Sam zaś ja Paweł upraszam was przez łagodność i łaskawość Pomazańca, który według oblicza swego uniżony jestem między wami; będąc nieobecny odważny (jestem) względem was. 

 Co bowiem jest (w) czym (byście byli) umniejszeni względem innych zgromadzeń, jeśli nie (w tym), że sam ja nie obciążałem was. Darujcie mi tę niesprawiedliwość. 

 Potem opuścił Ateny i przybył do Koryntu.

a ponieważ znał to samo rzemiosło, zamieszkał u nich i pracował; zajmowali się wyrobem namiotów.

 Sami wiecie, że te ręce zarabiały na potrzeby moje i moich towarzyszy.

My głupi dla Pomazańca, wy roztropni w Pomazańcu; my słabi, wy mocni; wy szanowani, my nieszanowani.

i utrudzeni pracą rąk własnych. Znieważani - wysławiamy, prześladowani wytrzymujemy;

Czy tylko ja i Barnaba nie mamy swobody, (aby) nie zarobkować? 

Jeśli inni korzystają z tego prawa w stosunku do was, dlaczego nie tym bardziej my? Nie skorzystaliśmy jednak z tego prawa, ale wszystko znosimy, aby żadnej przeszkody nie sprawiać dobrej nowinie Pomazańca.

Tak też i Pan rozporządził, aby ci, którzy dobrą nowinę głoszą, z dobrej nowiny żyli.

Jeśli bowiem głoszę dobrą nowinę, nie jest to moją chlubą, bo spoczywa na mnie ten obowiązek. Biada mi zaś, jeślibym dobrą nowinę nie głosił.

Jaka jest więc moja zapłata, skoro głosząc dobrą nowinę służę tej dobrej nowinie bezpłatnie, aby nie korzystać z mojego prawa, jakie daje mi dobra nowina?

Albowiem pamiętajcie, bracia! pracę naszę i trudy, gdyż w nocy i we dnie robiąc, abyśmy żadnego z was nie obciążyli, kazaliśmy u was Ewangielię Bożą.

Aniśmy darmo chleba jedli u kogo, ale z pracą i z kłopotem we dnie i w nocy robiąc, abyśmy nikomu z was ciężkimi nie byli;