Albowiem cóż Pismo mówi? Uwierzył Abraham Bogu i przyczytano mu to za sprawiedliwość.

 Mówi bowiem Pismo Faraonowi, że: Do tego cię wzbudziłem, żeby okazać na tobie moc moją i żeby rozgłoszono imię moje po [w] całej ziemi. 

 Mówi bowiem Pismo: Każdy wierzący w Niego, nie będzie zawstydzony.

Nie odrzucił Bóg swego ludu, który wybrał przed wiekami. Czyż nie wiecie, co mówi Pismo o Eliaszu, jak uskarża się on przed Bogiem na Iszraela?

A upatrzywszy to Pismo, iż z wiary Bóg usprawiedliwia pogan, przedtem opowiedziało Abrahamowi, iż w tobie będą błogosławione wszystkie narody.

 Albo uważacie, że (na) próżno Pismo mówi dla zazdrości: pożąda duch, który w nas mieszka?

Tedy wziąwszy kapłan kosz z ręki twojej, postawi go przed ołtarzem Pana, Boga twego.

Bo to w Prawie Mojżesza jest napisane: Młócącemu wołowi nie zawiążesz pyska. Czy (to) o woły Bóg się troszczy?

Czy nie mówi tego przede wszystkim ze względu na nas? Ze względu na nas bowiem zostało napisane, że oracz powinien orać w nadziei, a młocarz (młócić) w nadziei swojego uczestniczenia w (tej) nadziei.

Mąż także, który by z mężczyzną obcował sposobem niewieścim, obrzydliwość uczynili oba; śmiercią umrą, krew ich będzie na nich.

Nie będziesz też miał w domu twoim dwojakiego korca, większego i mniejszego.

Wagę słuszną i sprawiedliwą mieć będziesz; także korzec słuszny i sprawiedliwy mieć będziesz, aby się przedłużyły dni twoje na ziemi, którą Pan, Bóg twój, dawa tobie.

 Nie bierzcie na drogę torby ani podwójnej odzieży (tunik), ani sandałów, ani laski! Ponieważ zasługuje pracownik na swój pokarm. 

W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu.