Powiadam: Tchnieniem postępujcie, a pragnień ciała nie spełniajcie.

Powiadam zaś to, że każdy z was mówi: Ja jestem Pawłowy, a ja Apollosowy, a ja Kefasowy, ja zaś Pomazańcowy.

Mówię, bracia, czas jest krótki. Trzeba więc, aby ci, którzy mają żony, tak żyli, jakby byli nieżonaci,

 Co zatem mówię? Że wizerunek [bożek] jest czymś? Albo że ofiara (składana) wizerunkom jest czymś?

 To zaś: siejący skąpo, skąpo też zeżnie, a siejący w poświęceniu, w poświęceniu zeżnie.  

To więc mówię i świadczę w Panu, abyście już więcej nie postępowali, jak pozostałe narody postępują w próżności swego umysłu,

A toć mówię, aby was nikt fałszywemi dowodami nie oszukał przez wystawną mowę.

Onegoż dnia uczynił Pan z Abramem przymierze, mówiąc: Nasieniu twemu dam tę ziemię, od rzeki Egipskiej, aż do rzeki wielkiej, rzeki Eufrates.

I utwierdzę przymierze moje między mną, i między tobą, i między nasieniem twojem po tobie, w narodziech ich umową wieczną; żebym ci był Bogiem i nasieniu twemu po tobie.

Dam też tobie, i nasieniu twemu po tobie ziemię, w której teraz jesteś gościem; wszystkę ziemię Chananejską w osiadłość wieczną, i będę Bogiem ich.

I rzekł Bóg: Zaiste, Sara, żona twoja, urodzi tobie syna, i nazowiesz imię jego Izaak; i utwierdzę przymierze moje z nim, umową wieczną, i z nasieniem jego po nim.

"Niech będzie uwielbiony Pan, Bóg Iszraela, że spojrzał i uczynił wykup ludowi Swemu, 

jak zapowiedział w eonie przez usta swych świętych proroków,

że miłosierdzie okaże ojcom naszym i wspomni na swoje święte Przymierze - 

bez strachu wyzwolenie z ręki wrogów i wolnymi będąc, służyć Mu będziemy 

A i ty, dziecko, prorokiem Najwyższego zwać się będziesz, bo pójdziesz przed Panem torując Mu drogi; 

 Przez wnętrzności litości Boga naszego, w które nawiedzi nas Wschód z wysokości,

 Podczas [o ile, gdy] prawo [zasady] przez Mojżesza dano, łaska i prawda przez Jeszu Pomazańca [Chrystusa, Mesjasza] zaistniało [stało się].

 Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień - ujrzał [go] i ucieszył się»

Rzekł do nich Jeszu: «Amen,amen, powiadam wam: Zanim pojawił się Abraham,ja już byłem.

Którego Bóg wystawił ubłaganiem przez wiarę we krwi jego, ku okazaniu sprawiedliwości swojej przez odpuszczenie przedtem popełnionych grzechów w cierpliwości Bożej,

 Ile bowiem jest obietnic Bożych, w Nim (są) tak; i w Nim (są) amen, Bogu na chwałę przez nas. 

 Według wiary umarli ci wszyscy, nie wziąwszy obietnic, ale z daleka je wypatrując i pozdrawiając, zgodzili (się), że cudzoziemcami i obcokrajowcami (są) na ziemi.

Wiarą ofiarował Abraham Izaaka, będąc kuszony, a ofiarował jednorodzonego ten, który był wziął obietnicę.

Uważając to, iż Bóg może i od umarłych wzbudzić; skąd go też w podobieóstwie zmartwychwstania przyjął.

 Dociekali, na który albo na jaki to czas wskazywało obecne w nich Tchnienie [duch] Pomazańca, przepowiadające mające dotknąć Pomazańca cierpienia i następującą po nich chwałę.   

 którym ujawniono, że nie sobie, wam zaś służyły te, co teraz ogłoszone wam przez głoszących nowiny w Tchnieniu [Duchu] świętym posłanym z nieba, w które pragną wejrzeć Posłowie [aniołowie]. 

 Wprawdzie był On na to przewidziany już przed założeniem świata, ale ujawniony został dopiero w czasach końcowych ze względu na was, 

I rzekł Pan do Abrama: Wiedz wiedząc, iż gościem będzie nasienie twoje w ziemi cudzej, i podbiją je w niewolą, i utrapią je przez cztery sta lat.

A czasu mieszkania synów Izraelskich, którego mieszkali w Egipcie, było cztery sta lat, i trzydzieści lat.

I stało się po czterech set lat i trzydziestu lat, stało się onegoż dnia, wyszły wszystkie wojska Paóskie z ziemi Egipskiej.

Powiedział Bóg tak: Potomkowie twoi będą wygnańcami na obczyźnie i przez czterysta lat ujarzmią ich jako niewolników, i będą ich krzywdzić.

 Bracia! Po [według] ludzku mówię: przecież człowieczego zatwierdzonego [potwierdzonego, prawomocnego] testamentu [umowy, przymierza] nikt (nie) odrzuca, lub dodaje.

Izali wniwecz obrócisz sąd mój? a obwinisz mię, abyś się sam usprawiedliwił?

A ponieważ Pan zastępów postanowił, któż to wzruszy? a rękę jego wyciągnioną któż odwróci?

A tak zgładzone będzie przymierze wasze z śmiercią, a porozumienie wasze z piekłem nie ostoi się; gdy bicz gwałtowny przechodzić będzie, będziecie od niego podeptani.

Zostaje więc usunięte poprzednie prawo z powodu swej słabości i nieużyteczności.

 Więc prawo przeciwko obietnicom Bożym? Nie może być! Jeśli bowiem zostałoby dane prawo, które by mogło ożywiać, istotnie dzięki prawu byłoby usprawiedliwienie. 

Nie jestci Bóg jako człowiek, aby kłamał, ani jako syn człowieczy, ażeby żałował; azaż on rzecze, a nie uczyni? wymówi, a nie wypełni?

Albowiem nie przez prawo się stała obietnica Abrahamowi albo potomkowi [nasieniu] Jego, aby był dziedzicem świata, ale przez sprawiedliwość wiary.

Jeżeli bowiem dziedzicami stają się ci, którzy się opierają na Prawie, to wiara straciła znaczenie, a obietnica pozostała bez skutku. 

Albowiem Bóg obietnicę czyniąc Abrahamowi, gdy nie miał przez kogo większego przysiąc, przysiągł przez siebie samego,

A tak długo czekając, dostąpił obietnicy.

Dlatego też Bóg chcąc dostatecznie okazać dziedzicom obietnicy nieodmienność rady swojej, uczynił na to przysięgę,

Zerwaliście więzy z Pomazańcem; wszyscy, którzy szukacie usprawiedliwienia w Prawie, wypadliście z łaski.

Króle też Madyjaóskie pobili między inszymi pobitymi ich, Ewiego, i Rechema, i Sura, i Hura, i Rebaha, pięciu królów Madyjaóskich, i Balaama, syna Beorowego, zabili mieczem.

Pan rozprasza rady narodów, a wniwecz obraca zamysły ludzkie;

Bo cóż na tem, jeźli niektórzy nie uwierzyli? Azaż niedowiarstwo ich niszczy wiarę Bożą?

Ponieważ nie posłał mnie Pomazaniec zanurzać, ale dobrą nowinę głosić, jednak nie w mądrości mowy, aby nie był unieważniony krzyż pomazańcowy.