwiedzeniu nieprawości, w ginących za to, (że) miłości prawdy nie przyjęli dla zbawienia ich. 

Aby byli osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, ale sobie upodobali niesprawiedliwość.

 którym trzeba zatykać usta, gdyż oni całe domy wywracają, nauczając czego nie trzeba dla brudnego zysku.

Pojawili się jednak w ludzie również fałszywi prorocy, jak i między wami będą fałszywi nauczyciele, którzy wprowadzać będą po kryjomu zgubne rozłamy i zapierać się Władcy, który ich wykupił. Sprowadzają oni na samych siebie rychłą zgubę.

A wielu pójdzie za ich zniszczeniem [rozpustą] i przez nich droga prawdy będzie obrzucana bluźnierstwami.

To najpierwej wiedząc, że przyjdą w ostateczne dni naśmiewcy, według własnych swoich pożądliwości chodzący,

Przeto jeźli przyjdę, przypomnę uczynki jego, które czyni, słowami złemi obmawiając nas, a nie mając dosyć na tem, i sam braci nie przyjmuje, i tym, co by przyjąć chcieli, zabrania i ze zboru ich wyłącza.

 Podobnie jednak i ci śniący ciało rzeczywiście [w prawdzie] kalają, Panowanie [zwierzchność] zaś odrzucają, chwałom zaś bluźnią.

 Ci zaś jakich prawdziwie nie poznali, bluźnią [potępiają], co zaś naturalne, jak nierozumne istoty pojmują [znają], przez to (się) degenerują.

 Uczynić [wykonać] osąd [wyrok] przeciw [w dole] wszystkich skazać [demaskować, karać] wszystkich bezbożnych przez wszystkie dzieła [to, co zrobili] ich, którymi czynili bezbożność i [a, także] przez [za] wszystkie twarde [harde, szorstkie], które mówili przeciw [w dole] Niemu uchybiający [grzeszni] bezbożni.

 Wy zaś umiłowani pamiętajcie wypowiedzi wypowiedziane przez [pod] wysłanników [apostołów] Pana naszego Jeszu Pomazańca,

 Ale mam przeciw tobie trochę, bo masz tam trzymających (się) nauki Balaama, który pouczył Balaka, jak podrzucić pułapkę przed synów Iszraela, przez spożycie ofiar wizerunków i rozpustę. 

 Tak masz i ty trzymających (się) podobnie nauki nikolaitów [zwolenników Mikołaja].

I ujrzałem Bestię wychodzącą z morza, mającą dziesięć rogów i siedem głów, a na rogach jej dziesięć diademów, a na jej głowach imiona bluźniercze. 

 I ujrzałem jedną z jej głów jakby śmiertelnie zranioną, a rana jej śmiertelna została uleczona. A cała ziemia w podziwie powiodła wzrokiem za Bestią,

 dano jej usta mówiące wielkie rzeczy i bluźnierstwa, i dano jej możność przetrwania czterdziestu dwu miesięcy. 

 I światło lampy nie (będzie) uwidocznione w tobie. I głosu oblubieńca i oblubienicy nie (będzie) słyszane w tobie już: ponieważ kupcy twoi byli możnowładcami ziemi, ponieważ w farmacji [czarach] twojej oszukane zostały wszystkie narody - 

 I pochwycono bestię [zwierzę], a po nim fałszywego proroka [pseudoproroka], czyniącego przed nim znaki, w których zwiódł (tych, co), wzięli znamię bestii [zwierzęcia] i czczą obraz jego. Żywcem wrzuceni obaj do jeziora ognia, płonącego w siarce.

I zawołał: "Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i poślij Łazarza; niech koniec swego palca umoczy w wodzie i ochłodzi mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu". 

«Ananiaszu - powiedział Piotr - dlaczego niegodziwiec(szatan) zawładnął twym sercem, że skłamałeś Tchnieniu Świętemu i odłożyłeś sobie część zapłaty za ziemię?

 Albowiem tacy pseudoposłowie [fałszywy apostołowie], pracownicy podstępnie udający wysłanników [apostołów] Pomazańca. 

 Nic więc wielkiego, jeśli i jemu usługujący udają sług sprawiedliwości, których koniec będzie zgodny z ich czynami.

 Którego przyjście jest skutkiem działania szatana, w całej mocy i znakach i cudach kłamstw. 

 I zrzucono smoka wielkiego, Węża pradawnego, który się zwie oszczerca [diabeł] i wróg [szatan], zwodzący całą zamieszkałą ziemię, został strącony na ziemię, a z nim strąceni zostali jego posłowie [aniołowie].