Gdyby bowiem to pierwsze było bez wad, nie szukano by miejsca na drugie.

Nie według umowy, którą zawarłem z ojcami ich w dniu, gdym ich ujął za rękę, abym ich wyprowadził z ziemi egipskiej; ponieważ oni nie wytrwali w tym przymierzu moim i Ja ich zaniedbałem, mówi Pan.

I nie będzie uczył żaden bliźniego swego, i żaden brata swego, mówiąc: Poznaj Pana; albowiem wszyscy mię poznają, od najmniejszego z nich aż do największego z nich.

Ponieważ zaś mówi o nowym, pierwsze uznał za przestarzałe; a to, co się przedawnia i starzeje, bliskie jest zniszczenia.

 który też (uczynił) nas kompetentnymi sługami nowej umowy [testamentu], nie litery, ale tchnienia; ponieważ litera uśmierca, zaś tchnienie ożywia.

 o ileż [jak nie] bardziej posługa Ducha będzie w chwale?

 Albowiem nie jest chwalebne (to, co było) chwalebne w tym zakresie [części] z powodu przewyższającej chwały. 

Tak dalece lepszego przymierza rękojmią stał się Jeszu.

 I (do) Jeszu, mediatora nowszej umowy, i krwi zroszenia [uświęcenia], korzystniej przemawiającej niż Abla. 

Czym więc (jest) prawo? Z powodu zboczenia [wykroczenia, zejścia z drogi] zostało dodane aż do przyjścia Potomka [nasienia], któremu (udzielono) obietnicy; wydane przez Posłów [aniołów] w ręce mediatora. 

 Lecz mediator nie jest jednego, ale Bóg jeden jest.

Tak dalece lepszego przymierza rękojmią stał się Jeszu.

 I dlatego jest mediatorem nowej umowy [przymierza, testamentu], ażeby przez śmierć, poniesioną dla odkupienia przestępstw, popełnionych podczas pierwszej umowy, ci, którzy są wzywani do wiecznego dziedzictwa, dostąpili spełnienia obietnicy. 

Bo testament tych, którzy zmarli, mocny jest, gdyż jeszcze nie jest ważny, póki żyje ten, co testament uczynił.

Albowiem gdy Mojżesz wszystko przykazanie według zakonu opowiedział wszystkiemu ludowi, wziąwszy krew cielców i kozłów z wodą i z wełną szarłatową, i z hizopem, i same księgi, i lud wszystek pokropił,

Takie jest przymierze, które zawrę z domem Iszraela w owych dniach, mówi Pan. Dam prawo moje w ich myśli, a na sercach ich wypiszę je, i będę im Bogiem, a oni będą Mi ludem.

Ponieważ ulituję się nad ich nieprawością i nie wspomnę więcej na ich grzechy.

 Którymi są Iszraelczycy, których usynowienie i chwała, i przymierza, i prawodawstwo, i służba Boża, i obietnice;

 Zaś Abrahamowi dano obietnice i nasieniu [potomkowi] jego, nie mówi "i nasionom", jak o wielu, ale jak o jednym, "i potomkowi twojemu", którym jest Pomazaniec.

 Jeśli więc z prawa dziedzictwo, to nie z obietnicy; zaś Abrahamowi przez obietnicę darował Bóg.

 Lecz mediator nie jest jednego, ale Bóg jeden jest.

 z powodu nadziei życia eonowego [wiecznego], które przed eonowymi czasami przyobiecał niekłamiący Bóg, 

- [Z powodu powołania] zostały nam udzielone drogocenne i największe obietnice, abyście się przez nie stali uczestnikami BOSKIEJ NATURY, gdy już wyrwaliście się z zepsucia pragnieniami tego świata.