Tymczasem ja z powodu prawa (dla) prawa umarłem, aby żyć dla Boga: razem z Pomazańcem zostałem ukrzyżowany.

Albowiem ile ich jest z uczynków zakonu, pod przeklęstwem są; bo napisane: Przeklęty każdy, który by nie został we wszystkiem, co napisane w księgach zakonu, aby to czynił.

Ale zakon nie jestci z wiary; lecz "człowiek, który by je czynił, żyć będzie przez nie".

Zerwaliście więzy z Pomazańcem; wszyscy, którzy szukacie usprawiedliwienia w Prawie, wypadliście z łaski.

Prawdziwieć wiem, że tak jest; bo jakożby miał być usprawiedliwiony człowiek przed Bogiem?

Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz.

Jeźlim ja niezbożny, przeczże próżno pracuję?

Jakoż tedy nędzny człowiek usprawiedliwiony być może przed Bogiem? albo jako może być czysty urodzony z niewiasty?

Panie! będzieszli nieprawości upatrywał, Panie! któż się zostoi?

Aleć u ciebie jest odpuszczenie, aby się ciebie bano.

A oto powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Go na próbę, zapytał: «Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?»

On rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego. 

Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jeszu: «A kto jest moim bliźnim?» 

Niech więc będzie wam wiadomo, bracia, że zwiastuje się wam odpuszczenie uchybień(grzechów) przez Niego:

 Każdy, kto uwierzy, jest przez Niego usprawiedliwiony ze wszystkich uchybień[grzechów], z których nie mogliście zostać usprawiedliwieni w Prawie Mojżeszowym. 

A wiemy, iż cokolwiek zakon mówi, tym którzy są pod zakonem, mówi, aby wszelkie usta były przyhamowane i aby cały świat podlegał karaniu Bożemu.

Przez uczynki prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało przed Nim, gdyż przez prawo jest poznanie grzechu.

 Gdzie więc ta duma? Odrzucona jest. Przez które prawo? Uczynków? Nie, ale przez prawo wiary.

Sądzimy bowiem, że człowiek osiąga usprawiedliwienie przez wiarę, niezależnie od pełnienia nakazów Prawa.

Bo jeźli Abraham z uczynków jest usprawiedliwiony, ma się czem chlubić, ale nie u Boga.

Albowiem nie przez prawo się stała obietnica Abrahamowi albo potomkowi [nasieniu] Jego, aby był dziedzicem świata, ale przez sprawiedliwość wiary.

Gdyż zakon gniew sprawuje; albowiem gdzie zakonu nie masz, tam nie ma przestępstwa.

 i (był) znaleziony w nim; nie mając usprawiedliwienia mojego, (opartego) w prawie, ale (to, które jest) przez wiarę Pomazańca z Boga, usprawiedliwienie na wierze. 

 Pomazaniec nas wykupił z przekleństwa prawa, stając się za nas przekleństwem, jak napisano: "Przeklęty każdy wiszący na drzewie".

 Dlatego do narodów błogosławieństwo [pochwała, chwała] Abrahama zaistnieje [może być] w Pomazańcu Jeszu, aby obietnice Tchnienia [ducha] dostali przez wiarę.

 Ale razem zamknęło Pismo wszystkich pod grzech, aby obietnica z wiary (w) Jeszu Pomazańca była dana wierzącym. 

 Tak więc prawo było prowadzącym [pedagogiem] nas do Pomazańca, abyśmy z wiary byli usprawiedliwieni.

Aby tych, którzy pod zakonem byli, wykupił, żebyśmy prawa przysposobienia za synów dostąpili.

Albowiem sprawiedliwość Boga w niej bywa objawiona z wiary w wiarę, jak napisano: Sprawiedliwy z wiary żyć będzie.

Lecz teraz bez prawa sprawiedliwość Boża objawiona jest, mająca świadectwo z prawa i z proroków;

Albowiem wszyscy zgrzeszyli i nie dostaje im chwały Bożej.

Którego Bóg wystawił ubłaganiem przez wiarę we krwi jego, ku okazaniu sprawiedliwości swojej przez odpuszczenie przedtem popełnionych grzechów w cierpliwości Bożej,

Nie pracującemu, lecz wierzącemu w tego, który usprawiedliwia niepobożnego, liczona bywa wiara jego dla usprawiedliwienia.

Jak i Dawid powiada, że błogosławieństwem człowieka jest, gdy Bóg policzy sprawiedliwość bez uczynków, mówiąc:

ale i dla nas, którym ma być policzone, którzy wierzymy w tego, który wzbudził Jeszu, Pana naszego, z martwych;

który poddał się z powodu grzechów naszych, a powstał z martwych dla usprawiedliwienia naszego.

Będąc tedy usprawiedliwieni z wiary, pokój mamy z Bogiem przez Pana naszego Jeszu Pomazańca;

Przez któregośmy też przystęp otrzymali wiarą ku łasce, w której stoimy i chlubimy się nadzieją chwały Bożej.

