Nienawiść wzbudza spory, ale wszystkie występki zakrywa miłość.

 w czystości, w poznaniu, w cierpliwości, w łagodności, w Tchnieniu świętym, w miłości nieobłudnej, 

 Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość [wyrozumiałość], uprzejmość [łagodność], dobroć, wierność,  łagodność [delikatność], opanowanie [wstrzemięźliwość].

Ze wszelaką pokorą i cichością, i z nieskwapliwością, znosząc jedni drugich w miłości,

Wszelką mocą umocnieni będąc według chwalebnej mocy jego, ku wszelkiej cierpliwości i nieskwapliwości z radością,

 Włóżcie jako wybrani Boga, święci i umiłowani, wnętrzności: miłosierdzie, dobrotliwość, pokorę, cichość, cierpliwość,

 z łagodnością dyscyplinujący krnąbrnych [przeciwstawiających się], bo może da im Bóg nawrócenie [przemianę myśli] do poznania prawdy.

Ty natomiast poszedłeś za moją nauką, sposobem życia, planem, wiarą, cierpliwością, miłością, wytrwałością,

Każ słowo Boże, nalegaj w czas albo nie w czas, strofuj, grom i napominaj ze wszelką cierpliwością i nauką.

 [Ta] zaś [ale] mądrość z góry, najpierw prawdziwie czysta jest, następnie pokojowa, życzliwa, uległa [dająca się przekonać], pełna miłosierdzia [litości] i owocami dobrymi, niewyróżniająca [jednoznaczna, niepodzielna], i bez hipokryzji [nieobłudna, szczera].

 Przede wszystkim zaś miejcie żarliwą miłość względem siebie nawzajem, gdyż miłość zakryje mnóstwo grzechów. 

Owszem nie chcieli słuchać, ani wspomnieli na cuda twoje, któreś czynił, przy nich; ale zatwardziwszy kark swój postanowili sobie wodza, chcąc się wrócić w niewolę swoję w uporze swoim. Lecz ty, o Boże miłościwy, łaskawy, i miłosierny, nieskwapli wy, i wielkiego miłosierdzia! nie opuściłeś ich.

Pożądana rzecz człowiekowi dobroczynność jego, ale lepszy jest ubogi, niż mąż kłamliwy.

Rękę swą otwiera ubogiemu, a ręce swoje wyciąga ku nędznemu.

Mądrze otwiera usta swe, a nauka miłosierdzia jest na języku jej.

Wy natomiast miłujcie waszych nieprzyjaciół, czyńcie dobrze i pożyczajcie, niczego się za to nie spodziewając. A wasza nagroda będzie wielka, i będziecie synami Najwyższego; ponieważ On jest dobry dla niewdzięcznych i złych. 

Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny. 

 A bądźcie jedni przeciwko drugim z_wnętrza_wrażliwi, miłosierni, odpuszczając sobie, jak wam Bóg w Pomazańcu odpuścił.

 Włóżcie jako wybrani Boga, święci i umiłowani, wnętrzności: miłosierdzie, dobrotliwość, pokorę, cichość, cierpliwość,

Na koniec zaś bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, pełni braterskiej miłości, miłosierni, pokorni!

 przez zaś pobożność braterstwo, przez zaś braterstwo miłość. 

 Po tym rozpoznaliśmy miłość {Boga}, że On położył za nas swoją duszę; i my powinniśmy położyć duszę za braci.

Dzieci, nie miłujmy słowem ani językiem, ale w czynie i prawdzie.

 Umiłowani, jeśli tak Bóg umiłował nas i my powinniśmy wzajemnie miłować.

 Ponieważ jeszcze cieleśni jesteście. Skoro w was jest zazdrość i spór, to czy nie cieleśni jesteście? Prowadzicie się na sposób ludzki. 

A widząc Rachel, że nie rodziła Jakóbowi, zajrzała Rachel siostrze swej, rzekła do Jakóba: Daj mi syny, a jeźli nie dasz, umrę.

I nienawidzili go bracia jego; ale ojciec jego pilnie uważał tę rzecz.

Wiedział bowiem, że przez zawiść Go wydali.

Pełni wszelkiej nieprawości, wszeteczeństwa, przewrotności, zachłanności, złości, napełnieni zawiścią, morderstwem, sporem, podstępem, złośliwością, krytykanctwem;

Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień: nie w hulankach i pijatykach, nie w rozpuście i wyuzdaniu, nie w kłótni i zazdrości.

 Obawiam (się) bowiem, gdybym jakoś przyszedł, (że) nie zastanę was (takimi) jakimi chcę, i że ja (będę) znaleziony (przez) was jakim nie chcecie. (czy) nie (dojdzie) jakoś (do) kłótni, ekscytacji wzburzenia, intryg, oszczerstw, szeptów, pychy, zamieszania. 

 zawiści, pijaństwa, hulanki i podobne tym, które omówiłem, jak też wyjaśniłem, że to czyniący królestwa Bożego nie odziedziczą.

Nie szukajmy próżnej chwały, jedni drugich drażniąc i wzajemnie sobie zazdroszcząc.

