Jeźliby obrócił przeciwko niemu serce swoje, a ducha jego, i dech jego do siebie wziął:

Zginęłoby wszelkie ciało społu, a człowiekby się do prochu nawrócił.

Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.

Wynijdzie duch jego, i nawróci się do ziemi swojej; w onże dzieó zginą wszystkie myśli jego.

I wróci się proch do ziemi, jako przedtem był, a duch wróci się do Boga, który go dał.

Przestaócież ufać w człowieku, którego dech jest w nozdrzach jego; bo za cóż on ma być poczytany?

Wtedy Jeszu zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce powierzam tchnienie moje. Po tych słowach wyzionął tchnienie. 

Tak kamienowali Szczepana, który modlił się: «Panie Jeszu, przyjmij tchnienie(ducha) me!»

 Położywszy [upadając na] kolana, zawołał głosem wielkim: "Panie, nie poczytaj [postaw] im tego uchybienia [grzechu]!" Po tych słowach zasnął.

 Co za pożytek, bracia moi, jeśli ktoś mówi, że ma wiarę, lecz nie ma uczynków? Czy wiara jest w stanie go zbawić? 

 Tak i wiara, jeśli nie ma uczynków, martwa jest sama w sobie.

 Chcesz poznać, o człowieku pusty, że wiara bez działania [uczynków] martwa jest?