Pozdrowienie moją — Pawła — ręką.

 Jeśli ktoś nie kocha Pana Jeszu Pomazańca, niech będzie przeklęty! Maran atha.

Oto ja, Paweł, mówię wam: Jeżeli poddacie się obrzezaniu, Pomazaniec wam się na nic nie przyda.

Pozdrowienie ręką moją Pawłową, co jest znakiem w każdym liście; tak piszę.

Jednak dla miłości raczej proszę, takowym będąc, to jest Paweł stary, a teraz i więzień Jeszu Chrystusa.

Ja, Jan, wasz brat i współuczestnik w ucisku i królestwie, i wytrwałości w Jeszu, byłem na wyspie, zwanej Patmos, z powodu słowa Bożego i świadectwa Jeszu. 

 A proszę zaś, abym nie będąc blisko, (mógł) śmiało i ufnie, na co też liczę (wystąpić) odważnie przeciw tym co liczą nam, że według ciała chodzimy.   

 Tak więc w imieniu Pomazańca  jesteśmy posłami jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Pomazańca prosimy: pojednajcie się z Bogiem!

 Współpracując zaś też prosimy nie na próżno łaskę Boga przyjąć wam.

Proszę was, bracia! przez miłosierdzie Boże, abyście stawiali ciała wasze na ofiarą żywą, świętą, przyjemną Bogu, to jest rozumną służbę waszą.

Proszę was tedy ja więzieó w Panu, abyście chodzili tak, jako przystoi na powołanie, którem jesteście powołani;

 Umiłowani, zachęcam, jak obcych [sąsiadów, cudzoziemców] i imigrantów [przybyszów] powstrzymanie (się od) cielesnych pożądliwości [żądz], które walczą [wojują] przeciw duszy. 

Przypasz miecz twój na biodra, o mocarzu! pokaż chwałę twoję, i zacności twoje.

Trzciny nadłamanej nie dołamie, a knota tlącego się nie dogasi; ale sąd wyda według prawdy.

Nie zamroczy się, ani ustanie, dokąd nie wykona sądu na ziemi, a nauki jego wyspy oczekiwać będą.

Wesel się bardzo, córko Syoóska! wykrzykaj, córko Jeruzalemska! Oto król twój przyjdzie tobie sprawiedliwy i zbawiciel ubogi i siedzący na ośle, to jest, na oślęciu, źrebiątku oślicy.

 Weźcie jarzmo moje na siebie [was] i uczcie (się) ode Mnie, bo [że] łagodny jestem i pokorny [uniżony] sercem, a znajdziecie odpoczynek [ukojenie] dla dusz waszych. 

Nie będzie się spierał ani krzyczał, i nikt nie usłyszy na ulicach Jego głosu. 

 Trzciny zgniecionej nie złamie ani knota tlącego nie dogasi, aż zwycięsko sąd przeprowadzi. 

Powiedzcie Córze Syjońskiej: Oto Król twój przychodzi do Ciebie łagodny, siedzący na osiołku, źrebięciu oślicy. 

 A czytał ten urywek Pisma: Prowadzą Go jak owcę na rzeź, i jak baranek, który milczy, gdy go strzygą, tak On nie otwiera ust swoich. 

Który grzechu nie uczynił, ani znaleziona jest zdrada w ustach jego.

Któremu gdy złorzeczono, nie odzłorzeczył; gdy cierpiał, nie groził, ale poruczył krzywdę temu, który sprawiedliwie sądzi.

 Przeciw obliczu patrzycie. Jeśli ktoś (jest) przekonany w sobie, (że do) pomazańca należy, to niech liczy też w sobie, że tak jak on (jest) Pomazańca tak i my. 

 Gdyż listy wprawdzie, mówią, ciężkie i mocne, ale obecność (jego) cielesna słaba, a (jego) słowo mizerne. 

 Gdyż listy wprawdzie, mówią, ciężkie i mocne, ale obecność (jego) cielesna słaba, a (jego) słowo mizerne. 

 Jeśli chlubić się trzeba, to słabością moją (będę się) chlubił. 

 Z tego będę się chlubił, zaś z samego siebie nie będę się chlubił, chyba że ze słabości. 

 A temu nadmiarowi objawień [zrozumień], żebym (się) nie wynosił, przydzielony mi (został) kolec (w) ciało, poseł [anioł] szatana, aby mnie bić, żebym (się) nie wynosił. 

 A powiedział mi: Wystarczy ci łaski mojej, albowiem moc {moja} w słabości (się) dokonuje. Z największą chęcią więc raczej chlubić (się będę) w słabościach [chorobach] moich, aby zamieszkała we mnie moc Pomazańca. 

 i choć ukrzyżowany z powodu słabości, ale żyjący dzięki mocy Boga, też bowiem my słabi w nim, ale (będziemy) żywi razem z nim dzięki mocy Boga względem was 

I byłem ja u was w słabości i w bojaźni i w strachu wielkim,

My głupi dla Pomazańca, wy roztropni w Pomazańcu; my słabi, wy mocni; wy szanowani, my nieszanowani.

Bo wiecie, żem w słabości ciała wam z przodku Ewangieliję opowiadał.

 Mając więc taką nadzieję, wielką swobodę wypożyczamy.  

 Wielką mam [mi] śmiałość do was. Wielką mam [mi] chlubę z was. Jestem pełen pocieszenia, obfituję radością w całym ucisku naszym.  

 Według zniewagi mówię, jako, że my byliśmy słabymi; lecz w czymkolwiek ktoś odważyłby (się), - w głupocie [szaleństwie] mówię - i ja odważam się. 

 Przepowiadałem i uprzedzam, jak byłem drugi (raz), a nie obecny teraz piszę uchybiającym [grzesznikom]  i pozostałym wszystkim, że jeśli przyjdę ponownie, to nie (będę) oszczędny [łagodny]. 

 Ponieważ wypróbowujecie (mnie) doszukując (się) we mnie przemawiającego Pomazańca, który względem was nie (jest) słaby, ale (jest) mocny w was  

Izajasz zaś odważa się powiedzieć: Dałem się znaleźć tym, którzy mnie nie szukali, objawiłem się tym, którzy o Mnie nie pytali.

A pisałem do was, bracia! poniekąd śmielej, jakoby was napominając przez łaskę, która mi jest dana od Boga.