(Czy) zaczynamy ponownie siebie polecać? Czy nie potrzebujemy, jak niektórzy, listów polecających do was albo polecających od was? 

 Ponownie nie polecamy samych siebie wam, lecz dajemy wam okazję (do) chluby za nas, abyście mieli (co) przeciwstawić tym, na twarzy chlubiącym się, a nie w sercu.

 Jest prawdą Pomazańca we mnie, że ta duma nie wyhamuje we mnie w okolicach Achai. 

 Bóg i Ojciec Pana Jeszu, wie, będąc błogosławiony na eony, że nie kłamię. 

Prawdę mówię w Pomazańcu, a nie kłamię, w czym mi poświadcza sumienie moje przez Tchnienie Święte, 

 Jeśli bowiem wychodzimy z siebie [szalejemy] Bogu, jeśli miarkujemy (się) wam. 

 Jeśli też bowiem w większej mierze (w) czymś chlubiłem (się) co do władzy, którą dał (mi) Pan. To dla zbudowania, a nie burzenia was, nie zawstydzę się. 

 Przez to (będąc) nieobecny piszę, abym (będąc) obecnym nie (musiał) gwałtownością użyczyć [postępować] według władzy, którą Pan dał mi dla zbudowania, a nie burzenia. 

Jeśli inni korzystają z tego prawa w stosunku do was, dlaczego nie tym bardziej my? Nie skorzystaliśmy jednak z tego prawa, ale wszystko znosimy, aby żadnej przeszkody nie sprawiać dobrej nowinie Pomazańca.

Tak też i Pan rozporządził, aby ci, którzy dobrą nowinę głoszą, z dobrej nowiny żyli.

Jeśli bowiem głoszę dobrą nowinę, nie jest to moją chlubą, bo spoczywa na mnie ten obowiązek. Biada mi zaś, jeślibym dobrą nowinę nie głosił.

Jaka jest więc moja zapłata, skoro głosząc dobrą nowinę służę tej dobrej nowinie bezpłatnie, aby nie korzystać z mojego prawa, jakie daje mi dobra nowina?

 I stałem się dla Judejczyków jak Judejczyk, aby Judejczyków pozyskać; dla tych pod prawem, jakbym (był) pod prawem - {pod prawem nie będąc} - aby tych, którzy są pod prawem, pozyskać.

Dla słabych stałem się jak słaby, aby słabych pozyskać; dla wszystkich stałem się wszystkim, żeby przynajmniej niektórych zbawić.

 jak i ja wszystkim we wszystkim staram się podobać, nie szukając własnej korzyści, ale wielu, aby zostali zbawieni.

 Co więc, bracia? Gdy się schodzicie, każdy z was ma pieśń (lub) ma naukę, ma język, ma objawienie, ma tłumaczenie — wszystko niech się dzieje dla zbudowania.

 Ja zaś z chęcią poniosę koszty i wyczerpię zasoby dla dusz waszych, jeśli obficiej was miłując (jestem) mniej miłowany. 

 Takie więc mając obietnice, umiłowani, oczyśćmy siebie od każdego brudu ciała i tchnienia, dokańczając uświęcenia w bojaźni Boga. 

 Nie sobie windykujcie [wymierzajcie sprawiedliwości] umiłowani, ale dajcie miejsce gniewowi. Napisano bowiem: Moja (jest) windykacja [wymierzenie sprawiedliwości, kary, wyroku]. Ja odpłacę — mówi Pan.

 Dlatego, najmilsi moi! uciekajcie przed bałwochwalstwem.

Przetoż, bracia moi mili i pożądani! radości i korono moja! tak stójcie w Panu, najmilsi moi!