staliśmy się bowiem współuczestnikami Pomazańca, jeśli tylko pierwotne zrozumienie zachowamy mocne aż do końca —

A gdy im rzekł: Toć jest odpocznienie, sprawcie odpoczynek spracowanemu, toć jest odpocznienie; ale oni nie chcieli słuchać.

Gdy tak Pan mawiał: Zastanówcie się na drogach, a spojrzyjcie i pytajcie się o ścieszkach starych, któraby była droga dobra, a chodźcie nią, a znajdziecie odpocznienie duszy waszej: tedy odpowiadali: Nie będziemy chodzili.

 Przyjdźcie do Mnie wszyscy przemęczeni i przeciążeni, a Ja odświeżę [dam odpoczynek] was.

 Weźcie jarzmo moje na siebie [was] i uczcie (się) ode Mnie, bo [że] łagodny jestem i pokorny [uniżony] sercem, a znajdziecie odpoczynek [ukojenie] dla dusz waszych. 

Będąc tedy usprawiedliwieni z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego Jeszu Pomazańca;

Przez któregośmy też przystęp otrzymali wiarą ku łasce, w której stoimy i chlubimy się nadzieją chwały Bożej.

Jakom przysiągł w gniewie moim, że nie wnijdą do odpocznienia mojego.

Którymem przysiągł w popędliwości mojej, że nie wnijdą do odpocznienia mego.

 I widział Bogowie wszystko, co uczynił, a oto było bardzo dobre; i stał się wieczór, i stał się ranek, dzień szósty.

Bo przez sześć dni stworzył Pan niebo i ziemię, morze, i cokolwiek w nich jest, i odpoczął dnia siódmego; przetoż błogosławił Pan dzieó odpocznienia, i poświęcił go.

(Bo inaczej musiałby był częstokroć cierpieć od początku świata), lecz teraz przy skoóczeniu wieków raz objawiony jest ku zgładzeniu grzechu przez ofiarowanie samego siebie.

Tak miało się spełnić słowo Proroka: Otworzę usta w przykładach, wypowiem rzeczy ukryte od założenia świata. 

 Tak jak wybrał sobie nas w Nim przed założeniem świata (żebyśmy) byli my świętymi i nienagannymi przed Nim.

 Wprawdzie był On na to przewidziany już przed założeniem świata, ale ujawniony został dopiero w czasach końcowych ze względu na was,