Gdyż z wielkiego utrapienia i przygnębienia serca, wśród wielu łez napisałem do was, nie abyście zostali zasmuceni, ale byście poznali miłość, którą mam obficie dla was. 

 Nie mówię (tego) dla potępienia. Mówiłem, że w sercach naszych jesteście ku współśmierci i współżyciu. 

 Też bowiem przybywszy nam do Macedonii, nie [żadnej] miało ulgi ciało nasze, ale we wszystkim (byliśmy) uciskani, z zewnątrz walki, wewnątrz strach. 

 Nie tylko przez samo przyjście jego, ale też przez pociechę, której doznał przebywając u was, a którą przekazał nam; waszą tęsknotę, wasz lament, waszą gorliwość o mnie tak, że się ucieszyłem. 

 Teraz weselę (się), nie (dlatego), że zasmuciliście (się), ale że zasmuciliście (się) w nawróceniu. Zostaliście zasmuceni według Boga, abyście w niczym (nie  ponieśli) szkody od nas. 

 Szczęśliwi [błogosławieni], przygnębieni [zasmuceni, zrozpaczeni, żałujący], gdyż oni (będą) pocieszeni.

Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami. 

Szczęśliwi wy, którzy teraz głodujecie, albowiem będziecie nasyceni. Szczęśliwi wy, którzy teraz płaczecie, albowiem śmiać się będziecie. 

 Także i wy teraz doznajecie smutku. Znowu jednak was zobaczę, i rozraduje się serce wasze, a radości waszej nikt wam nie zdoła odebrać.

 A oni odchodzili sprzed Sanhedrynu i cieszyli się, że stali się godni cierpieć dla imienia [Jeszu].

O północy Paweł i Sylas modlili się, śpiewając hymny Bogu. A więźniowie im się przysłuchiwali. 

Przez któregośmy też przystęp otrzymali wiarą ku łasce, w której stoimy i chlubimy się nadzieją chwały Bożej.

A nie tylko to, ale się też chlubimy z ucisków, wiedząc, iż ucisk cierpliwość sprawuje,

 że mam wielki smutek i nieustający ból w sercu moim. 

 Radujcie się z radosnymi, a płaczcie z płaczącymi.

A Bóg nadziei niech was napełni wszelką radością i pokojem w wierze, abyście obfitowali w nadziei przez moc Tchnienia Świętego.

Radujcie się zawsze w Panu; znowu mówię, radujcie się.

Dlatego pocieszeni jesteśmy, bracia! z was w każdym utrapieniu i potrzebie naszej przez wiarę waszę;

Albowiem jakież dziękowanie możemy Bogu oddać za was za wszelkie wesele, którem się weselimy dla was przed Bogiem naszym?

 Zawsze się radujcie.

Albowiemeście i z więzienia mego ze mną utrapieni byli i rozchwycenie majętności waszych przyjęliście z radością, wiedząc, że macie w sobie lepszą majętność w niebie, i trwającą.

 Wszelka [każda, cała] radość [wesołość, zadowolenie] prowadźcie [przewódźcie] bracia [krewni, bliscy] mnie [ja, moi, mi] kiedy [gdy, o ile] próby [sprawdziany, pokusy] was osaczają [natrafiacie, wpadacie] różne,

 wytrwałość zaś niech posiada dzieło doskonałe, abyście byli dokończeni [doskonali, dojrzali] i wypełnieni [wyposażeni], nie mający żadnych braków.

 Nim się cieszycie, chociaż teraz trochę, gdy trzeba, gdy zostaliście zasmuceni różnorodnymi próbami, 

Którego nie widziawszy, miłujecie, którego teraz nie widząc, wszakże weó wierząc, weselicie się radością niewymowną i chwalebną,

Ale radujcie się z tego, żeście uczestnikami ucierpienia Chrystusowego, abyście się i w objawienie chwały jego z radością weselili.

 Mamy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby nadmiar [bogactwo] mocy był Boga, a nie z nas.

 Znacie bowiem łaskę naszego Pana Jeszu Pomazańca, że będąc bogaty ze względu na was stał się ubogi, abyście dzięki Jego ubóstwu stali się bogaci.

Jeżeli zaś ich upadek przyniósł bogactwo światu, a ich pomniejszenie - wzbogacenie narodom, to o ileż więcej przyniesie ich zebranie się w całości! 

 Mnie mniejszemu od innych świętych dana jest ta łaska, abym między narodami głosił dobrą nowinę, o nieprzeniknionym bogactwie Pomazańca, 

Aby was obdarował według [w dół, przeciw] bogactwa swojej chwały, żebyście byli mocą [energią] utwierdzeni [wzmocnieni] przez Tchnienie [ducha] Jego w wewnętrznym człowieku;

Słowo Chrystusowe niechaj mieszka w was obficie ze wszelką mądrością, nauczając i napominając samych siebie przez psalmy i hymny, i pieśni duchowne, wdzięcznie śpiewając w sercach waszych Panu.

(Aby) dobroczynnością bogacili (się) ku czynom pięknym, (by) hojni byli (gotowi się) dzielić.

Słuchajcie, bracia moi mili! azaż Bóg nie obrał ubogich na tym świecie, aby byli bogatymi w wierze i dziedzicami królestwa, które obiecał tym, którzy go miłują?

Znam twój ucisk i ubóstwo - ale ty jesteś bogaty - i [znam] obelgę wyrządzoną przez tych, co samych siebie nazywają Judejczykami, a nie są nimi, lecz synagogą oszczercy(szatana). 

 Bo wszystko przez was, aby łaska obfitująca przez zwiększającą się wdzięczność wzrastała dla chwały Boga. 

 Albowiem lepszy (jest) dzień w zagrodzie [dziedziniec] Twojej, niż (gdzie indziej) tysiąc. Wolę stać w progu domu Boga mojego, niż mieszkać w namiotach [domach] zła [niegodziwości].

Daleko lepiej jest nabyć mądrości, niżeli złota najczystszego; a nabyć roztropności lepiej, niż srebra.

 Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje włamują się, i kradną.

Gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie włamują się, i nie kradną.

Jeśli więc w zarządzie niegodziwą mamoną nie okazaliście się wierni, prawdziwe dobro kto wam powierzy? 

 Jeśli w zarządzie cudzym dobrem nie okazaliście się wierni, kto wam da wasze? 

A tak niech się nikt nie chlubi pośród ludzi; albowiem wszystko jest wasze.

Wy zaś jesteście pomazańcowi, a Pomazaniec Boży.

Albowiem cielesne ćwiczenie mało jest pożyteczne; lecz pobożność do wszystkiego jest pożyteczna, mając obietnicę żywota teraźniejszego i przyszłego.

 Zwyciężający odziedziczy [dostanie udział] {to} {wszystko} i będę mu Bogiem, a on będzie mi synem.