 Bóg zaś okazuje dowód swojej miłości względem nas przez to, że gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, Pomazaniec za nas umarł.

 (O) wiele więc bardziej usprawiedliwieni teraz w krwi Jego, zostaniemy wybawieni od gniewu. 

Co było niemożliwe dla prawa, ponieważ ciało czyniło je bezsilnym. Tego dokonał Bóg, posyłając Syna swego w ciele podobnym do ciała grzesznego i dla (usunięcia) uchybienia [błędu, grzechu] wydał w tym ciele wyrok potępiający grzech, 

A które przenaznaczył, te też powołał; a które powołał, te też usprawiedliwił; a które usprawiedliwił, te też uwielbił.

Który ani własnemu Synowi nie przepuścił, ale go za nas wszystkich wydał: jakoż by wszystkiego z nim nie darował nam?

Kto ich oskarży? Pomazaniec Jeszu, który umarł, bardziej zaś wzbudzony, który też jest w [po] prawicy Bożej, który także wstawia się za nami.

A takimi byli niektórzy z was. Lecz zostaliście obmyci, uświęceni i usprawiedliwieni w imię Pana naszego Jeszu Pomazańca i przez Tchnienie Boga naszego. 

 Ponieważ w Pomazańcu Bóg jednał ze sobą świat, nie licząc ludziom ich uchybień [grzechów], nam zaś przekazując słowo pojednania.

Albowiem on tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy się my stali sprawiedliwością Bożą w nim.

 i (był) znaleziony w nim; nie mając usprawiedliwienia mojego, (opartego) w prawie, ale (to, które jest) przez wiarę Pomazańca z Boga, usprawiedliwienie na wierze. 

Zostaje więc usunięte poprzednie prawo z powodu swej słabości i nieużyteczności.

 Prawo nie dawało niczemu pełnej doskonałości, było jednak wprowadzeniem tylko lepszej nadziei, przez którą zbliżamy się do Boga.

Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Pomazaniec. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie. 

 Odpowiedział Mu Szymon Piotr: «Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. 

A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Świętym Boga».

Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jeszu to [jest] Pomazaniec, Syn Boga, i abyście wierząc mieli życie w imieniu Jego.

I zbawienie [ratunek] nie jest w nikim innym, gdyż nie ma innego imienia [nazwy] pod nieboskłonem [pod niebem], które zostało dane wśród ludzi, przez które powinniśmy [musimy] być ocaleni [uratowani].

Wybranym według przejrzenia Boga Ojca przez poświęcenie Ducha, ku posłuszeństwu i pokropieniu krwi Jeszu Chrystusa. Łaska wam i pokój niech będzie rozmnożony.

Którego nie widziawszy, miłujecie, którego teraz nie widząc, wszakże weó wierząc, weselicie się radością niewymowną i chwalebną,

Odnosząc koniec wiary waszej: zbawienie dusz.

 Wiedząc, że nie zniszczalnymi srebrem lub złotem (zostaliście) wykupieni z próżnego waszego postępowania ojcowizny.

 Wprawdzie był On na to przewidziany już przed założeniem świata, ale ujawniony został dopiero w czasach końcowych ze względu na was, 

 On nasze grzechy sam w swoim ciele poniósł na drzewo, abyśmy jako umarli dla grzechów, żyli dla sprawiedliwości. Sińcami Jego zostaliście uleczeni. 

 Gdyż i Pomazaniec raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was {nas} przyprowadzić (do) Boga; zabity wprawdzie (w) ciele, lecz ożywiony (w) tchnieniu [duchu],

Szymon Piotr, sługa i Apostoł Jeszu Chrystusa, tym, którzy równie z nami kosztownej wiary dostali przez sprawiedliwość Boga naszego i zbawiciela naszego, Jeszu Chrystusa.

 Jeśli w świetle chodzimy, jak On jest w świetle, wspólnotę mamy ze sobą i krew Jeszu, Syna Jego oczyszcza nas od wszelkiego uchybienia. 

Dzieci moje! to wam piszę, abyście nie grzeszyli; i jeśliby kto zgrzeszył, mamy obrońcę u Ojca, Jeszu Pomazańca sprawiedliwego;

A on jest ubłaganiem za grzechy nasze; a nie tylko za nasze, ale też za grzechy wszystkiego świata.

 Po nich zobaczyłem: a oto wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich plemion [ras], ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem [Jagnięciem]. Odziani są w (długie) białe szaty, a w ręku ich palmy. 

 I powiedziałem mu: "Panie [mój], ty wiesz". I rzekł do mnie: "(To) ci, (którzy) przychodzą z ucisku wielkiego i wymyli (długie) szaty, i wybielili je we krwi Baranka. 

A iż przez zakon nikt nie bywa usprawiedliwiony przed Bogiem, jawna jest stąd, bo "sprawiedliwy z wiary żyć będzie".

A nie wchodź w sąd z sługą twoim; albowiem nie będzie usprawiedliwiony przed obliczem twoim żaden żyjący.