Kto językiem obcym mówi, samego siebie buduje; ale kto prorokuje, ten zgromadzenie buduje.

 Tak i wy, skoro gorliwcami jesteście duchów [tchnienia], dla zbudowania zgromadzenia pragnijcie obfitować.

 Co więc, bracia? Gdy się schodzicie, każdy z was ma pieśń (lub) ma naukę, ma język, ma objawienie, ma tłumaczenie — wszystko niech się dzieje dla zbudowania.

Jeżeli chodzi o pokarmy składane Wizerunkom [bożkom] w ofierze, to oczywiście wszyscy posiadamy "wiedzę". Lecz "wiedza" wbija w pychę, miłość zaś buduje.

 Wszystko mi (jest) dozwolone, ale nie wszystko korzystne. Wszystko mi (jest) dozwolone, ale nie wszystko buduje.

A Społeczność Powołanych cieszyła się pokojem w całej Judei, Galilei i Samarii. Rozwijała się i żyła bogobojnie, i napełniała się pociechą Tchnienia Świętego.

Dążmy do pokoju i wzajemnego zbudowania.

 Każdy (z) nas bliskiemu [bliźniemu] przypodoba (się) ku dobru ze względu na budowanie.

 aby wyposażyć czystych [świętych] do dzieła posługi, do budowania ciała pomazańcowego,

 abyśmy już dłużej nie byli dziećmi, rzucanymi przez fale i unoszonymi dokoła przez każdy wiatr nauki w ludzkim oszustwie, w podstępie (prowadzącym) do metod błędu.

 Z Niego całe Ciało - zespalane i utrzymywane w łączności dzięki całej więzi umacniającej każdy z członków stosownie do jego miary - przyczynia sobie wzrostu dla budowania siebie w miłości.

 Dlatego wspierajcie się wzajemnie i budujcie jeden drugiego [jednego], co zresztą robicie.

 i nie zajmowali się baśniami oraz niekończącymi się rodowodami, które raczej wywołują spory, niż służą Bożemu porządkowi zbawienia, który jest w wierze.

 Wy zaś umiłowani, nadbudowując siebie najświętszą waszą wiarą, w tchnieniu [duchu] świętym modląc (się)

Wiele też innych napomnień dawał ludowi i głosił dobrą nowinę.

 Po odczytaniu Prawa i Proroków przełożeni synagogi posłali do nich i powiedzieli: «Przemówcie, bracia, jeżeli macie jakieś słowo zachęty dla ludu». 

Umacniając dusze uczniów, zachęcając do wytrwania w wierze, bo przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego. 

Juda i Sylas, którzy byli również prorokami, w częstych przemówieniach zachęcali i umacniali braci.

Jeśli ktoś napomina, w napominaniu; kto rozdaje, w szczerości; kto przełożony jest, w pilności; kto czyni miłosierdzie, niech czyni z ochotą.

Albowiem napominanie nasze nie było z oszukania, ani z nieczystości, ani z zdrady;

 W końcu, bracia, prosimy was i zachęcamy w Panu Jeszu, abyście tak jak przejęliście od nas, jak macie postępować i podobać się Bogu — jak zresztą postępujecie — abyście tym bardziej obfitowali.

 Dlatego wspierajcie się wzajemnie i budujcie jeden drugiego [jednego], co zresztą robicie.

 Zachęcamy [prosimy] was, bracia! napominajcie, wychylających (się), pocieszajcie lękliwych, podtrzymujcie słabych, (bądźcie) cierpliwi wobec wszystkich;

Przeto takowym rozkazujemy i napominamy ich przez Pana naszego, Jeszu Chrystusa, aby w pokoju robiąc, swój własny chleb jedli.

Póki nie przyjdę, pilnuj czytania, napominania i nauki.

A którzy mają panów wiernych, niech nimi nie gardzą, dlatego iż są braćmi, ale tem raczej niech służą, iż są wierni i mili, dobrodziejstwa Bożego uczestnicy. Tego nauczaj i do tego upominaj.

Każ słowo Boże, nalegaj w czas albo nie w czas, strofuj, grom i napominaj ze wszelką cierpliwością i nauką.

 trzymający się — według nauki — wiernego Słowa, aby był w stanie zarówno udzielać zachęty w ramach zdrowego nauczania, jak i przekonywać przeciwnych.

Młodzieóców także napominaj, aby byli trzeźwi;

Sług nauczaj, aby byli poddani panom swoim, we wszystkiem się im podobając, nie odmawiając,

To mów i napominaj, i strofuj ze wszelką powagą; żaden tobą niechaj nie gardzi.

 ale zachęcajcie się nawzajem każdego dnia, dopóki trwa to, co się nazywa "dzisiaj", aby przez zwodniczość grzechu żaden z was nie uległ zatwardziałości —

 Nie opuszczając zgromadzeń swoich tak, jak zwyczaj niektórzy (mają), ale zachęcając (się) i to tym bardziej jak widzicie przybliżający (się) dzień. 

A proszę was, bracia! znoście cierpliwie słowo napominania tego; bomci do was krótko pisał.

Przez Sylwana wam wiernego brata, jako rozumiem, krótkom pisał, napominając i świadcząc, iż ta jest prawdziwa łaska Boża, w której stoicie.

 Możecie bowiem pojedynczo wszyscy prorokować, aby wszyscy mogli się uczyć i wszyscy doznawać zachęty.

Ten, który nas pociesza w każdym naszym utrapieniu, byśmy sami mogli pocieszać tych, co są w jakiejkolwiek udręce, pociechą, której doznajemy od Boga.

 Tak że przeciwnie, (powinniście) raczej przebaczyć i zachęcić, aby czasem takiego nie pochłonął nadmiar smutku.

Któregom posłał do was dla tego samego, abyście wiedzieli, co się z nami dzieje i aby pocieszył serca wasze.

Któregom posłał do was dla tego samego, aby się wywiedział, co się z wami dzieje i pocieszył serca wasze;

Jakoż wiecie, żeśmy każdego z was, jako ojciec dziatki swoje, napominali i cieszyli,

I posłaliśmy Tymoteusza, brata naszego i sługę Bożego, i pomocnika naszego w Ewangielii Chrystusowej, aby was utwierdził i napominał z strony wiary waszej.

 Dlatego zachęcajcie jedni drugich tymi słowami [tą nauką].

 Dlatego wspierajcie się wzajemnie i budujcie jeden drugiego [jednego], co zresztą robicie.

 i poważajcie ich ponad miarę w miłości z powodu pracy ich. Zachowujcie pokój między sobą.