Wzywam [upominam] zaś was bracia przez [z powodu] imię Pana naszego Jeszu Pomazańca, abyście jedno [to samo] mówili wszyscy i (żeby) nie było w was rozłamu, ale byście byli kompatybilni [dopasowani, spleceni] w jednej [tej samej] myśli i w jednym [tym samym] rozumowaniu. 

Albowiem oznajmiono mi o was, bracia moi! od domowników Chloi, iż spory są między wami.

Baczcie jednak, aby to wasze prawo [do takiego postępowania] nie stało się dla słabych powodem do zgorszenia. 

Jeśli bowiem ktoś zobaczy ciebie, który masz poznanie, wpółleżącego w świątyni (wizerunków), to czyż jego sumienie, które jest słabe, nie zostanie pobudzone do jedzenia (pokarmów) ofiarowanych wizerunkom?

 A gdyby ktoś powiedział: To było złożone na ofiarę - nie jedzcie przez wzgląd na tego, który to ujawnił i na sumienie. Bo Pańska jest ziemia i to, co ją wypełnia.

 O sumieniu zaś mówię nie twoim, lecz tego drugiego; bo dlaczego moja wolność ma być sądzona przez czyjeś sumienie?

Wiem i przekonany jestem w Panu Jeszu, że nie ma niczego, co by samo przez się było nieczyste, a jest nieczyste tylko dla tego, kto je uważa za nieczyste.

Kto je, mając wątpliwości, potępiony jest, bo wbrew swojej wierze postąpił. Postępowanie niezgodne z wiarą, jest grzechem.