Tylko w pokarmach i w napojach, i w różnych omywaniach, i w ustawach cielesnych aż do czasu naprawienia włożone były.

I [gdy wrócą] z rynku, nie jedzą, dopóki się nie obmyją. Jest jeszcze wiele innych [zwyczajów], które przejęli i których przestrzegają, jak obmywanie kubków, dzbanków, naczyń miedzianych.

Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji,

Lecz faryzeusz, widząc to, wyraził zdziwienie, że nie obmył wpierw rąk przed posiłkiem. 

Lecz Jan powstrzymywał Go, mówiąc: «To ja potrzebuję zanurzenia od Ciebie, a Ty przychodzisz do mnie?

 Odpowiadając Jeszu rzekł: «Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić?» Odpowiedzieli Mu: «Możemy».

On rzekł do nich: «Kielich mój pić będziecie. Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej i lewej, ale [dostanie się ono] tym, dla których mój Ojciec je przygotował». 

 Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im zanurzenia w imię Moje. 

Kto uwierzy i przyjmie zanurzenie, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony.

 on tak przemówił do wszystkich: «Ja was zanurzam w wodzie; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On was będzie zanurzał w Tchnieniu Świętym i ogniu. 

Zanurzenie mam przyjąć i jakiej doznaję udręki, aż się to stanie. 

Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym zanurzał w wodzie, powiedział do mnie: "Ten, nad którym ujrzysz Tchnienie zstępujące i spoczywające nad Nim, jest Tym, który zanurza w Tchnieniu Świętym".

A powstał spór między uczniami Jana a Judejczykiem w sprawie oczyszczenia.

Przyszli więc do Jana i powiedzieli do niego: «Nauczycielu, oto Ten, który był z tobą po drugiej stronie Jordanu i o którym ty wydałeś świadectwo, teraz udziela zanurzenia i wszyscy idą do Niego».

A kiedy Pan dowiedział się, że faryzeusze usłyszeli, iż Jeszu pozyskuje sobie więcej uczniów i zanurza więcej niż Jan -

chociaż w rzeczywistości sam Jeszu nie zanurzał, lecz Jego uczniowie -

Piotr jednak do nich {powiedział}: skorygujcie [nawróćcie, zmieńcie sposób myślenia], {mówi} i niech się zanurzy [ochrzci] każdy z was w [na] imię Jeszu Pomazańca [Mesjasza, Chrystusa] do [na, dla] odpuszczenia waszych grzechów i otrzymacie [weźmiecie] dar [prezent] Tchnienia [Ducha świętego [wyszczególnionego do czystości].

Ci zaś, którzy przyjęli [zaakceptowali, przywitali] jego słowo [naukę], (zostali) zanurzeni [ochrzczeni], i (zostały) dodane [dołączone] w tym dniu dusze [osoby] około [jakby] trzech tysięcy.

 Lecz kiedy uwierzyli Filipowi, który nauczał o królestwie Bożym oraz o imieniu Jeszu Chrystusa, zarówno mężczyźni, jak i kobiety przyjmowali zanurzenie.

Uwierzył również sam Szymon, a kiedy przyjął zanurzenie, towarzyszył wszędzie Filipowi i zdumiewał się bardzo na widok dokonywanych cudów i znaków. 

Bo na żadnego z nich jeszcze nie zstąpiło. Byli jedynie zanurzeni w imię Pana Jeszu. 

W czasie podróży przybyli nad jakąś wodę: «Oto woda - powiedział dworzanin - cóż przeszkadza, abym został zanurzony?»

 I kazał zatrzymać wóz, i obaj, Filip i dworzanin, zeszli do wody. I zanurzył go.

Wtedy odezwał się Piotr: «Któż może odmówić zanurzenia tym, którzy otrzymali Tchnienie Święte tak samo jak my?»

Kiedy została zanurzona razem ze swym domem, poprosiła nas: «Jeżeli uważacie mnie za wierną Panu - powiedziała - to przyjdźcie do mego domu i zamieszkajcie w nim!». I wymogła to na nas. 

