Na to Jeszu mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie.

Ale opowiadamy, jako napisano: Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało i na serce ludzkie nie wstąpiło, co nagotował Bóg tym, którzy go miłują.

Bo któż z ludzi wie, co jest w człowieku, tylko tchnienie człowieka, które w nim jest? Także też i tego, co jest w Bogu, nikt nie wie, tylko Tchnienie Boże.

O których też mówimy, nie tymi słowami, których ludzka mądrość naucza, ale których Tchnienie Święte naucza. Tchnienie tchnieniem wyjaśniamy. 

 Ponieważ Bóg, który powiedziawszy [rozkazując], (aby) z ciemności światłość zajaśniała, zajaśniał w sercach naszych dla światła poznania chwały Bożej w [na] obliczu [twarzy, powierzchni] Jeszu Pomazańca. 

 aby Bóg Pana naszego Jeszu Pomazańca, Ojciec chwały, dał wam Tchnienie mądrości i objawienia w poznaniu Jego.  

 i oświecone oczy umysłu waszego, abyście wiedzieli, jaka jest nadzieja Jego powołania i jakie bogactwo chwały Jego dziedzictwa w świętych,

która w poprzednich pokoleniach nie była wyjawiona synom ludzkim, tak jak teraz jest ujawniona świętym posłańcom Jego i prorokom w Tchnieniu.

której stałem się sługą według daru łaski Bożej, która mi jest dana według działania mocy Jego.

i oświetlić wszystkim, czym jest zarządzanie tajemnicą zakrytą od wieków w Bogu, który wszystko stworzył.

 raczej przeciwnie, gdy zobaczyli, że została mi powierzona dobra nowina [ewangelia] nieobrzezania tak jak Piotrowi obrzezania

 A gdy poznali daną mi łaskę, Jakow i Kefas, i Jan, którzy uchodzą za filary, podali mnie i Barnabie prawicę (na znak) wspólnoty, abyśmy (szli) do narodów, a oni do obrzezanych; 

 Powiedział zaś do niego Pan: "Idź, gdyż naczyniem wybranym jest Mi ten, (by) zanieść imię moje przed narody, także i królów, synów także i Iszraela."

 "Idź - powiedział do mnie - bo Ja cię poślę daleko, do pogan"». 

Obronię cię przed ludem i przed poganami, do których cię posyłam, 

abyś otworzył im oczy i odwrócił od ciemności do światła, od władzy oszczercy(szatana) do Boga. Aby przez wiarę we Mnie otrzymali odpuszczenie uchybień(grzechów) i dziedzictwo ze świętymi".

A nie chcę, abyście i wy wiedzieć nie mieli, bracia! że często myślałem o przybyciu do was; (ale zostałem powstrzymany aż do teraz), abym miał jakiś owoc wśród was, jako i między innymi narodami.

Hellenom [greckojęzyczni] i barbarzyńcom [pozostałym narodom], mądrym i bezmyślnym, jestem dłużnikiem,

Do was zaś, narodów, mówię: będąc posłańcem narodów, przez cały czas chlubię się posługiwaniem swoim

Dzięki niej jestem z urzędu sługą Pomazańca Jeszu wobec narodów sprawującym świętą czynność głoszenia dobrej nowiny Bożej po to, by narody stały się ofiarą Bogu przyjemną, uświęconą Tchnieniem Świętym. 

 Nie śmiem mówić tego, czego by nie dokonał Pomazaniec przeze mnie w przywodzeniu do posłuszeństwa narodów, słowem i czynem, 

Dlatego ja Paweł jestem więźniem Pomazańca Jeszu za was z narodów;

 Mnie mniejszemu od innych świętych dana jest ta łaska, abym między narodami głosił dobrą nowinę, o nieprzeniknionym bogactwie Pomazańca, 

Któregom się ja stał sługą według daru Bożego, który mi jest dany dla was, abym wypełnił słowo Boże,

 którym zechciał Bóg oznajmić, jakie jest bogactwo chwały tajemnicy tej między narodami, którą jest Pomazaniec w was, nadzieja chwały,

Zabraniając nam, żebyśmy nie mówili poganom, żeby byli zbawieni, aby tak zawsze dopełniali grzechów swoich; albowiem przyszedł na nich gniew aż do koóca.

Ze względu na nie ja zostałem ustanowiony głosicielem i apostołem - mówię prawdę, nie kłamię - nauczycielem pogan we wierze i prawdzie.

dla której zostałem ustanowiony głosicielem, posłańcem i nauczycielem narodów.

 Informuję bowiem was bracia (o) dobrej nowinie, głoszonej przeze mnie, że nie jest od [według] człowieka. 

 Ani bowiem ja od człowieka (nie) przyjąłem ją, ani (nie) zostałem jej nauczony, ale przez objawienie Jeszu Pomazańca. 

 Następnie po czternastu latach ponownie wstąpiłem do Jeruszalem z Barnabą, wziąwszy też Tytusa.

 Ze strony zaś tych, którzy zdawali się coś znaczyć — czym oni byli wcześniej, nie robi mi to żadnej różnicy; Bóg nie bierze oblicza człowieka — bo mnie ci znaczniejsi, niczego dodać nie doradzili,

 Mówił zaś do wszystkich, jeśli ktoś chce za mną iść niech wyprze (się) siebie i bierze krzyż swój i towarzyszy mi. 

 Bo cóż za korzyść ma człowiek, jeśli cały świat zyska, a siebie zatraci lub szkodę poniesie?

Do innego rzekł: «Pójdź za Mną!» Ten zaś odpowiedział: «Panie, pozwól mi najpierw pójść i pogrzebać mojego ojca!»

 Jeszcze inny rzekł: «Panie, chcę pójść za Tobą, ale pozwól mi najpierw pożegnać się z moimi w domu!» 

Temu widzeniu z nieba nie mogłem się sprzeciwić, królu Agryppo! 

 Lecz nawoływałem najpierw mieszkańców Damaszku i Jeruszalem, a potem całej ziemi judzkiej, i narodów, aby skorygowały sposób myślenia i nawrócili się do Boga, i pełnili uczynki wynikające ze skruchy.

 Tak więc my od teraz nikogo (nie) znamy według ciała, a jeśli znaliśmy według ciała Pomazańca, to [ale] teraz już nie znamy.

Na to Jeszu mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie.

 Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe».

 To zaś powiadam, bracia, że ciało i krew królestwa Bożego odziedziczyć nie mogą; ani psujące (się) [zniszczalne, gnijące] nie odziedziczy trwałości [niezniszczalności].

 gdyż nie jest nam siłować (się) przeciw krwi i ciału, lecz przeciw pierwszym [pionierom, przewodzącym], przeciw władzom, przeciw uzurpatorom świata tej ciemności {tego eonu}, przeciw duchowemu złu w niebiosach.

 Skoro więc dzieciom uczestnictwo krwi i ciała, i On podobnie uczestniczył z nimi, aby przez śmierć obezwładnić moc mającego śmierci, to jest oszczercę [diabła].