Stworzył tedy Elohim [Bogowie] człowieka na wyobrażenie swoje; na wyobrażenie Elohim [Bogów] stworzył go; mężczyznę i niewiastę stworzył je.

 I błogosławił im Bogowie, i rzekł do nich Bogowie: Rozradzajcie się, i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię; i czyńcie ją sobie poddaną; i panujcie nad rybami morskimi, i nad ptactwem niebios, i nad wszelkim zwierzem, który się rusza na ziemi.

Tedy przypuścił Pan Bóg twardy sen na Adama, i zasnął; i wyjął jedno żebro jego, i napełnił ciałem miasto niego.

 Dlatego to człowiek opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą niewiastą tak ściśle, że stają się jednym ciałem.

Gdyby zaś córka kapłaóska wdową została, albo odrzuconą była od męża, i dziatek nie miała, a wróciłaby się w dom ojca swego, tak jako w dziecióstwie swem, chleb ojca swego jeść będzie; ale żaden obcy jeść z niego nie będzie.

Aby nie plugawili rzeczy poświęconych, które synowie Izraelscy ofiarują Panu,

I pokruszył słupy, a powycinał gaje, i napełnił miejsca ich kościami ludzkiemi.

Pij wodę ze zdroju twego, a wody płynące ze źródła twego!

Miej je sam dla siebie, a nie obcy z tobą.

Niechżeć będzie jako łani wdzięczna, i sarna rozkodzna; niech cię nasycają piersi jej na każdy czas, w miłości jej kochaj się ustawicznie.

Gdyż przed oczyma Paóskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.

Onci umrze, przeto, że nie przyjmował ćwiczenia, a dla wielkości głupstwa swego będzie błądził.

Wtemem przystąpił do prorokini, która począwszy porodziła syna. I rzekł Pan do mnie: Nazów imię jego: Pospiesz się do łupu, pokwap się do korzyści.

Ze względu jednak na niebezpieczeństwo rozpusty niech każdy ma swoją żonę, a każda swojego męża.

Żona nie rozporządza własnym ciałem, lecz jej mąż; podobnie też i mąż nie rozporządza własnym ciałem, ale żona. 

To, co mówię, pochodzi z wyrozumiałości, a nie z nakazu. 

 Mówię zaś niezaślubionym, oraz wdowom: dobrze (dla) nich będzie, jeśli pozostaną jak i ja. 

 Tym zaś zaślubionym, nakazuję nie ja, ale Pan, mówiąc: Żona od męża nie (ma się) rozdzielać. 

 Pozostałym zaś mówię ja, nie Pan: Jeśli któryś z braci ma niewiastę niewierzącą i ta zgadza (się) mieszkać z nim, (niech) jej nie oddala! 

 Uświęcony (jest) bowiem mąż niewierzący w niewieście, podobnie jak uświęcona niewierząca niewiasta w bracie. Inaczej by dzieci wasze byłyby nieczyste, teraz zaś są święte. 

 Skąd bowiem wiesz niewiasto, czy męża uratujesz? Lub skąd wiesz mężu, czy niewiastę uratujesz? 

 Nie mamy swobody brać ze sobą siostry żony, jak inni posłańcy i bracia Pańscy, i Kefas?

 Doglądający zatem ma być bez zarzutu, mąż jednej żony, trzeźwy, umiarkowany, przyzwoity, gościnny, zdolny nauczać, 

 dobrze kierujący własnym domem, dzieci mający w posłuszeństwie, z wszelką godnością.

 Usługujący niech będą mężami jednej żony, dobrze kierującymi dziećmi i własnymi domami.

 Chcę więc, (by) młodsze zaślubiały (się), rodziły i gospodarzyły, by żadnej okazji (nie) dawały przeciwnikowi (i) powodu do znieważania. 

Jeźli kto jest bez nagany, mąż jednej żony, dzieci wierne mający, które by nie mogły być obwinione w zbytku, albo niepoddane rządowi.

 Aby nie (był) ktoś rozpustny [wszeteczny] albo profanujący [lekceważenie tego, co jest świętego] jak Eszau [Ezaw], który dla potrawy [jedzenia] jednej sprzedał pierworodztwo [prawo pierwszeństwa] swoje.

Czyż nie wiecie, że niesprawiedliwi nie posiądą królestwa Bożego? Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwięźli, ani mężczyźni współżyjący z sobą, 

 Widoczne zaś są uczynki ciała, którymi są nierząd, nieczystość, rozpasanie, 

 zawiści, pijaństwa, hulanki i podobne tym, które omówiłem, jak też wyjaśniłem, że to czyniący królestwa Bożego nie odziedziczą.

O tym bowiem bądźcie przekonani, że żaden rozpustnik ani nieczysty, ani chciwiec - to jest bałwochwalca - nie ma dziedzictwa w królestwie Chrystusa i Boga. 

Umartwiajcież tedy członki wasze, które są na ziemi; wszeteczeóstwo, nieczystość, namiętność, złą pożądliwość i łakomstwo, które jest bałwochwalstwem,

Dla których rzeczy przychodzi gniew Boży na syny odporne.

 Na zewnątrz (są) psy, farmakolodzy [czarodzieje, producenci leków], rozpustnicy, zabójcy, bałwochwalcy i każdy lubiący i czyniący kłamstwo. 

Lecz niezbożnemu rzekł Bóg: Cóżci do tego, że opowiadasz ustawy moje, a bieżesz przymierze moje w usta twoje?

Widziszli złodzieja, bieżysz z nim, a z cudzołożnikami masz skład twój.

Zasiadłszy mówisz przeciwko bratu twemu, a lżysz syna matki twojej.

Zrozumiejcież to wżdy teraz, którzy zapominacie Boga, bym was snać nie porwał, a nie będzie ktoby was wyrwał.

Ale się do was przybliżę z sądem, i będę świadkiem prędkim przeciwko czarownikom, i przeciwko cudzołożnikom, i przeciwko krzywoprzysiężcom, i przeciwko tym, którzy krzywdę czyniąc zatrzymywają zapłatę najemnikowi, wdowie i sierocie i cudzoziemcowi krzywdę czynią, a nie boją się mnie, mówi Pan zastępów.

Tych, którzy są na zewnątrz, osądzi Bóg. Usuńcie złego spośród was samych.

 Ponieważ wszystkim nam (jest) konieczne ukazać (się) przed podium (sędziowskim) Pomazańca, aby każdy otrzymał, co czynił w ciele, według tego, co czynił, lub dobre, lub złe.