Kto językiem obcym mówi, samego siebie buduje; ale kto prorokuje, ten zgromadzenie buduje.

 W nakazach [prawie] jest napisane: Przez ludzi obcego języka i obcych warg przemówię do tego ludu, ale i tak Mnie nie usłuchają, mówi Pan.

 Języki zatem są na znak nie dla wierzących, ale dla niewierzących, a proroctwo nie dla niewierzących, ale dla wierzących.