Włożył też naó napierśnik, i przyprawił do niego Urim i Tummim.

Także włożył czapkę na głowę jego, a włożył na czapkę na przodek blachę złotą, koronę świętą, jako był rozkazał Pan Mojżeszowi.

Tamże przywiódł cielca ku ofierze za grzech; i włożyli Aaron i synowie jego ręce swe na głowę cielca ofiary za grzech.

Obrani też są dnia onego mężowie nad komorami skarbów, i ofiar, pierwocin, i dziesięcin, aby zgromadzali do nich z pól miejskich działy, zakonem warowane kapłanom i Lewitom; bo się weselił Juda z kapłanów i z Lewitów tam stojących;

Przetoż wszystek Izrael za dni Zorobabela, i za dni Nehemijasza, dawali działy dla śpiewaków i odźwiernych, każdodzienny wymiar, a oddawali to, co poświęcili, Lewitom; Lewitowie zaś oddawali synom Aaronowym.

W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu.

Kto kiedykolwiek służył w wojsku na własny koszt? Kto sadzi winnicę, a owocu jej nie spożywa? Albo kto trzodę pasie, a mleka trzody nie spożywa?

Bo to w Prawie Mojżesza jest napisane: Młócącemu wołowi nie zawiążesz pyska. Czy (to) o woły Bóg się troszczy?

Jeśli my wam posialiśmy (dobra) duchowe, (to) cóż wielkiego, jeśli będziemy żąć wasze (dobra) cielesne?

Czy nie wiecie, że pracujący przy (rzeczach) poświęconych, ze świątyni jedzą? Ci (przy) ołtarzu, mają w ołtarzu udział.

Starsi, którzy się w przełożeóstwie dobrze sprawują, niech będą mieni za godnych dwojakiej czci, a zwłaszcza ci, którzy pracują w słowie i w nauce.

Albowiem Pismo mówi: Wołowi młócącemu nie zawiążesz gęby; i: Godzien jest robotnik zapłaty swojej.