Wspomnijcie na dni pierwsze, w których będąc oświeceni, znosiliście wielki bój utrapienia,

Strzeż, abyś się nie oglądał na nieprawość, obierając ją sobie nad utrapienia.

O Boże, tarczo nasza! obacz, a wejrzyj na oblicze pomazaóca twego.

Szczęśliwi, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebios. 

Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami. 

ale nie ma w sobie korzenia, lecz jest niestały. Gdy przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamuje. 

 I zobaczył jednego, któremu wyrządzono krzywdę. Stanął w jego obronie i zabiwszy Egipcjanina pomścił skrzywdzonego.

Sądził, że bracia jego zrozumieją iż Bóg przez jego ręce daje im wybawienie, lecz oni nie zrozumieli. 

 oprócz tego, że czekają mnie więzy i utrapienia, o czym zapewnia mnie Tchnienie Święte w każdym mieście.

 Ale żadnym słowem [dowodzeniem] (nie) czynię duszy swojej cenną, jakbym kończył bieg mój i posługę, którą otrzymałem od [z] Pana Jeszu, (by) świadczyć dobrą nowinę [ewangelię] łaski Boga.

A nie tylko to, ale się też chlubimy z ucisków, wiedząc, iż ucisk cierpliwość sprawuje,

A jeśli dziećmi, to także i dziedzicami, dziedzicami wprawdzie Bożymi, a spółdziedzicami Pomazańca, jeśli tylko z nim cierpimy, abyśmy też z nim byli uwielbieni.

Uważam bowiem, że cierpienia teraźniejszego czasu nie są godne przyszłej chwały, która się ma objawić w nas.

 Kto nas oddali od miłości Pomazańca? Ucisk, gnębienie lub prześladowanie. albo głód, lub nagość, albo niebezpieczeństwo, lub miecz?

 Ale w tym wszystkim zwyciężamy przez tego, miłującego nas.

- ani Wysokość, ani Głębia, ani jakieś inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga, w Pomazańcu Jeszu, Panu naszym.

 Dlatego jeśli ktoś jest w Pomazańcu, nowym jest stworzeniem. Dawne przeminęło. Oto {wszystko} stało się nowe.

 Teraz ja raduję się w swoich cierpieniach za was - dopełniam, czego z udręk Pomazańca brakło w moim ciele – za Jego Ciało, którym jest zgromadzenie.

 Powinniśmy zawsze dziękować Bogu za was, bracia, jak to jest słuszne, że wasza wiara niezmiernie wzrasta i bardzo obfituje miłość każdego jednego spośród was wszystkich względem siebie nawzajem. 

Co jest jawnym dowodem sprawiedliwego sądu Bożego, abyście godnymi byli poczytani królestwa Bożego, dla którego też cierpicie,

Nie wstydź się więc świadectwa o naszym Panu, ani mnie, jego więźnia, lecz podejmij wraz ze mną trud dla dobrej nowiny, zgodnie z mocą Boga,

 Ty zaś przetrzymaj zło, jak dobry żołnierz Pomazańca Jeszu.

 Również jeśli ktoś staje do zawodów, nie zdobywa wieńca, jeżeli nie walczył prawidłowo.

 Zrozum, co mówię. Oby Pan dał ci właściwe zrozumienie we wszystkim.

 w której cierpię niedolę aż do więzów, jak złoczyńca, ale Słowo Boga nie jest związane.

Prześladowania, ucierpienia, które mię spotkały w Antyjochii, w Ikonii i w Listrze, jakiem prześladowania podejmował; a ze wszystkich wyrwał mię Pan.

Ale i wszyscy, którzy chcą pobożnie żyć w Chrystusie Jeszu, prześladowani będą.

 Gniew bowiem człowieka sprawiedliwości Boga nie pracuje.

 Nim się cieszycie, chociaż teraz trochę, gdy trzeba, gdy zostaliście zasmuceni różnorodnymi próbami, 

aby doświadczenie waszej wiary, o wiele cenniejsze niż zniszczalne złoto w ogniu próbowane, okazało się – dla wywyższenia, czci i (dla) chwały – w (chwili) objawienia się Jeszu Pomazańca, 

Najmilsi! niech wam nie będzie rzeczą dziwną ten ogieó, który na was przychodzi ku doświadczeniu waszemu, jakoby co obcego na was przychodziło;

Jeźli was lżą dla imienia Chrystusowego, błogosławieni jesteście, gdyż on Duch chwały a Duch Boży odpoczywa na was, który względem nich bywa bluźniony, ale względem was bywa uwielbiony.

Lecz jeśli cierpi jako pomazańcowy, niech się nie wstydzi, owszem niech chwali Boga w tej nazwie.

A tak zostaje jeszcze odpocznienie ludowi Bożemu.

Króluje Bóg nad narodami; Bóg siedzi na świętej stolicy swojej.

wy, którzy niegdyś byliście nie ludem, teraz jesteście ludem Bożym, dla których kiedyś nie było zmiłowania, teraz zmiłowania dostąpiliście.

Iż chwała niepobożnych krótka jest, a wesele obłudnika na mgnienie oka?

Wypuszczają maluczkie dziatki swoje jako trzodę, a synowie ich wyskakują.

Trawią w dobrem dni swoje, a we mgnieniu oka do grobu zstępują.

Zprawdęś ich na miejscach śliskich postawił, a podajesz ich na spustoszenie.

Są jako sen temu, co ocucił; Panie! gdy ich obudzisz obraz ich lekce poważysz.

Ulękło się serce moje, strach mię ogarnął; noc rozkoszy moich obróciła mi się w lękanie.

Przetoż słuchaj tego teraz, rozkosznico! (która mieszkasz bezpiecznie, a mówisz w sercu swem: Jam jest, a niemasz oprócz mnie innej, nie będę wdową, ani uznam sieroctwa;)

Przyjdzie do Ciebie to w chwilę dnia [godzinę] jednego, żałoba (dzieci) i wdowieństwo, pomimo wielu twoich zaklęć i mocnych zaprzysiężeń [spółek] licznych.

I powiem sobie: Masz wielkie zasoby dóbr, na długie lata złożone; odpoczywaj, jedz, pij i używaj!

Lecz Bóg rzekł do niego: "Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie; komu więc przypadnie to, coś przygotował?"

 Lecz Abraham odrzekł: "Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz przeciwnie, niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. 

Żyliście w rozkoszach na ziemi i bujaliście; wytuczyliście serca wasze jako na dzieó zabijania ofiar.

 Ile chlubiła się i pławiła w przyjemnościach, tyle zadajcie jej bólu i smutku! Ponieważ w sercu swym stwierdziła: "Ponieważ zasiadam (jak) królowa i wdową nie jestem, też smutku nie poznam".