tak że poprosiliśmy Tytusa, aby, jak rozpoczął, tak też u was dokończył tego dzieła łaski.

 Wdzięczność zaś Bogu, który dał tę gorliwość o was w sercu Tytusa,

 Ale pocieszający pokornych, pocieszył nas Bóg, przez przyjście Tytusa. 

 Zachęciłem Tytusa i posłałem (z nim) brata. Czy w czymś oszukał was Tytus? (Czy) nie tym samym tchnieniem [duchem] chodziliśmy? (Czy) nie tymi samymi śladami? 

Skinęli więc na wspólników w drugiej łodzi, żeby im przyszli z pomocą. Ci podpłynęli; i napełnili obie łodzie, tak że się prawie zanurzały.

jak również Jakuba i Jana, synów Zebedeusza, którzy byli wspólnikami Szymona. Lecz Jeszu rzekł do Szymona: «Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił».

Przetoż maszli mię za towarzysza, przyjmij go jako mię.

Alem rozumiał rzeczą potrzebną, Epafrodyta, brata i pomocnika i spółbojownika mego, a waszego Apostoła i sługę w potrzebie mojej, posłać do was,

Proszę też i cię, towarzyszu wierny! bądź tym na pomoc, które w Ewangielii wespół ze mną pracowały, i z Klemensem i z innymi pomocnikami moimi, których imiona są w księgach żywota.

Jakoście się też nauczyli od Epafry, miłego spółsługi naszego, który jest wiernym sługą Chrystusowym dla was;

Ale chociażeśmy i przedtem cierpieli, i zelżeni byli (jako wiecie) w mieście Filipach, wszakże bezpiecznieśmy sobie poczęli w Bogu naszym, w opowiadaniu u was Ewangielii Bożej z wielkim bojem,

Marek, Arystarchus, Demas, Łukasz, pomocnicy moi.

My tedy takowych powinniśmy przyjmować, abyśmy byli pomocnikami prawdzie.

 nie tylko zaś ale i podniesieniem rąk przez zgromadzenie Powołanych (na) towarzysza naszego razem z łaską tą obsługiwana przez nas ku Jego Pana chwale i ochocie naszej 

Alem rozumiał rzeczą potrzebną, Epafrodyta, brata i pomocnika i spółbojownika mego, a waszego Apostoła i sługę w potrzebie mojej, posłać do was,