Tej samej godziny w nocy wziął ich z sobą, obmył rany i natychmiast przyjął zanurzenie wraz z całym swym domem.

Zapytał ich: «Czy otrzymaliście Tchnienie Święte, gdy przyjęliście wiarę?» A oni do niego: «Nawet nie słyszeliśmy, że istnieje Tchnienie Święte».

"Jan udzielał zanurzenia skruchy, przemawiając do ludu, aby uwierzyli w Tego, który za nim idzie, to jest Jeszu" - powiedział Paweł. 

 Czy nie wiecie, że jacy (zostaliśmy) zanurzeni w Chrystusie Jeszu, w śmierć jego zanurzeni zostaliśmy? 

 Razem pogrzebani więc (z) nim przez zanurzenie [chrzest] w śmierć, aby tak, jak (został) wzbudzony [podniesiony] Pomazaniec przez chwałę Ojca tak i my w nowości życia chodziliśmy.

Powiadam zaś to, że każdy z was mówi: Ja jestem Pawłowy, a ja Apollosowy, a ja Kefasowy, ja zaś Pomazańcowy.

Dziękuję Bogu, że żadnego z was nie zanurzyłem, oprócz Kryspa i Gajusa;

Zanurzyłem też i dom Stefanasa; poza tym nie wiem, czy kogoś jeszcze zanurzyłem.

Wszyscy też w Mojżesza zanurzyli się w obłoku i w morzu,

A [i] bowiem [zaiste] w jednym Tchnieniu [Duchu, Powiewie] my wszyscy w jednym ciele zanurzeni [ochrzczeni], czy to [czyżbyśmy byli] Judejczycy [Żydzi], czy [albo] Helenowie [Grecy], czy [albo] niewolnicy [słudzy], czy [albo] wolni, i wszyscy {w jedno Tchnienie [Ducha]} napojeni [wypiliśmy].

 Pogrzebieni z nim w zanurzeniu, w którym też wspólnie z nim wzbudzeni zostaliście przez wiarę. Moc Boga wzbudziła Go z martwych 

 tym, które niegdyś były nieposłuszne, gdy [raz] Bóg cierpliwie czekał za dni Noego, kiedy budowano arkę, w której nieliczni, to jest osiem dusz, zostało ocalonych przez wodę.

 Tego odpowiednikiem jest zanurzenie, które i nas teraz zbawia, a jest nie pozbyciem się brudu ciała, lecz skierowanym do Boga wezwaniem dobrego sumienia, przez zmartwychwstanie Jeszu Pomazańca,

 Przedstawili ich Wysłannikom(Apostołom), którzy modląc się włożyli na nich ręce.

Kiedy Wysłannicy(Apostołowie) w Jeruszalem dowiedzieli się, że Samaria przyjęła słowo Boże, wysłali do niej Piotra i Jana,

Bo na żadnego z nich jeszcze nie zstąpiło. Byli jedynie zanurzeni w imię Pana Jeszu. 

Kiedy Szymon ujrzał, że Wysłannicy(Apostołowie) przez wkładanie rąk udzielali Tchnienia Świętego, przyniósł im pieniądze.

Wtedy po poście i modlitwie oraz po włożeniu na nich rąk, wyprawili ich.

 A kiedy Paweł włożył na nich ręce, Tchnienie Święte zstąpiło na nich. Mówili też językami i prorokowali. 

Niewiasty odbierały umarłych swoich wzbudzonych; a drudzy są na próbach rozciągnieni, nie przyjąwszy wybawienia, aby lepszego dostąpili zmartwychwstania.

Ożyją umarli twoi, trupy moje wstaną, gdy rzeczesz: Ocućcie się, a śpiewajcie mieszkający w prochu! Albowiem rosa twoja będzie jako rosa na ziołach; ale niezbożnych o ziemię uderzysz.

