Skąd miał być we wszystkiem podobny braciom, aby był miłosiernym i wiernym najwyższym kapłanem w tem, co się u Boga na ubłaganie za grzechy ludzkie dziać miało.

Dlatego, bracia święci, powołania niebieskiego uczestnicy! obaczcie Apostoła i najwyższego kapłana wyznania naszego, Chrystusa Jeszu,

A byłci Mojżesz wiernym we wszystkim domu jego, jako sługa, na świadectwo tego, co potem miało być mówione.

Ale Chrystus jako syn nad domem swoim panuje, którego domem my jesteśmy, jeźli tylko tę pewną ufność i tę chwałę nadziei aż do koóca stateczną zachowamy.

 Który będąc odblaskiem chwały i odwzorowaniem istoty Jego, zarządza [dyryguje] też wszystkim, (przez) wypowiedź [słowem wypowiadanym] potęgi Jego. Oczyszczenia z grzechów uczyniwszy, usiadł po prawicy Majestatu na wysokościach. 

Gdzie przewodnik dla nas wszedł, Jeszu, stawszy się według porządku Melchisedekowego najwyższym kapłanem na wieki.

 Dlatego i całkowicie zbawić może tych, którzy przez niego przystępują do Boga, zawsze żyjąc, aby wstawiać się za nimi.

Takiegoć zaiste przystało nam mieć najwyższego kapłana, świętego, niewinnego, niepokalanego, odłączonego od grzeszników i który by się stał wyższy nad niebiosa:

 Podsumowaniem tego, co się uczy [mówi], (jest to): Takiego mamy arcykapłana, który usiadł na prawicy tronu Majestatu w niebiosach; 

Ani przez krew kozłów i cielców, ale przez własną krew swoję wszedł raz do świątnicy, znalazłszy wieczne odkupienie.

Albowiem Chrystus nie wszedł do świątnicy ręką uczynionej, która by była wizerunkiem prawdziwej, ale do samego nieba, aby się teraz okazywał przed oblicznością Bożą za nami,

Lecz ten jednę ofiarę ofiarowawszy za grzechy, na wieki siedzi na prawicy Bożej,

 Wpatrując (się) na wiary Przywódcę i Dopełniciela Jeszu, który przeciwko wyłożonej Mu przyjemności [radości] wytrzymał krzyż hańby, wzgardzony, na prawicy także tronu Boga zasiadł. 

Po rozmowie z nimi Pan Jeszu został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga.

 A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba. 

Którzy i powiedzieli [rzekli]: Mężowie Galilejczycy, dlaczego stoicie, patrząc w niebo? Ten Jeszu uniesiony [zabrany, przyjęty na pokład] od was do nieba tak przyjdzie [przetransportuje, wróci, odejdzie, pojawi się] jaki sposób oglądaliście Go zmierzającego [przechodzącego] do nieba.

którego trzeba [koniecznie] niebu prawdziwie [rzeczywiście] przyjąć [utrzymać, zaakceptować] do [aż do] momentów [czasów] przywrócenia [restytucji] wszystkiego [każdego, całości], które [co, tamto] mówił [powiedział] Bóg przez [za pośrednictwem] usta swoich świętych [wybranych, wydzielonych] od eonu [od początku, czasu tego świata] Jego proroków [przemawiających].

Kto ich oskarży? Pomazaniec Jeszu, który umarł, bardziej zaś wzbudzony, który też jest w [po] prawicy Bożej, który także wstawia się za nami.

 Na końcu dni tych powiedział nam w Synu, którego ustanowił dziedzicem wszystkiego, przez którego uczynił eony [czasy, wieki].

- Zaś o Synu: Tron Twój, Boże, na eon eonów, a laska prostolinijności laską królestwa Twego. 

Początek dobrej nowiny Jeszu Pomazańca, Syna Bożego.

Przetoż musimy tem pilniej przestrzegać tego, cośmy słyszeli, byśmy snać nie przeciekli.

Ale Chrystus jako syn nad domem swoim panuje, którego domem my jesteśmy, jeźli tylko tę pewną ufność i tę chwałę nadziei aż do koóca stateczną zachowamy.

 staliśmy się bowiem współuczestnikami Pomazańca, jeśli tylko pierwotne zrozumienie zachowamy mocne aż do końca —

I omyte ciało wodą czystą, trzymajmy wyznanie nadziei niechwiejące się; (boć wierny jest ten, który obiecał;)