bo [że] we wszystkim wzbogaceni w Nim we wszelkiej [każdym] mądrości [słowie] i wszelkiej wiedzy [poznaniu].

Bracia! Nie mogłem przemówić do was jak do będących pod tchnieniem, ale jak do cielesnych i jak do niemowląt w Pomazańcu.

 Mlekiem was poiłem, ponieważ pokarmu nie mogliście (trawić).

Nie macie się czym chlubić! Czyż nie wiecie, że odrobina kwasu całe ciasto zakwasza?

Znajduje się taki co się czyni bogatym, a nie ma nic; i taki, co się czyni ubogim, choć ma wiele bogactw.

Człowiek, który się chlubi darem zmyślonym, jest jako wiatr i obłoki bez deszczu.

Biada tym, którzy się sobie zdadzą być mądrymi, a sami u siebie roztropnymi!

On przejawia moc ramienia swego, rozprasza pyszniących się zamysłami serc swoich.

Głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawia. 

Biada wam, którzy teraz jesteście syci, albowiem głód cierpieć będziecie. Biada wam, którzy się teraz śmiejecie, albowiem smucić się i płakać będziecie. 

 Albowiem przez łaskę, którą otrzymałem, mówię każdemu, przebywającemu wśród was, (by) nie myślał o sobie więcej, niż należy myśleć; ale (niech) myśli ku ograniczeniu, każdy według przydzielonej (przez) Boga miarki wiary.

Bądźcie między sobą jednomyślni, wysoko o sobie nie rozumiejąc, ale się do niskich nakłaniając.

Jeśli bowiem kto uważa, że jest czymś, będąc niczym, samego siebie zwodzi.

 Ty bowiem mówisz: "Jestem bogaty", i "wzbogaciłem się", i "niczego mi nie potrzeba", a nie wiesz, że to ty jesteś nieszczęsny i godzien litości, i biedny i ślepy, i nagi. 

Niektórzy tak nadęli się pychą, jakbym już wcale nie miał do was przyjść. 

Wiem, że po moim odejściu wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając stada. 

Także spośród was samych powstaną ludzie, którzy głosić będą przewrotne nauki, aby pociągnąć za sobą uczniów.

Tylko się tak sprawujcie, jako przystoi Ewangielii Chrystusowej, abym, lub przyjdę i oglądam was, lub nie przyjdę, słyszał o was, iż stoicie w jednym duchu, jednomyślnie bojując w wierze Ewangielii.

 Dlatego, moi mili! Jak zawsze byliście posłuszni, nie tylko podczas obecności mojej, ale teraz dużo bardziej podczas nieobecności mojej, z bojaźnią i ze drżeniem zbawienie swoje dopracujcie [dopełnijcie].

Któremu odpowiedział Mojżesz: Czemuż im ty zazdrościsz dla mnie? Boże daj, aby wszystek lud Paóski prorokował, a iżby dał Pan Ducha swego na nie!

 A Paweł: «Dałby Bóg, aby prędzej lub później nie tylko ty, ale też wszyscy, którzy mnie dzisiaj słuchają, stali się takimi, jakim ja jestem, z wyjątkiem tych więzów». 

 Obyście znosili moją odrobinę głupoty, ale też znosicie mnie.

Albowiem tam są postawione stolice na sąd, stolice domu Dawidowego.

Niech będzie pokój w basztach twoich, a uspokojenie w pałacach twoich.

Dla domu Pana, Boga naszego, będę szukał twego dobrego.

Rzekł, mówię, Jeremijasz prorok: Amen, niech tak uczyni Pan; niech utwierdzi Pan słowa twoje, któreś prorokował o przywróceniu z Babilonu na to miejsce naczynia domu Paóskiego, i wszystkich, którzy są zaprowadzeni w niewolę.

 Radujcie się z radosnymi, a płaczcie z płaczącymi.

 Cieszymy się bowiem kiedy my słabi a wy zaś mocni jesteście, to też modlimy się o wasze wzmocnienie. 

Albowiem któraż jest nadzieja nasza, albo radość, albo korona chluby? Izali nie wy przed obliczem Pana naszego, Jeszu Chrystusa w przyjście jego?

Wy zaiste jesteście chwałą naszą i radością.

Lecz teraz Tymoteusz od was do nas przyszedł i zwiastował nam wesołą nowinę o wierze i miłości waszej, a iż nas zawsze dobrze wspominacie, żądając nas widzieć, tak jako i my was.

Bo teraz my żyjemy, jeźli wy stoicie w Panu.

 Wiarygodne (jest) to Słowo: Jeśli bowiem wraz z Nim umarliśmy, z Nim też będziemy żyć. 

 Jeśli trwamy, z Nim będziemy królować; jeśli się zapieramy — i On się nas zaprze;

 i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami, a będą królować na ziemi».