Była nademną ręka Paóska, i wywiódł mię Pan w duchu, i postawił mię w pośrodku pola, które było pełne kości;

I rzekł do mnie: Synu człowieczy! ożyjąli te kości? I rzekłem: Panujący Panie! ty wiesz.

Tak mówi panujący Pan o tych kościach: Oto ja wprowadzę w was ducha, a ożyjecie;

Prorokowałem tedy, jako mi rozkazano; i stał się szum, gdym ja prorokował, a oto poruszenie; i przystąpiły kości, kość do kości swojej.

I rzekł do mnie: Prorokuj do ducha, prorokuj, synu człowieczy! i rzecz do ducha: Tak mówi panujący Pan: Od czterech wiatrów przyjdź, duchu! i natchnij te pobite, a niech ożyją.

I rzekł do mnie: Synu człowieczy! te kości są wszystek dom Izraelski. Oto mówią: Wyschły kości nasze, i zginęła nadzieja nasza, wygładzeni jesteśmy.

I dowiecie się, żem Ja Pan, gdy Ja otworzę groby wasze, a wywiodę was z grobów waszych, ludu mój!

A wiele z tych, którzy śpią w prochu ziemi, ocucą się, jedni ku żywotowi wiecznemu, a drudzy na pohaóbienie i na wzgardę wieczną.

W owym dniu przyszli do Niego saduceusze, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zagadnęli go

Otóż było u nas siedmiu braci. Pierwszy ożenił się i umarł, a ponieważ nie miał potomstwa, zostawił swoją żonę bratu.

W końcu po wszystkich umarła ta kobieta.

Jeszu im odpowiedział: «Jesteście w błędzie, nie znając Pisma ani mocy Bożej. 

 A co do zmartwychwstania umarłych, nie czytaliście, co wam Bóg powiedział w słowach:

A będziesz szczęśliwy, ponieważ nie mają czym tobie się odwdzięczyć; odpłatę bowiem otrzymasz przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych». 

a ci, którzy pełnili dobre czyny, pójdą na zmartwychwstanie życia; ci, którzy pełnili złe czyny - na zmartwychwstanie potępienia. 

 Rzekła Marta do Niego: «Wiem, że zmartwychwstanie w czasie zmartwychwstania w dniu ostatecznym». 

 Powiedział jej Jeszu: "Ja jestem powstaniem i życiem. Wierzący we Mnie, choćby umarł, (będzie) żył. 

Zaniepokojeni [rozdrażnieni, zatroskani] przez [z powodu] nauczania [uczenia] ludu i głoszenia [zwiastowania] w [przez] Jeszu zmartwychwstania [wskrzeszenia] z [spośród] umarłych,

Niektórzy z filozofów epikurejskich i stoickich rozmawiali z nim: «Cóż chce powiedzieć ten nowinkarz» - mówili jedni, a drudzy: - «Zdaje się, że jest zwiastunem nowych bogów» - bo głosił Dobrą Nowinę o Jeszu i zmartwychwstanie. 

dlatego że wyznaczył dzień, w którym sprawiedliwie będzie sądzić świat przez Człowieka, którego na to przeznaczył, po uwierzytelnieniu Go wobec wszystkich przez wskrzeszenie Go z martwych». 

Gdy usłyszeli o zmartwychwstaniu, jedni się wyśmiewali, a inni powiedzieli: «Posłuchamy cię o tym innym razem».

Wiedząc zaś, że jedna część składa się z saduceuszów, a druga z faryzeuszów, wołał Paweł przed Sanhedrynem: «Jestem faryzeuszem, bracia, i synem faryzeuszów, a stoję przed sądem za to, że spodziewam się zmartwychwstania umarłych».

 Mam też w Bogu nadzieję, którą również oni mają, że nastąpi zmartwychwstanie sprawiedliwych i niesprawiedliwych. 