Wszakże niektórzy z zazdrości i z sporu, a niektórzy też z dobrej woli Chrystusa każą.

Taki nadęty jest i nic nie umie, ale szaleje około gadek i sporów o słowa, z których pochodzi zazdrość, swar, złorzeczenia, złe podejrzenia,

Albowiem i myśmy byli niekiedy głupimi, upornymi, błądzącymi, służąc pożądliwościom i rozkoszom rozmaitym, w złości i w zazdrości mieszkając, przemierzłymi, jedni drugich nienawidzącymi,

Jeśli jednak macie gorzką zawiść i podjudzanie w sercu waszym, nie chlubcie się i (nie) kłamcie przeciwko prawdzie.

 Gdzie bowiem wrzenie [emocjonalne pobudzenie przypominające gotującą się wodę] i samolubne_podjudzanie [działanie dla własnego zysku, niezależnie od niezgody, którą powoduje] tam przewrót [zamieszanie, nieporządek, rewolucja, prawie anarchia] i wszelkie faulujące [niegodziwe, złe] działanie [czyn, sprawa]. 

 Albo uważacie, że (na) próżno Pismo mówi dla zazdrości: pożąda duch, który w nas mieszka?

 Odłożywszy więc wszelką złość i wszelki podstęp, i obłudę, i zawiść, i wszelakie obgadywanie,

Tedy rzekł Saul: Zgrzeszyłem. Wróćże się, synu mój Dawidzie, boć już nic złego nie uczynię więcej, ponieważ droga była dusza moja w oczach twoich dnia tego; otom głupio uczynił, i zbłądziłem nader bardzo.

A odpowiadając Dawid rzekł: Oto włócznia królewska; niech sam przyjdzie kto z sług, a weźmie ją.

Znowu posłał do niego Benadad i rzekł: Niech mi to uczynią bogowie, i to niech przyczynią, jeźli się dostanie prochu Samaryi po garści wszystkiemu ludowi, który za mną idzie.

I odpowiedział król Izraelski, a rzekł: Powiedzcie mu: Niech się nie chlubi zbrojny, jako ten, który złożył zbroję.

Darzą mu się drogi jego na każdy czas; dalekie są sądy twoje od niego; sapa przeciwko wszystkim nieprzyjaciołom swym.

Samą tylko pychą człowiek zwady wszczyna, ale przy tych, co radę przyjmują, jest mądrość.

Kto zaczyna zwadę, jest jako ten, co przekopuje wodę; przetoż niż się zwada rozsili, zaniechaj go.

Nie pokwapiaj się do swaru, byś snać na ostatek nie wiedział, co masz czynić, gdyby cię zawstydził bliźni twój.

By cię snać nie zelżył ten, co cię słucha, a niesława twoja zostałaby na tobie.

Lepsze jest dokoóczenie rzeczy, niżeli początek jej; lepszy jest człowiek cierpliwego ducha, niż ducha wyniosłego.

Nie bądź porywczy w duchu twym do gniewu; bo gniew w zanadrzyu głupich odpoczywa.

Jeźliby duch panującego powstał przeciwko tobie, nie opuszczaj miejsca twego; albowiem pokora wstręt czyni grzechom wielkim.

Tedy Nabuchodonozor pełen będąc popędliwości, tak, że się kształt twarzy jego odmienił przeciw Sadrachowi, Mesachowi i Abednegowi, odpowiadając rozkazał piec rozpalić siedm kroć bardziej, niżeli był zwyczaj rozpalać go,

Tedy onych mężów związano w płaszczach ich, w ubraniach ich i w czapkach ich i w szatach ich, a wrzucono ich w pośrodek pieca ogniem pałającego.

Mówiąc to, miałem na myśli, bracia, mnie samego i Apollosa, ze względu na was, abyście nauczyli się tego, że nie wolno wykraczać ponad to, co zostało napisane, i niech nikt w swej pysze nie wynosi się nad drugiego. 

Niektórzy tak nadęli się pychą, jakbym już wcale nie miał do was przyjść. 

A wy unieśliście się pychą, zamiast z ubolewaniem żądać, by usunięto spośród was tego, który się dopuścił wspomnianego czynu.

Jeżeli chodzi o pokarmy składane Wizerunkom [bożkom] w ofierze, to oczywiście wszyscy posiadamy "wiedzę". Lecz "wiedza" wbija w pychę, miłość zaś buduje.

 Niech was nie potępia ten, kto lubi się umartwiać i oddawać cześć Posłom [aniołom], których {nie} widział i bezpodstawnie szczycić się swoim cielesnym rozumowaniem, 

 Jeśli więc jest jakieś napomnienie w Pomazańcu, jeśli - jakaś moc przekonująca Miłości, jeśli jakiś udział w Tchnieniu, jeśli jakieś wnętrzności i współczucie,

- a niczego nie pragnąc dla niewłaściwego współzawodnictwa ani dla próżnej chwały, lecz w pokorze oceniając jedni drugich za wyżej stojących od siebie.

- Bądźcie tego samego nastawiania, które miał Jeszu Pomazaniec.