Jeżeli ktoś uważa się za człowieka pobożnego, lecz łudząc serce swoje nie powściąga swego języka, to pobożność jego pozbawiona jest podstaw.

Albowiem on zna marność ludzką, i widzi nieprawość; a nie miałby tego baczyć?

Człowiek nierozumny nabywa rozumu, choć się jako źrebię leśnego osła rodzi człowiek.

Zrozumicież, o wy bydlęcy między ludźmi! a wy szaleni kiedyż zrozumiecie?

Izali ten, który ćwiczy narody, nie będzie karał? który uczy człowieka umiejętności.

Kto sprawuje ziemię swoję, chlebem nasycony bywa; ale kto naśladuje próżnujących, głupi jest.

Tak mówi Pan: Jakąż nieprawość znaleźli ojcowie wasi przy mnie, iż się oddalili odemnie, a chodząc za marnością marnymi się stali?

 Ponieważ poznawszy Boga, nie oddali chwały jako Bogu, ani mu (nie) dziękowali, ale znikczemnieli w myślach swoich i okryło się ciemnością bezrozumne serce ich;

Ale rzecze kto: Jakoż wzbudzeni bywają umarli i w jakim ciele wychodzą?

O głupi! To, co ty siejesz, nie bywać ożywione, jeźliby nie umarło.

Jeśli bowiem kto uważa, że jest czymś, będąc niczym, samego siebie zwodzi.

 Patrzcież [obserwujcie, uważajcie], żeby ktoś was (nie) uczynił [będzie] łupem [zniewolił] przez filozofię i próżne [puste] zwodzenie [oszukanie], według ustawy [tradycji] ludzkiej, według reguł [zasad, indoktrynacji] świata, a nie według Pomazańca.

Czego niektórzy jako celu uchybiwszy, obrócili się ku próżnomówności.

 Wielu jest bowiem i niekarnych, rozgadanych, zwodzicieli, zwłaszcza tych spośród obrzezanych,