Chyba jedynie tego, że stojąc wśród nich zawołałem głośno: Sądzicie mnie dzisiaj z powodu [wiary w] zmartwychwstanie umarłych». 

Dlaczego uważacie za nieprawdopodobne, że Bóg wskrzesza umarłych? 

 Jeżeli bowiem zrośnięci zostaliśmy [staliśmy się] w podobieństwie śmierci Jego, ale i w powstanie będziemy.

Bo jeźlić zmartwychwstania nie masz, tedyć i Chrystus nie jest wzbudzony.

I bylibyśmy też znalezieni fałszywymi świadkami Bożymi, iżeśmy świadczyli o Bogu, że Chrystusa wzbudził, którego nie wzbudził, jeźliże umarli nie bywają wzbudzeni.

 Jeśli zaś Pomazaniec nie (jest) wzbudzony, bezwartościowa (jest) wiara wasza; jeszcze jesteście w uchybieniach [grzechach] waszych; 

Jeśli tylko w tym życiu pokładamy nadzieję w Pomazańcu, jesteśmy ze wszystkich ludzi najbardziej pożałowania godni.

Bo ponieważ przez człowieka śmierć, przez człowieka też powstanie umarłych.

Ale każdy w swoim rzędzie, Chrystus jako pierwiastek, a potem ci, co są Chrystusowi w przyjście jego.

Bo on musi królować, póki by nie położył wszystkich nieprzyjaciół pod nogi jego.

Bo wszystkie rzeczy poddał pod nogi jego. A gdy mówi, że mu wszystkie rzeczy poddane są, jawna jest, iż oprócz tego, który mu poddał wszystkie rzeczy.

 Bo inaczej co uczynią, zanurzający (się) za zmarłych, jeśli całkowicie martwi nie (są) wzbudzani? Dlaczego ci zanurzają (się) za zmarłych? 

Na każdy dzień umieram przez chwałę naszą, którą mam w Pomazańcu Jeszu, Panu naszym.

Nie błądźcież; złe rozmowy psują dobre obyczaje.

Ale rzecze kto: Jakoż wzbudzeni bywają umarli i w jakim ciele wychodzą?

I co siejesz, nie siejesz ciała, które ma potem wyrość, ale gołe ziarno, jako się trafi, albo pszeniczne, albo jakiekolwiek inne.

Nie każde ciało jest jednakiem ciałem; ale inszeć jest ciało ludzkie, a insze ciało bydlęce, insze rybie, a insze ptasze.

 Inna chwała słońca, a inna chwała księżyca i inna chwała gwiazd; bo gwiazda gwiazdę przewyższa chwałą.

 Siane w zniewadze, wzbudzone w szacunku [chwale]; siane w słabości, wzbudzone w mocy; 

 Tak też napisane: Stał [zaistniał] (się) pierwszy człowiek Adam w duszy żyjącej, (a) ostatni Adam w tchnieniu [duchu] ożywiającym. 

 Pierwszy człowiek z ziemi, ziemski; drugi człowiek {Pan} z nieba. 

 A tak, jak nosiliśmy wygląd [obraz] ziemskiego, będziemy nosili też wygląd niebiańskiego.

 Oto tajemnicę wam wyjawiam [mówię]; nie wszyscy zaśniemy, ale wszyscy przemienieni będziemy, 

 Trzeba bowiem zniszczalne ubrać niezniszczalnością, a śmiertelne ubrać nieśmiertelnością. 

 Gdzie (jest, o) śmierci, twoje zwycięstwo? Gdzie (jest, o) śmierci {hadesie}, twoje żądło? 

 Zaś Bogu wdzięczność, daje nam zwycięstwo przez Pana naszego Jeszu Pomazańca.

- Który przemieni ciało nasze uniżone na podobne chwalebnemu ciału Jego. Poprzez działanie mocy swojej, podporządkuje sobie wszystko.

 Albowiem jeśli wierzymy, że Jeszu umarł i powstał, tak Bóg i tych, którzy zasnęli w Jeszu, poprowadzi razem z nim.

