Oto ja, Paweł, mówię wam: Jeżeli poddacie się obrzezaniu, Pomazaniec wam się na nic nie przyda.

I raz jeszcze oświadczam każdemu człowiekowi, który poddaje się obrzezaniu: jest on zobowiązany zachować wszystkie przepisy Prawa.

 Nie ma Judejczyka, ani Hellena; nie ma niewolnika ani wolnego; nie ma mężczyzny i niewiasty; albowiem wszyscy wy jednym jesteście w Pomazańcu Jeszu.

Albowiem w Pomazańcu Jeszu ani obrzezka nic nie waży, ani nie obrzezka, ale nowe stworzenie.

Boć obrzezanie jest pożyteczne, jeźlibyś pełnił zakon; ale jeźlibyś był przestępcą zakonu, twoje obrzezanie stało się nieobrzezką.

I osądzi nieobrzezka z przyrodzenia zakon pełniąca ciebie, który przez literę i obrzezkę jesteś przestępcą zakonu.

Ale Judejczykiem jest się w niewidzialnym wnętrzu, i obrzezanym jest się w sercu, które nie jest w zapisie prawnym, ale jest w tchnieniu, którego chwała nie jest z ludzi, ale z Boga.

Czy Bóg jest tylko Bogiem Judejczyków? Czy nie i narodów? Tak i narodów.

Czy prawo uznajemy za niepotrzebne z powodu wiary? Nie może tak być, raczej prawo stanowimy.

Niczym jest zarówno obrzezanie, jak i nieobrzezanie, a ważne jest tylko zachowywanie przykazań Bożych. 

gdzie nie ma Helena ani Judejczyka, obrzezania ani nieobrzezania, cudzoziemca, Scyty, niewolnika, wolnego, ale Pomazańca — wszystkim i we wszystkich. 

Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale i wszyscy posłowie z Nim, wtedy zasiądzie na swoim tronie pełnym chwały.

Owce postawi po prawej, a kozły po swojej lewej stronie.

 Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; 

Wówczas zapytają sprawiedliwi: "Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? spragnionym i daliśmy Ci pić?

 Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie?" 

 Albowiem miłość Pomazańca oblega nas zawyrokować, że Jeden za wszystkich umarł, zatem wszyscy umarli. 

Bez przestanku przypominając skuteczną onę wiarę waszę i onę pracowitą miłość, i onę cierpliwą nadzieję w Panu naszym, Jeszu Chrystusie, przed Bogiem i Ojcem naszym.

 Wiarą powołany Abraham, posłuchał, żeby pójść do miejsca, które miał wziąć w [do] dziedzictwo i wyszedł, nie wiedząc, dokąd idzie.

Wiarą ofiarował Abraham Izaaka, będąc kuszony, a ofiarował jednorodzonego ten, który był wziął obietnicę.

Uważając to, iż Bóg może i od umarłych wzbudzić; skąd go też w podobieóstwie zmartwychwstania przyjął.

 Co za pożytek, bracia moi, jeśli ktoś mówi, że ma wiarę, lecz nie ma uczynków? Czy wiara jest w stanie go zbawić? 

 i ktoś spośród was powiedziałby im: Odchodźcie w pokoju, ogrzejcie się i nasyćcie się - nie dalibyście im jednak tego, czego ciało potrzebuje, jaki z tego pożytek?

Ale rzecze kto: Ty masz wiarę, a ja mam uczynki; ukaż mi wiarę twoję bez uczynków twoich, a ja tobie ukażę wiarę moję z uczynków moich.

 Chcesz poznać, o człowieku pusty, że wiara bez działania [uczynków] martwa jest?

 Widzisz, że wiara współdziałała z uczynkami jego, a przez uczynki wiara dojrzała [wydoskonaliła].

 Widzicie {więc}, że z uczynków usprawiedliwiony jest człowieka, a nie z wiary samej. 

 Tak jak ciało bez tchnienia [ducha] martwe jest, tak też wiara bez działania [uczynków] martwa jest. 

Którego nie widziawszy, miłujecie, którego teraz nie widząc, wszakże weó wierząc, weselicie się radością niewymowną i chwalebną,

 My wiemy, że przeszliśmy ze śmierci do życia, ponieważ miłujemy braci, nie miłujący, pozostaje [trwa] w ciemności. 

 Po tym rozpoznaliśmy miłość {Boga}, że On położył za nas swoją duszę; i my powinniśmy położyć duszę za braci.

Dzieci, nie miłujmy słowem ani językiem, ale w czynie i prawdzie.

 bo jeśli oskarża nas wnętrze [serce], bo większy jest Bóg (od) serca naszego i zna [wie] wszystko.

 W miłości nie ma strachu, ale dojrzała [doskonała] miłość usuwa strach, strach bowiem łączy się z karą; kto zaś się boi, nie został (jeszcze), jeśli chodzi o miłość, doprowadzony do dojrzałości. 

 Jeśli ktoś twierdzi, że miłuje Boga, a brata by swego nienawidził [mniej miłował], kłamcą jest, ponieważ [bowiem] niemiłujący brata swojego [jego], którego widzi, Boga, którego nie widzi, jak może miłować?