Co bowiem jest (w) czym (byście byli) umniejszeni względem innych zgromadzeń, jeśli nie (w tym), że sam ja nie obciążałem was. Darujcie mi tę niesprawiedliwość. 

 a gdy przebywałem u was i miałem braki finansowe, to nikogo z was tym nie obciążyłem. Moje potrzeby zaspokoili bracia, którzy przybyli z Macedonii. Dbałem o to by w niczym nie być dla was ciężarem, nadal będę o to dbał. 

 Jest prawdą Pomazańca we mnie, że ta duma nie wyhamuje we mnie w okolicach Achai. 

Albowiem toć jest chluba nasza, świadectwo sumienia naszego, żeśmy w prostocie i w szczerości Bożej, nie w cielesnej mądrości, ale w łasce Bożej na świecie obcowali, a najwięcej między wami.

 Ale wyrzekliśmy (się) ukrytej hańby, nie chodząc w przebiegłości, ani (nie) fałszując Słowa Bożego; ale (w) jawności prawdy zalecamy samych siebie każdemu sumieniu człowieka przed Bogiem. 

 Zróbcie miejsce nam, nikogo (nie) skrzywdziliśmy, nikogo (nie) zepsuliśmy, nikogo (nie) wykorzystaliśmy. 

 A proszę zaś, abym nie będąc blisko, (mógł) śmiało i ufnie, na co też liczę (wystąpić) odważnie przeciw tym co liczą nam, że według ciała chodzimy.   

Albowiem w ciele chodząc, nie według ciała walczymy,

Albowiem napominanie nasze nie było z oszukania, ani z nieczystości, ani z zdrady;

Albowiem nigdyśmy nie używali mowy pochlebnej, jako wiecie; aniśmy pod zasłoną czego łakomstwu dogadzali; Bóg jest świadkiem;

 Jeśli tylko skosztowaliście, że łagodny jest Pan.