Wdzięczność zaś Bogu, który dał tę gorliwość o was w sercu Tytusa,

 że wprawdzie zachętę przyjął, a stawszy się gorliwszym, dobrowolnie poszedł do was. 

 Zachęciłem Tytusa i posłałem (z nim) brata. Czy w czymś oszukał was Tytus? (Czy) nie tym samym tchnieniem [duchem] chodziliśmy? (Czy) nie tymi samymi śladami? 

 z wielkim naleganiem prosząc nas o łaskę i udział w posłudze na rzecz świętych,

 nie tylko zaś ale i podniesieniem rąk przez zgromadzenie Powołanych (na) towarzysza naszego razem z łaską tą obsługiwana przez nas ku Jego Pana chwale i ochocie naszej 

 Uznałem więc za konieczne zachęcić braci, aby wcześniej poszli do was i zawczasu przygotowali wasz zapowiedziany (dar), jako gotowość do bycia hojnym, a nie jak skąpstwa.

Gdyżem odebrał wszystko i mam dostatek, pełenem, wziąwszy od Epafrodyta, co posłano od was, wonność dobrego zapachu, ofiarę przyjemną i Bogu się podobającą.

 Każdy tak jak otrzymał dar łaski, niech drugim nim służy, jak dobrzy zarządcy różnorodnej łaski Boga.