Pogrzebieni z nim w zanurzeniu, w którym też wspólnie z nim wzbudzeni zostaliście przez wiarę. Moc Boga wzbudziła Go z martwych 

 i was, będących martwymi w przewinieniach i nieobrzezaniu ciała waszego, wspólnie z nim ożywił, odpuściwszy wam wszystkie przewinienia.

 Skoro umarliście z Pomazańcem z dala od elementów świata, dlaczego żyjecie jakby w świecie nakazów? 

 Razem pogrzebani więc (z) nim przez zanurzenie [chrzest] w śmierć, aby tak, jak (został) wzbudzony [podniesiony] Pomazaniec przez chwałę Ojca tak i my w nowości życia chodziliśmy.

 Jeżeli bowiem zrośnięci zostaliśmy [staliśmy się] w podobieństwie śmierci Jego, ale i w powstanie będziemy.

 Wiedząc, że Pomazaniec podniesiony z martwych, więcej nie umiera, śmierć już nim nie włada [panuje].

 Tak i wy kalkulujcie siebie, (jako) będących zmarłymi wprawdzie uchybieniu [grzechowi], żyjący Bogu w Pomazańcu Jeszu, {Panu naszym}.

Tymczasem ja z powodu prawa (dla) prawa umarłem, aby żyć dla Boga: razem z Pomazańcem zostałem ukrzyżowany.

Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Pomazaniec. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie. 

 i jaka (jest) przewyższająca wielkość mocy jego w nas, wierzących według skutecznej mocy siły jego,

 którą działał [okazał] w Pomazańcu, wybudzając Go z martwych i posadził na prawicy swojej w niebiosach. 

 i (to) nas będących martwymi (w) wykroczeniach, wspólnie ożywił z Pomazańcem - łaską jesteście zbawiani - 

 i wspólnie nas wzbudził, i wspólnie posadził na niebiosach w Chrystusie Jeszu,

O tem, co jest w górze, myślcie, nie o tem, co jest na ziemi.

Oznajmisz mi drogę żywota; obfitość wesela jest przed obliczem twojem, rozkoszy po prawicy twojej aż na wieki.

Wyrwij mię od ludzi ręką twoją, o Panie! od ludzi tego świata, których dział jest w tym żywocie, a których brzuch z szpiżarni twojej napełniasz, skąd nasyceni bywają, i synowie ich, a zostawiają ostatki swoje dzieciom swoim.

Ale ja w sprawiedliwości oglądam oblicze twoje; gdy się ocucę, nasycony będę obrazem obliczności twojej.

Kogożbym innego miał na niebie? I na ziemi oprócz ciebie w nikim innym upodobania nie mam.

Choć ciało moje, i serce moje ustanie, jednak Bóg jest skałą serca mego, i działem moim na wieki.

Drogę żywota rozumny ma ku górze, aby się uchronił piekła głębokiego.

Gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie włamują się, i nie kradną.

 Pragnijcie [szukajcie, pożądajcie] ale najpierw [po pierwsze] władzy [rządu, królestwa] Boga i sprawiedliwości [wyroków] Jego, a to wszystko [całość] dołoży [umieści] wam.

Sprzedajcie wasze mienie i dajcie jałmużnę! Sprawcie sobie trzosy, które nie niszczeją, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej się nie dostaje ani mól nie niszczy.

Gdyż zamysłem ciała jest śmierć; ale zamysłem tchnienia jest życie i pokój,

 Nie wypatrujemy sobie widzialnego, ale niewidzialne. Ponieważ widzialne jest tymczasowe, a niewidzialne jest eonowe [wieczne]. 

- Nasze obywatelstwo jest w niebiosach, skąd też zbawiciela oczekujemy, Pana Jeszu Pomazańca.

- Który przemieni ciało nasze uniżone na podobne chwalebnemu ciału Jego. Poprzez działanie mocy swojej, podporządkuje sobie wszystko.

 Według wiary umarli ci wszyscy, nie wziąwszy obietnic, ale z daleka je wypatrując i pozdrawiając, zgodzili (się), że cudzoziemcami i obcokrajowcami (są) na ziemi.

 A jeśli naprawdę (by) tę wspominali, z której wyszli, (to) mieli dość czasu, by zawrócić. 

Psalm Dawidowy. Powiedział JHWH Panu mojemu: Siądź po prawicy mojej, dokąd nie położę nieprzyjaciół twoich podnóżkiem nóg twoich.

 Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, aż położę Twoich nieprzyjaciół pod stopy Twoje. 

Jeszu mu odpowiedział: «Tak, Ja Nim jestem. Ale powiadam wam: Odtąd ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po prawicy Wszechmocnego, i nadchodzącego na obłokach niebiańskich». 

Wszak sam Dawid mówi w Tchnieniu Świętym: Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjaciół Twoich pod stopy Twoje.

Jeszu odpowiedział: «Ja jestem. Ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego po prawicy Wszechmocnego i nadchodzącego z obłokami niebieskimi».

Po rozmowie z nimi Pan Jeszu został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga.

Przecież sam Dawid mówi w Księdze Psalmów: Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, 

Lecz odtąd Syn Człowieczy siedzieć będzie po prawej stronie Wszechmocy Bożej»

bo nie Dauid wstąpił [wszedł, wspiął, wznosił sie] do [w, na] niebiosa, ale on sam mówi: powiedział [zadeklarował] Pan mojemu Panu: usiądź [zajmij miejsce] po [z] mojej prawicy [strony],

 A on pełen Tchnienia Świętego patrzył w niebo i ujrzał chwałę Boga i Jeszu, stojącego po prawicy Boga. 

Kto ich oskarży? Pomazaniec Jeszu, który umarł, bardziej zaś wzbudzony, który też jest w [po] prawicy Bożej, który także wstawia się za nami.

 którą działał [okazał] w Pomazańcu, wybudzając Go z martwych i posadził na prawicy swojej w niebiosach. 

 Ten, który zstąpił jest Tym samym, który wstąpił ponad wszystkie nieba, aby wszystko napełnić.

 Który będąc odblaskiem chwały i odwzorowaniem istoty Jego, zarządza [dyryguje] też wszystkim, (przez) wypowiedź [słowem wypowiadanym] potęgi Jego. Oczyszczenia z grzechów uczyniwszy, usiadł po prawicy Majestatu na wysokościach. 

 Do którego z Posłów [aniołów] powiedział też kiedykolwiek: Usiądź po mojej prawicy, aż położę Twoich nieprzyjaciół jako podnóżek dla Twoich stóp?

 Podsumowaniem tego, co się uczy [mówi], (jest to): Takiego mamy arcykapłana, który usiadł na prawicy tronu Majestatu w niebiosach; 

Lecz ten jednę ofiarę ofiarowawszy za grzechy, na wieki siedzi na prawicy Bożej,

 Wpatrując (się) na wiary Przywódcę i Dopełniciela Jeszu, który przeciwko wyłożonej Mu przyjemności [radości] wytrzymał krzyż hańby, wzgardzony, na prawicy także tronu Boga zasiadł. 

 który jest po prawicy Boga, jako Ten, który przeszedł do nieba, gdy zostali poddani Mu Posłowie (aniołowie), Władze i Moce.