 Gdyż sam Pan pośród rozkazu [okrzyku], pośród głosu archonta posłów [archanioła] i pośród trąby Boga zstąpi z nieba, a martwi w Pomazańcu powstaną najpierw.

 Dlatego zachęcajcie jedni drugich tymi słowami [tą nauką].

 którzy minęli się z prawdą, głosząc, że powstanie (z martwych) już się dokonało i wywracają wiarę niektórych.

Ponieważ każdy uczynek, i każdą rzecz tajną, lub dobrą, lub złą, Bóg na sąd przywiedzie.

Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale i wszyscy posłowie z Nim, wtedy zasiądzie na swoim tronie pełnym chwały.

Owce postawi po prawej, a kozły po swojej lewej stronie.

 Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; 

Wówczas zapytają sprawiedliwi: "Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? spragnionym i daliśmy Ci pić?

 Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie?" 

Wtedy odezwie się i do tych po lewej stronie: "Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego posłom! 

byłem przybyszem, a nie przyjęliście Mnie; byłem nagi, a nie przyodzialiście Mnie; byłem chory i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie." 

 Wtedy odpowie im, mówiąc: Amen, powiadam wam: Na ile nie pomogliście [uczyniliście], jednemu (z) tych najmniejszych, nie pomogliście [uczyniliście] Mi. 

dlatego że wyznaczył dzień, w którym sprawiedliwie będzie sądzić świat przez Człowieka, którego na to przeznaczył, po uwierzytelnieniu Go wobec wszystkich przez wskrzeszenie Go z martwych». 

Lecz kiedy Paweł mówił o sprawiedliwości i o wstrzemięźliwości, i o przyszłym sądzie, Feliks przestraszony odpowiedział: «Teraz możesz odejść. Gdy znajdę czas, wezwę cię znowu». 

- Z powodu swojej hardości i serca niezdolnego do zmiany w rozumowaniu, gromadzisz sobie gniew na dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Boga,

- Tym wytrwałym w dobrym uczynku chwałę i szacunek i niezniszczalność, szukającym życia eonowego.

- utrapienie, i ucisk na całą duszę człowieka czyniącego zło. Najpierw na Judejczyka i Hellena.

 Ponieważ wszystkim nam (jest) konieczne ukazać (się) przed podium (sędziowskim) Pomazańca, aby każdy otrzymał, co czynił w ciele, według tego, co czynił, lub dobre, lub złe.

Lecz te niebiosa, które teraz są i ziemia temże słowem odłożone są i zachowane ogniowi na dzieó sądu i zatracenia niepobożnych ludzi.

 Prorokował [przemawiał, przepowiadał] ponadto [ale, z drugiej strony, jednak] i [a, także] co do nich [w tych, w tej] siódmy od [po] Adamie, Enoch, mówiąc [twierdząc, ucząc]: Oto nadchodzi Pan pośród [w] świętych dziesiątek tysięcy Jego.

 Uczynić [wykonać] osąd [wyrok] przeciw [w dole] wszystkich skazać [demaskować, karać] wszystkich bezbożnych przez wszystkie dzieła [to, co zrobili] ich, którymi czynili bezbożność i [a, także] przez [za] wszystkie twarde [harde, szorstkie], które mówili przeciw [w dole] Niemu uchybiający [grzeszni] bezbożni.

 A oszczercę [diabła], zwodzącego ich, wrzucono do jeziora ognia i siarki, (tam) gdzie (dzikie) zwierzę [bestia] i fałszywy prorok. I będą męczeni [ścierani] dniem i nocą po eony eonów.

I ujrzałem umarłych - wielkich i małych - stojących przed tronem, a otwarto księgi. I inną księgę otwarto, która jest księgą życia. I osądzono zmarłych z tego, co w księgach zapisano, według ich czynów. 

A Śmierć i Otchłań wrzucono do jeziora ognia. To jest śmierć druga - jezioro ognia.