Jeśli więc wy, złymi będąc, pojmujecie [umiecie] prezenty [dary] dobre dawać dzieciom swoim tym [ile] bardziej Ojciec w niebie Tchnienie święte tym proszącym Go.

 A powiedział to o Tchnieniu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Tchnienie bowiem jeszcze nie było dane, ponieważ Jeszu nie został jeszcze uwielbiony. 

 Ja zaś będę prosił Ojca, a innego obrońcę da wam, aby z wami był na ten eon [czas]. 

A nadzieja nie hańbi, przeto iż miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Tchnienie Święte, które nam jest dane.

Nie wzięliście Tchnienia niewoli znowu dla bojaźni, ale wzięliście Tchnienie przysposobienia synowskiego, przez którego wołamy: Abba, to jest Ojcze!

A jeśli dziećmi, to także i dziedzicami, dziedzicami wprawdzie Bożymi, a spółdziedzicami Pomazańca, jeśli tylko z nim cierpimy, abyśmy też z nim byli uwielbieni.

 On też opieczętował nas i dał zadatek Tchnienia w sercach naszych. 

 W którym i wy usłyszawszy Słowo prawdy, dobrą nowinę zbawienia waszego; w którym (gdy) uwierzyliście zostaliście opieczętowani Świętym Tchnieniem obietnicy,

 A nie zasmucajcie Tchnienia Świętego Boga, którym opieczętowani jesteście na dzień odkupienia.

Ten bowiem, kogo Bóg posłał, treści Boże rozgłasza: a bez miary udziela Tchnienia .

Gdy jednak przyjdzie Obrońca, którego Ja wam poślę od Ojca, Tchnienie Prawdy, które od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie.

Jednakże mówię wam prawdę: Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Obrońca nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go do was.

A nadzieja nie hańbi, przeto iż miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Tchnienie Święte, które nam jest dane.

Lecz wy nie jesteście w ciele, ale w Tchnieniu, gdyż Tchnienie Boga mieszka w was. Jeśli ktoś Tchnienia Pomazańca nie ma, ten nie jest jego.

Nie wzięliście Tchnienia niewoli znowu dla bojaźni, ale wzięliście Tchnienie przysposobienia synowskiego, przez którego wołamy: Abba, to jest Ojcze!

 Tak też napisane: Stał [zaistniał] (się) pierwszy człowiek Adam w duszy żyjącej, (a) ostatni Adam w tchnieniu [duchu] ożywiającym. 

Gdyż wiem, iż mi to wyjdzie na zbawienie przez modlitwę waszą i pomoc Ducha Jeszu Chrystusa,

 Dociekali, na który albo na jaki to czas wskazywało obecne w nich Tchnienie [duch] Pomazańca, przepowiadające mające dotknąć Pomazańca cierpienia i następującą po nich chwałę.   

I upadłem przed jego stopami, by oddać mu pokłon. I mówi: «Bacz, abyś tego nie czynił, bo jestem twoim współsługą i braci twoich, co mają świadectwo Jeszu: Bogu samemu złóż pokłon!» Świadectwem bowiem Jeszu jest tchnienie(duch) proroctwa.

 Bo wyleję wody na spragnioną, a potoki na suchą ziemię; wyleję Tchnienie [ducha] mego na potomstwo [nasienie] twoje, i błogosławieństwo moje na twoich potomków. 

 Ten powie (należę) do JHWH, inny się (nazwie) imieniem Jakowa, inny napisze na ręce swej dla JHWH i imieniem Iszrael się nazwie. 

Azaż od tego czasu wołać będziesz na mnie: Ojcze mój! Tyś wodzem młodości mojej?

Chociażem Ja rzekł: Jakożbym cię położył między synami, a dał ci ziemię pożądaną, dziedzictwo zacne zastępów pogaóskich? chyba żebyś mię wzywał, mówiąc: Ojcze mój! a od naśladowania mnie nie odwrócił się.

Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swojego pokoju, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie. 

 Nie bądźcie podobni do nich! Albowiem wie Ojciec wasz, czego wam potrzeba, wpierw zanim Go poprosicie. Wy zatem tak się módlcie:   

A On rzekł do nich: «Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo! 

 Tak też i Tchnienie wspiera bezsilność naszą; bo tego, o co powinniśmy się modlić, jak (to czynić) poprawnie, nie rozeznajemy, ale samo Tchnienie wstawia się westchnieniami niewysłowionymi.  

 Z kolei, Badający serca, pojmuje, jaki jest zamysł Tchnienia, ponieważ zgodnie z (wolą) Boga, wstawia się za świętych.

 gdyż przez Niego mamy dostęp jedni i drudzy w jednym Tchnieniu, do Ojca.

W każdej modlitwie i w prośbie modląc się na każdy czas w duchu, i około tego czując ze wszelką ustawicznością i z prośbą za wszystkich świętych,

Przetoż mając najwyższego kapłana wielkiego, który przeniknął niebiosa, Jeszu, Syna Bożego, trzymajmyż się tego wyznania.

Przystąpmyż tedy z ufnością do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i łaskę znaleźli ku pomocy czasu przygodnego.

 Wy zaś umiłowani, nadbudowując siebie najświętszą waszą wiarą, w tchnieniu [duchu] świętym modląc (się)