Byliście bowiem kiedyś ciemnością, teraz zaś światło w Panu, jak dzieci światła postępujcie. 

Odsłoó oczy moje, abym się przypatrzył dziwom z zakonu twego.

Zatwardź serce ludu tego, a uszy jego obciąż, i oczy jego zawrzyj, aby nie widział oczyma swemi, a uszyma swemi nie słyszał, i sercem swem nie zrozumiał, a nie nawrócił się, i nie był uzdrowion.

Bo was napełnił Pan duchem snu twardego, i zawarł oczy wasze; proroków i książąt waszych najopatrzniejszych oczy zasłonił.

I usłyszą dnia onego głusi słowa ksiąg, a z mroku i z ciemności oczy ślepych patrzać będą.

I nie będą się błąkać oczy widzących, i uszy słuchających pilnie słuchać będą.

Aby otwierał oczy ślepych, a wywodził więźniów z ciemnicy, i z domu więzienia siedzących w ciemnościach.

Bo utuczyło się serce tego ludu, i uszami ociężale (znudzeni) słuchali i oczy swe przymknęli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, ani swym sercem nie zrozumieli: i nie zwrócili się (do Mnie), abym ich uzdrowił. 

 Wówczas otworzył ich umysł [rozum, myśli], (aby) rozumieli Pisma, 

Przysłuchiwała się nam też pewna "bojąca się Boga" kobieta z miasta Tiatyry imieniem Lidia, która sprzedawała purpurę. Pan otworzył jej serce, tak że uważnie słuchała słów Pawła.

abyś otworzył im oczy i odwrócił od ciemności do światła, od władzy oszczercy(szatana) do Boga. Aby przez wiarę we Mnie otrzymali odpuszczenie uchybień(grzechów) i dziedzictwo ze świętymi".

 wśród, których bóg tego eonu [świata, wieku, czasu] zaślepił myśli niewierzących, (aby) nie oświetliło światło dobrej nowiny chwały Pomazańca, który jest obrazem Boga.

 Ponieważ Bóg, który powiedziawszy [rozkazując], (aby) z ciemności światłość zajaśniała, zajaśniał w sercach naszych dla światła poznania chwały Bożej w [na] obliczu [twarzy, powierzchni] Jeszu Pomazańca. 

Wspomnijcie na dni pierwsze, w których będąc oświeceni, znosiliście wielki bój utrapienia,

 że byliście czasu tego bez Pomazańca, obcy obywatelstwu Iszraela i dalecy od umów [przymierzy], nadziei nie mający i przeciwni Bogu w tym świecie. 

Jedno jest ciało i jeden duch, jako też jesteście powołani w jednej nadziei powołania waszego.

A cierpliwość doświadczenie, a doświadczenie nadzieję,

A nadzieja nie hańbi, przeto iż miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Tchnienie Święte, które nam jest dane.

 Bo (w) nadziei (jesteśmy) zbawieni. A nadzieja oglądana nie jest nadzieją; bo (jak mozna mieć) nadzieję (na to) co się widzi? 

 Jeśli zaś czegoś nie widzimy, mamy nadzieję (i) przez cierpliwość wyczekujemy.

My zaś z pomocą Tchnienia, na zasadzie wiary wyczekujemy spodziewanej sprawiedliwości.

Dla nadziei onej wam odłożonej w niebiesiech, o którejście przedtem słyszeli przez słowo prawdy, to jest Ewangielii,

Jeźli tylko trwacie w wierze ugruntowani i utwierdzeni, a nie poruszeni od nadziei Ewangielii, którąście słyszeli, która jest kazana wszelkiemu stworzeniu, które jest pod niebem, której ja Paweł stałem się sługą;

 My zaś należąc (do) dnia (jesteśmy) trzeźwi, ubierając się w pancerz wiary i miłości i hełm nadziei zbawienia. 

A sam Pan nasz, Jeszu Chrystus i Bóg a Ojciec nasz, który nas umiłował i dał pociechę wieczną, i nadzieję dobrą przez łaskę,

 w oczekiwaniu cudownej nadziei i pojawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jeszu Pomazańca, 

Abyśmy usprawiedliwieni będąc łaską jego, stali się dziedzicami według nadziei żywota wiecznego.

 Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jeszu Pomazańca, (który) według wielkiego swojego miłosierdzia urodził nas (ponownie z góry) do nadziei żywej przez wzbudzenie Jeszu Pomazańca z (pośród) zmarłych, 

 Patrzcie, jak wielką miłość dał nam Ojciec, abyśmy byli nazwani dziećmi Bożymi {i jesteśmy}. Świat dlatego nas {was} nie zna, że Jego nie poznał.

 Każdy, kto ma w Nim tę nadzieję, oczyszcza się, tak jak On jest czysty [święty].

Proszę was tedy ja więzieó w Panu, abyście chodzili tak, jako przystoi na powołanie, którem jesteście powołani;

 Pojmujemy zaś, że z kochającymi Boga, wszystko współpracuje, dla dobra tych, (którzy) według postanowienia powołanymi są.

A które przenaznaczył, te też powołał; a które powołał, te też usprawiedliwił; a które usprawiedliwił, te też uwielbił.

 do celu prę, do nagrody w górze, (którą jest) powołanie (od) Boga w Pomazańcu Jeszu. 

 A pokój Pomazańca {Boga} (niech) rozstrzyga [rządzi] w sercach waszych, do którego też (jesteście) powołani [wezwani] w jednym ciele i wdzięczni stawajcie (się). 

I oświadczali się, abyście chodzili godnie Bogu, który was powołał do swego królestwa i do chwały.

Dlaczego też modlimy się zawsze za was, aby Bóg nasz godnymi was uczynił powołania tego i wypełnił wszystko upodobanie dobrotliwości swojej, i skutek wiary w mocy.

 Walcz piękny Bój wiary, chwytaj eonowe życie, do którego (jesteś) powołany i złożyłeś dobre wyznanie wobec wielu świadków. 

Nie oddawając złego za złe, ani łajania za łajanie, lecz przeciwnym obyczajem dobrorzecząc, gdyż wiecie, iż na to powołani jesteście, abyście błogosławieóstwo odziedziczyli.

A Bóg wszelkiej łaski, który nas powołał do wiecznej chwały swojej w Chrystusie Jeszu, gdy maluczko ucierpicie, ten niech was doskonałymi uczyni, utwierdzi, umocni i ugruntuje;

 W którym mamy odkupienie przez krew Jego, uwolnienie od upadków, według bogactwa łaski Jego.

W Nim losem przeznaczeni, według [wcześniejszego] ustawienia Tego, który dokonuje wszystkiego zgodnie z zamysłem swej woli,

 Mnie mniejszemu od innych świętych dana jest ta łaska, abym między narodami głosił dobrą nowinę, o nieprzeniknionym bogactwie Pomazańca, 

Aby was obdarował według [w dół, przeciw] bogactwa swojej chwały, żebyście byli mocą [energią] utwierdzeni [wzmocnieni] przez Tchnienie [ducha] Jego w wewnętrznym człowieku;