Jeśli czyjeś dzieło przetrwa, który nadbudowywał, zapłatę dostanie. 

Którzy przez niego wierzycie w Boga, który go wzbudził od umarłych i dał mu chwałę, aby wiara i nadzieja wasza była w Bogu.

 Napisałem wam ojcowie, gdyż znacie [wiecie] (tego) od początku [od dawna]. Napisałem wam młodzieńcy, gdyż silni [mocni] jesteście i [a] słowo [nauka] Boga w was pozostaje i zwyciężyliście złego.

Wy tedy, coście słyszeli od początku, to niechaj w was zostaje; jeźliby w was zostawało, coście słyszeli od początku, i wy w Synu i w Ojcu zostaniecie.

 Każdy zrodzony przez Boga, nie czyni uchybienia [grzeszy], gdyż trwa w nim nasienie Boże, i nie jest w stanie uchybiać [grzeszyć], gdyż jest zrodzony przez Boga.

Na skałę pada u tych, którzy, gdy usłyszą, z radością przyjmują słowo, lecz nie mają korzenia: wierzą do czasu, a w chwili pokusy odstępują. 

 W końcu ziarno w żyznej ziemi oznacza tych, którzy wysłuchawszy słowa sercem szlachetnym i dobrym, zatrzymują je i wydają owoc przez swą wytrwałość. 

 ale Ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara. Ty kiedy zawrócisz utwierdzaj twoich braci». 

Albowiem w Pomazańcu Jeszu ani obrzezanie, ani jego brak nie mają żadnego znaczenia, tylko wiara, która działa przez miłość.

Przetoż nie odrzucajcie ufności waszej, która ma wielką zapłatę.

Lecz my nie jesteśmy z tych, którzy się schraniają ku zginieniu, ale z tych, którzy wierzą ku pozyskaniu duszy.

 Jest zaś wiara nadzieją, podstawą rzeczy [sprawy], przekonaniem ( o tym, co) nie widzialne.

Wiarą rozumiemy, iż świat jest sprawiony słowem Bożem, tak iż rzeczy, które widzimy, nie stały się z rzeczy widzialnych, ale z niczego.

Wiarą Enoch jest przeniesiony, aby nie oglądał śmierci i nie jest znaleziony, przeto że go Bóg przeniósł; albowiem pierwej niż jest przeniesiony, miał świadectwo, że się podobał Bogu.

Wiarą obwieszczony będąc od Boga Noe o tem, czego jeszcze nie było widzieć, uczciwości wyświadczając, przygotował korab ku zachowaniu domu swego, przez który potępił świat i stał się dziedzicem sprawiedliwości tej, która jest z wiary.

 Każdy wierzący, że Jeszu jest Pomazańcem, z Boga (jest) zrodzony i każdy miłujący tego, (który) zrodził, miłuje i tego, (który jest) z niego zrodzony. 

 To bowiem jest miłość Boga, że się przestrzega Jego przykazań, a Jego przykazania nie są uciążliwe.

Któż jest, co zwycięża świat, tylko kto wierzy, iż Jeszu jest Synem Bożym?

Jest jako rana w kościach moich, gdy mi urągają nieprzyjaciele moi, mówiąc do mnie na każdy dzieó: Kędy jest Bóg twój?

Przeczże się smucisz, duszo moja, a przecz trwożysz sobą we mnie? Czekaj na Boga, albowiem go jeszcze będę wysławiał, gdyż on jest wielkiem zbawieniem twarzy mojej, i Bogiem moim.

Błogosławiony, którego Bóg Jakóbowy jest pomocnikiem, którego nadzieja jest w Panu, Bogu jego;

Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.

Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.

Dobry jest Pan tym, którzy naó oczekują, duszy takowej, która go szuka.

A cierpliwość doświadczenie, a doświadczenie nadzieję,

A nadzieja nie hańbi, przeto iż miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Tchnienie Święte, które nam jest dane.

 Bo (w) nadziei (jesteśmy) zbawieni. A nadzieja oglądana nie jest nadzieją; bo (jak mozna mieć) nadzieję (na to) co się widzi? 

 Jeśli zaś czegoś nie widzimy, mamy nadzieję (i) przez cierpliwość wyczekujemy.

A Bóg nadziei niech was napełni wszelką radością i pokojem w wierze, abyście obfitowali w nadziei przez moc Tchnienia Świętego.

Dla nadziei onej wam odłożonej w niebiesiech, o którejście przedtem słyszeli przez słowo prawdy, to jest Ewangielii,

 którym zechciał Bóg oznajmić, jakie jest bogactwo chwały tajemnicy tej między narodami, którą jest Pomazaniec w was, nadzieja chwały,

 My zaś należąc (do) dnia (jesteśmy) trzeźwi, ubierając się w pancerz wiary i miłości i hełm nadziei zbawienia. 

 Pragniemy zaś, (aby) każdy (z) was tę okazywał gorliwość względem pełni nadziei aż do końca. 

