Zabiegajcie nie o pokarm, ginący, ale o trwający, o pokarm dla życia eonowego [wiecznego], który wam da Syn człowieka, tego bowiem Bóg Ojciec opieczętował. 

Postanowiłem głosić dobrą nowinę tam, gdzie imię Pomazańca nie było jeszcze znane, abym na cudzym fundamencie nie budował.   

 Ja zatem tak biegnę. Nie jak (na) oślep - tak walczę na pięści - nie jakbym w powietrze uderzał,

 lecz biję moje ciało i zniewalam, abym jakoś, innym głosząc, sam nie został zdyskwalifikowany.

 A tak, bracia moi umiłowani. Utwierdzeni stawajcie się nieporuszeni, obfitujący w dziele Pana zawsze, wiedząc, że trud wasz nie jest daremny w Panu. 

Po to właśnie się trudzę walcząc Jego mocą, która potężnie działa we mnie.

I pilnie się starali, abyście spokojnymi byli i rzeczy swoich pilnowali, i pracowali własnymi rękami swemi, jakośmy wam przykazali;

Albowiem przeto też pracujemy i lżeni bywamy, że nadzieję mamy w Bogu żywym, który jest zbawicielem wszystkich ludzi, a najwięcej wiernych.

 Usiłujmy zatem wejść do tego odpoczynku, aby ktoś z was nie upadł, tak jak w tym przykładzie nieposłuszeństwa.

- Dlatego bardziej jeszcze, bracia, starajcie się umocnić wasze powołanie i wybór! TO BOWIEM CZYNIĄC, NIE UPADNIECIE NIGDY!

- Stosownie do tego bogato zaopatrzone zostanie wasze wejście do eonowego (epoki, ery) królestwa Pana naszego i Zbawiciela, Jeszu Pomazańca.

Dlatego, umiłowani, oczekując tego, starajcie się, aby [On] was zastał bez plamy i skazy - w pokoju, 

 Odważni więc zawsze bądźmy, a wiemy, że mieszkając w ciele, jesteśmy poza mieszkaniem Pana. 

 Odważnie zaś i z radością wolimy raczej znaleźć się poza mieszkaniem z ciała i zamieszkać przy Panu. 

 - Czy żyjemy, Panu żyjemy, czy umieramy, Panu umieramy. Czy więc żyjemy, czy także umieramy, do Pana należymy.

Przecież gdybyś postępował dobrze, miałbyś twarz pogodną; jeżeli zaś nie będziesz dobrze postępował, grzech leży u wrót i czyha na ciebie, a przecież ty masz nad nim panować.

Tych przywiodę na górę świętobliwości mojej, a uweselę ich w domu modlitwy mojej; całopalenia ich i ofiary ich przyjemne będą na ołtarzu moim; bo dom mój domem modlitwy nazwany będzie u wszystkich narodów.

 Ale w każdym narodzie miły jest Mu ten, kto się Go boi i postępuje sprawiedliwie.

 ku pochwale [uznaniu] chwały [uwielbienia] łaski Jego, która obdarzył nas w Umiłowanym.

 Dlatego, jako ci, którzy otrzymują królestwo niewzruszone, zachowajmy wdzięczność i z nią pełnijmy służbę w sposób miły Bogu: z skromnością i czcią.