Ale przystąpiwszy słudzy jego, mówili do niego, i rzekli: Ojcze mój, gdybyć był co wielkiego ten prorok rozkazał, azażbyś nie miał tego uczynić? Jako daleko więcej, gdy rzekł: Omyj się, a będziesz czystym?

Jeśli my wam posialiśmy (dobra) duchowe, (to) cóż wielkiego, jeśli będziemy żąć wasze (dobra) cielesne?

 Albowiem tacy pseudoposłowie [fałszywy apostołowie], pracownicy podstępnie udający wysłanników [apostołów] Pomazańca. 

«O, synu oszczercy(diabła), pełny wszelkiej zdrady i wszelkiej przewrotności, wrogu wszelkiej sprawiedliwości, czyż nie zaprzestaniesz wykrzywiać prostych dróg Pańskich? 

 gdyż nie jest nam siłować (się) przeciw krwi i ciału, lecz przeciw pierwszym [pionierom, przewodzącym], przeciw władzom, przeciw uzurpatorom świata tej ciemności {tego eonu}, przeciw duchowemu złu w niebiosach.

Mają nad sobą króla - posłańca(anioła) Czeluści; imię jego po hebrajsku: ABADDON, a w greckim języku ma imię APOLLYON(Niszczyciel).

Bestia, którą widziałem, podobna była do pantery, łapy jej - jakby niedźwiedzia, paszcza jej - jakby paszcza lwa. A Smok dał jej swą moc, swój tron i wielką władzę. 

I zwodzi mieszkańców ziemi znakami, które dano mu uczynić przed zwierzęciem, mówiąc mieszkańcom ziemi, by wykonali obraz zwierzęcia, które otrzymało cios mieczem, a ożyło. 

 I ujrzałem Bestię [zwierzę] i władców [królów] ziemi, i wojska ich zebrane, stoczyć bój z Siedzącym na koniu i z wojskiem Jego. 

 A pozostali [reszta] zabici w mieczu Siedzącego na koniu, wychodzącym z ust Jego. A wszystkie zaś ptaki najedzone [nasycone] z ciał ich.

 I pochwycił Smoka, Węża starodawnego, którym jest oszczerca [diabeł] i szatan, i związał go na tysiąc lat. 

 I wtrącił go do Czeluści, i zamknął, i pieczęć nad nim położył, by już nie zwodził narodów, aż tysiąc lat się dopełni. A potem ma być na krótki czas uwolniony.

A gdy się skończy tysiąc lat, z więzienia swego szatan zostanie zwolniony.

Wyszli oni na powierzchnię ziemi i otoczyli obóz świętych i miasto umiłowane; a zstąpił ogień od Boga z nieba i pochłonął ich. 

 Sługami Pomazańca są, (głupio mówię), bardziej ja; w trudach częściej, w ciosach (zadanych) ponad miarę, w strażnicach [więzieniach] częściej, w śmierci częstokroć.

 Jeśli bowiem służba potępienia (była w) chwale, dużo bardziej obfituje służba usprawiedliwienia {w chwałę}. 

(Starzec i uczciwy człowiek, ten jest głową, a prorok, który uczy kłamstwa, ten jest ogonem.)

Albowiem wodzowie ludu tego są zwodziciele, a którzy się im wodzić dadzą, zginęli.

Prorocy kłamliwie prorokują, a kapłani panują przez ręce ich, a lud mój kocha się w tem; czegożbyście na ostatek nie uczynili?

Ale przy prorokach Jeruzalemskich widzę rzecz brzydką, że cudzołożąc i kłamliwie się obchodząc utwierdzają też ręce złośników, aby się nie nawracali żaden od złości swojej; stali się wszyscy przedemną jako Sodoma, a obywatele jego jako Gomora.

Dlategoż tak mówi Pan zastępów o tych prorokach: Oto Ja nakarmię ich piołunem, a napoję ich wodą gorzką; bo od proroków Jeruzalemskich wyszło splugawienie na tę wszystkę ziemię.

Zatem rzekł Jeremijasz prorok do Hananijasza proroka: Słuchaj teraz Hananijaszu! Nie posłał cię Pan, a tyś kazał nadzieję mieć temu ludowi w kłamstwie.

