Zróbcie miejsce nam, nikogo (nie) skrzywdziliśmy, nikogo (nie) zepsuliśmy, nikogo (nie) wykorzystaliśmy. 

Wyście świadkami i Bóg, żeśmy świętobliwie i sprawiedliwie, i bez nagany żyli między wami, którzyście uwierzyli.

Żaden młodością twoją niech nie gardzi; ale bądź przykładem wiernych w mowie, w obcowaniu, w miłości, w duchu, w wierze, w czystości.

Starsze niewiasty jako matki, młodsze jako siostry, ze wszelaką czystością.

We wszystkiem samego siebie wystawiając za wzór dobrych uczynków, mając w nauce całość, powagę,

 Ponieważ Bóg, który powiedziawszy [rozkazując], (aby) z ciemności światłość zajaśniała, zajaśniał w sercach naszych dla światła poznania chwały Bożej w [na] obliczu [twarzy, powierzchni] Jeszu Pomazańca. 

 Jeśli zaś i prosty (jestem w) słowie, ale nie (w) poznaniu, zresztą we wszystkim wyjawiliśmy wszystko u was.

A ja gdym przyszedł do was, bracia! nie przyszedłem z wyniosłością mowy albo mądrości, opowiadając wam świadectwo Boże.

Ponieważ nie uznałem za rzecz potrzebną, znać się na czymś innym pośród was, jak tylko Jeszu Chrystusa, i to onego ukrzyżowanego.

 Kto poznał myśl [rozum] Pana? Kto go będzie pouczał? My myśl [rozumowanie] Pomazańca mamy. 

Czytając to możecie dostrzec moje zrozumienie tajemnicy Pomazańca,

 Dlatego i my od dnia, (w) którym (to) usłyszeliśmy, nie przestajemy się za was modlić i prosić, abyście byli napełnieni znajomością woli jego we wszelkiej mądrości i zrozumieniu tchnieniowym [duchowym]. 

Abyście chodzili przystojnie przed Panem ku wszelkiemu jego upodobaniu, w każdym uczynku dobrym owoc przynosząc i rosnąc w znajomości Bożej,

 którym zechciał Bóg oznajmić, jakie jest bogactwo chwały tajemnicy tej między narodami, którą jest Pomazaniec w was, nadzieja chwały,

W którym skryte są wszystkie skarby mądrości i umiejętności.

 Miłość (jest) cierpliwa [wyrozumiała], łaskawa [uprzejma]. Miłość nie (jest) zazdrosna [rywalizująca], miłość nie (jest) chełpliwa, nie jest nadęta [pyszna]. 

 Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość [wyrozumiałość], uprzejmość [łagodność], dobroć, wierność,  łagodność [delikatność], opanowanie [wstrzemięźliwość].

Ze wszelaką pokorą i cichością, i z nieskwapliwością, znosząc jedni drugich w miłości,

 A bądźcie jedni przeciwko drugim z_wnętrza_wrażliwi, miłosierni, odpuszczając sobie, jak wam Bóg w Pomazańcu odpuścił.

Wszelką mocą umocnieni będąc według chwalebnej mocy jego, ku wszelkiej cierpliwości i nieskwapliwości z radością,

 Włóżcie jako wybrani Boga, święci i umiłowani, wnętrzności: miłosierdzie, dobrotliwość, pokorę, cichość, cierpliwość,

Ty natomiast poszedłeś za moją nauką, sposobem życia, planem, wiarą, cierpliwością, miłością, wytrwałością,

Każ słowo Boże, nalegaj w czas albo nie w czas, strofuj, grom i napominaj ze wszelką cierpliwością i nauką.

 Widać, że jesteście listem Pomazańca, wysłużonym przez nas. Napisanym nie atramentem, ale Tchnieniem [Duchem] Boga żywego, nie na tablicach kamiennych, ale na tablicach serca cielesnego. 

 Jeśli [wprawdzie] bowiem ktoś przychodzący, innego Jeszu głosi, którego nie głosiliśmy; albo gdy inne tchnienie bierzecie, którego (wcześniej) nie wzięliście, albo inną dobrą nowinę, której nie przyjęliście, dobrze (to) znosicie. 

 mocą znaków i cudów, mocą Tchnienia Świętego. Oto od Jeruszalem i na całym obszarze aż po Illirię wypełniłem dobrą nowinę Pomazańca.

A mowa moja i kazanie moje nie było w powabnych mądrości ludzkiej słowach, ale w okazaniu ducha i mocy,

Tego tylko rad bym się nauczył od was: Z uczynkówli zakonu wzięliście Ducha, czyli z słuchania wiary?

Ten tedy, który wam dodaje ducha i czyni cuda między wami, z uczynkówże zakonu to czyni, czyli z słuchania wiary?

 Gdyż dobra nowina nasza nie była u was tylko w Słowie, ale też w mocy i w Tchnieniu Świętym, i w wielkiej pełni, bo wiecie, jakimi staliśmy się w was dla was. 

 A wy naśladowcami naszymi staliście (się) i Pana, przyjmując słowo w ucisku wielkim i z radością Tchnienia [Ducha] świętego.

 którym ujawniono, że nie sobie, wam zaś służyły te, co teraz ogłoszone wam przez głoszących nowiny w Tchnieniu [Duchu] świętym posłanym z nieba, w które pragną wejrzeć Posłowie [aniołowie]. 

 Gdyż z wielkiego utrapienia i przygnębienia serca, wśród wielu łez napisałem do was, nie abyście zostali zasmuceni, ale byście poznali miłość, którą mam obficie dla was. 

 Przez co, że nie miłuje was? Bóg wie. 

 Ja zaś z chęcią poniosę koszty i wyczerpię zasoby dla dusz waszych, jeśli obficiej was miłując (jestem) mniej miłowany. 

Znowu rzekła do niego: Jakoż mówisz, miłuję cię? a serce twoje nie jest ze mną. Jużeś mię po trzy kroć oszukał, i nie powiedziałeś mi, w czem jest twoja moc wielka.

I schodzą się do ciebie, tak, jako się schodzi lud, i siadają przed obliczem twojem, jako lud mój, i słuchają słów twoich, ale ich nie czynią; a choć je sobie usty swemi smakują, wszakże za szkaradnym zyskiem swoim serce ich chodzi.

Miłość niech będzie nieobłudna; miejcie w obrzydliwości zło; trzymajcie się dobrego.

 Dusze wasze oczyszczając w posłuszeństwie prawdzie {przez tchnienie} do braterstwa nieobłudnego z czystego serca wzajemnie (się) miłujcie żarliwie. 

Dzieci, nie miłujmy słowem ani językiem, ale w czynie i prawdzie.