Sam zaś ja Paweł upraszam was przez łagodność i łaskawość Pomazańca, który według oblicza swego uniżony jestem między wami; będąc nieobecny odważny (jestem) względem was. 

Oto ja, Paweł, mówię wam: Jeżeli poddacie się obrzezaniu, Pomazaniec wam się na nic nie przyda.

Proszę was tedy ja więzieó w Panu, abyście chodzili tak, jako przystoi na powołanie, którem jesteście powołani;

Dla której poselstwo sprawuję w łaócuchu, abym w nim bezpiecznie mówił, jako mi mówić potrzeba.

 Lecz przed tym wszystkim podniosą na was ręce i będą was prześladować. Wydadzą was do synagog i do więzień oraz z powodu mojego imienia wlec was będą do królów i namiestników. 

 Wtedy trybun zbliżył się, kazał go ująć, związać dwoma łańcuchami i dopytywał się, kim jest i co uczynił. 

 A Paweł: «Dałby Bóg, aby prędzej lub później nie tylko ty, ale też wszyscy, którzy mnie dzisiaj słuchają, stali się takimi, jakim ja jestem, z wyjątkiem tych więzów». 

Po trzech dniach poprosił do siebie najznakomitszych Judejczyków. A kiedy się zeszli, mówił do nich: «Nie uczyniłem, bracia, nic przeciwko narodowi lub zwyczajom ojczystym, a jednak wydany zostałem jako więzień w ręce Rzymian,

Ponieważ jednak Judejczycy sprzeciwiali się temu, musiałem odwołać się do Cezara - bynajmniej nie w zamiarze oskarżenia w czymkolwiek mojego narodu.

 Sługami Pomazańca są, (głupio mówię), bardziej ja; w trudach częściej, w ciosach (zadanych) ponad miarę, w strażnicach [więzieniach] częściej, w śmierci częstokroć.

Jakoż sprawiedliwa jest, abym ja to rozumiał o was wszystkich, dlatego iż was mam w sercu moim i w więzieniu moim, i w obronie, i w utwierdzeniu Ewangelii, was, mówię, wszystkich, którzy jesteście ze mną uczestnikami łaski.

Tak iż związki moje dla Chrystusa rozgłoszone są po wszystkim pałacu cesarskim i u wszystkich inszych.

Wszakże niektórzy z zazdrości i z sporu, a niektórzy też z dobrej woli Chrystusa każą.

 Teraz ja raduję się w swoich cierpieniach za was - dopełniam, czego z udręk Pomazańca brakło w moim ciele – za Jego Ciało, którym jest zgromadzenie.

 Modląc (się) wspólnie i za nami, aby Bóg otworzył nam drzwi słowa [nauki], (do) opowiadania o tajemnicy Pomazańca przez, którą i związanym. 

Pozdrowienie ręką moją Pawłową. Pamiętajcie na więzienie moje. Łaska niech będzie z wami. Amen.

Nie wstydź się więc świadectwa o naszym Panu, ani mnie, jego więźnia, lecz podejmij wraz ze mną trud dla dobrej nowiny, zgodnie z mocą Boga,

Oby Pan okazał miłosierdzie domowi Onezyfora, bo często mnie pokrzepił i nie został zawstydzony moim łańcuchem,

 w której cierpię niedolę aż do więzów, jak złoczyńca, ale Słowo Boga nie jest związane.

Paweł, więzień Chrystusa Jeszu i Tymoteusz brat, Filemonowi miłemu a pomocnikowi naszemu,

Jednak dla miłości raczej proszę, takowym będąc, to jest Paweł stary, a teraz i więzień Jeszu Chrystusa.

Przestań się lękać tego, co będziesz cierpiał. Oto oszczerca(diabeł) ma niektórych spośród was wtrącić do więzienia, abyście próbie zostali poddani, a znosić będziecie ucisk przez dziesięć dni. Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci wieniec życia. 

Co do mnie zaś, bracia, jeśli nadal głoszę obrzezanie, to dlaczego w dalszym ciągu jestem prześladowany? Przecież wtedy ustałoby zgorszenie krzyża.

 Teraz ja raduję się w swoich cierpieniach za was - dopełniam, czego z udręk Pomazańca brakło w moim ciele – za Jego Ciało, którym jest zgromadzenie.

 Którzy i Pana Jeszu zabili, i własnych proroków, i nas prześladują, a Bogu się nie podobają, i wszystkim ludziom są przeciwni. 

Zabraniając nam, żebyśmy nie mówili poganom, żeby byli zbawieni, aby tak zawsze dopełniali grzechów swoich; albowiem przyszedł na nich gniew aż do koóca.

 Dlatego wszystko znoszę przez wzgląd na wybranych, aby i oni osiągnęli zbawienie w Pomazańcu Jeszu wraz z chwałą eonową.