I umarł Hananijasz prorok onegoż roku, miesiąca siódmego.

Przetoż tak mówi Pan: Oto Ja nawiedzę Semejasza Nechalamitczyka i nasienie jego; nie będzie miał nikogo, ktoby mieszkał w pośrodku ludu tego, ani ogląda tego dobra, które Ja uczynię ludowi swemu, mówi Pan; bo radził, aby odstąpił lud od Pana.

Przeto, przeto mówię, że w błąd wprowadzili lud mój, mówiąc: Pokój, choć nie było pokoju; jeden zaiste zbudował ścianę glinianą, drudzy ją tynkowali wapnem nieczynionem.

A oto gdy upadnie ona ściana, izali wam nie rzeką: Gdzież jest ono tynkowanie, któremeście tynkowali?

Bo obalę tę ścianę, którąście potynkowali wapnem nieczynionem, a zrównam ją z ziemią, tak, że odkryty będzie grunt jej, i upadnie, i skażeni będziecie w pośrodku jej, i dowiecie się, żem Ja Pan.

 Uważajcie na [przed] fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w stroju owczym, wewnątrz zaś są wilkami drapieżnymi.

 Z owoców ich poznacie ich. Czy zbierają z cierni winogrona lub z ostów figi? 

 Ale i (nawet) gdybyśmy my, lub Poseł [anioł] z nieba głosił dobrą nowinę wam przeciwną (tej), dobrej nowinie którą głosiliśmy wam, przeklęty niech będzie. 

 Jak powiedzieliśmy i teraz znowu mówię: Jeśli ktoś wam głosi dobrą nowinę inną od tej, którą (wcześniej) przyjęliście, niech będzie przeklęty.

Których koniec jest zatracenie, których Bóg jest brzuch, a chwała w haóbie ich, którzy się o rzeczy ziemskie starają.

 I wówczas zostanie ujawniony bezprawny, którego Pan zniszczy tchnieniem ust swoich i zniweczy objawieniem przyjścia swojego. 

 I w całym zwiedzeniu nieprawości, w ginących za to, (że) miłości prawdy nie przyjęli dla zbawienia ich. 

Aby byli osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, ale sobie upodobali niesprawiedliwość.

 Z chciwości będą was oszukiwać plastycznymi słowami; ci, których wyrok od dawna nie jest bezczynny, a ich zguba nie drzemie.

I odniosą zapłatę niesprawiedliwości jako ci, którzy mają za rozkosz każdodzienne lubości, będąc plugastwem i zmazą, rozkosz mają w zdradach swoich z wami bankietując:

Którzy opuściwszy prostą drogę, zbłądzili, naśladując drogi Balaama, syna Bosorowego, który zapłatę niesprawiedliwości umiłował;

Ci są studniami bez wody, obłoki od wichru pędzone, którym chmura ciemności na wieki jest zachowana.

Wolność im obiecując, a sami będąc niewolnikami skazy. Albowiem kto jest od kogo przezwyciężony, temu też jest zniewolony.

Bo by im było lepiej, nie uznać drogi sprawiedliwości, niżeli poznawszy ją, odwrócić się od podanego im rozkazania świętego.

 Wślizgnęli [wkradli] (się) bowiem pewni ludzie, dawno zapisani na ten wyrok [sąd, potępienie], bezbożni. Boga naszego łaskę wywracający [zmieniający] w rozwiązłość [rozpustę] i jedynego władcę naszego Jeszu Pomazańca [Chrystusa, Mesjasza] odrzucający [wypierający się].

 Ci zaś jakich prawdziwie nie poznali, bluźnią [potępiają], co zaś naturalne, jak nierozumne istoty pojmują [znają], przez to (się) degenerują.

 Oni są na [w] agapach [miłość, życzliwość, uczta miłości] waszych rafą [skała ukryta pod wodą], ucztują bez obaw [pewni siebie, bez obaw], siebie pasą [praca pasterza]; obłoki [chmury] bezwodne [suche], podwładne wiatrów unoszone [uprowadzane], drzewa jesienią nieowocujące, dwakroć [dwukrotnie] umierające wykorzenione,