Którą mamy jako kotwicę duszy, i bezpieczną, i pewną, i wchodzącą aż wewnątrz za zasłonę,

Którzy przez niego wierzycie w Boga, który go wzbudził od umarłych i dał mu chwałę, aby wiara i nadzieja wasza była w Bogu.

 Każdy, kto ma w Nim tę nadzieję, oczyszcza się, tak jak On jest czysty [święty].

 Choćbym mówił językami ludzi i posłów (aniołów), a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca  albo cymbał brzmiący.

 I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją, a ciało wystawił na spalenie, lecz miłości bym nie miał, nic bym nie zyskał. 

 nie (jest) niestosowna [bezwstydna], nie szuka swojego, nie (jest) szorstka [drażliwa], nie wylicza zła. 

 wszystko zakrywa, wszystkiemu wierzy, ze wszystkim wiąże nadzieję, wszystko przetrzymuje.

Jeżeli chodzi o pokarmy składane Wizerunkom [bożkom] w ofierze, to oczywiście wszyscy posiadamy "wiedzę". Lecz "wiedza" wbija w pychę, miłość zaś buduje.

Jeśli natomiast ktoś kocha Boga, ten też został przez Niego poznany.

 Ponieważ wszystkim nam (jest) konieczne ukazać (się) przed podium (sędziowskim) Pomazańca, aby każdy otrzymał, co czynił w ciele, według tego, co czynił, lub dobre, lub złe.

 A za wszystkich umarł, aby ci, żyjący, już więcej nie (dla) siebie żyli, ale dla Tego, (który) zamiast nich umarł i (został) wzbudzony.

Albowiem w Pomazańcu Jeszu ani obrzezanie, ani jego brak nie mają żadnego znaczenia, tylko wiara, która działa przez miłość.

 Miłujący brata swego w świetle trwa i zgorszenia w nim nie ma, 

 Umiłowani, miłujmy się nawzajem, gdyż miłość jest z Boga, i każdy, kto miłuje, jest zrodzony z Boga i zna Boga.

 W tym ujawniła (się) miłość Boga w nas, że Syna Swego jedynego posłał Bóg na świat, żebyśmy żyli przez Niego. 

 Umiłowani, jeśli tak Bóg umiłował nas i my powinniśmy wzajemnie miłować.

 Przez to poznajemy, że w nim mieszkamy, a on w nas, że z tchnienie swoje nam dał.

Kto wyzna, że Jeszu jest Synem Bożym, Bóg w nim mieszka, a on w Bogu.

 W tym dokonała (się) miłość z nami, abyśmy pewność mieli w dniu sądu, ponieważ tak, jak On jest i my jesteśmy w świecie tym.

Miłość nigdy nie ustaje; bo choć są proroctwa, te zniszczeją; choć języki, te ustaną; choć umiejętność, wniwecz się obróci.

 Zabiegajcie (o) miłość. Pożądajcie zaś tego (co z) tchnienia, najbardziej byście prorokowali.

 Wszystko niech u was się dzieje w miłości.

Jeszu odpowiedział: «Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jeden.

Drugie jest to: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Nie ma innego przykazania większego od tych».

On rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego. 

 Wy bowiem do wolności (jesteście) powołani bracia jedynie [tylko] nie wolność do skłonności ciała, ale [przeciwnie] przez miłość służcie innym.

A jeśli u was jeden drugiego kąsa i pożera, baczcie, byście się wzajemnie nie zjedli.

Albowiem ciało pożąda przeciwko duchowi, a duch przeciwko ciału; a te rzeczy są sobie przeciwne, abyście nie to, co chcecie, czynili.

 Widoczne zaś są uczynki ciała, którymi są nierząd, nieczystość, rozpasanie, 

 zawiści, pijaństwa, hulanki i podobne tym, które omówiłem, jak też wyjaśniłem, że to czyniący królestwa Bożego nie odziedziczą.

Modlę się o to, aby miłość wasza doskonaliła się coraz bardziej i bardziej w głębszym poznaniu i wszelkim wyczuciu

- A na to wszystko (włóżcie) miłość, która jest więzią doskonałości.

 zaś końcem rozkazu [nakazu] jest miłość z czystego serca i z sumienia dobrego, i z wiary nieobłudnej.

Gdyż nie dał nam Bóg tchnienia tchórzostwa, lecz mocy i miłości, i trzeźwego myślenia.

 Umiłowani, miłujmy się nawzajem, gdyż miłość jest z Boga, i każdy, kto miłuje, jest zrodzony z Boga i zna Boga.

 W tym ujawniła (się) miłość Boga w nas, że Syna Swego jedynego posłał Bóg na świat, żebyśmy żyli przez Niego. 

Uradowałem się bardzo, żem znalazł niektóre z dziatek twoich chodzące w prawdzie, jakośmy przykazanie wzięli od Ojca.

A tać jest miłość, abyśmy chodzili według przykazaó jego. A przykazanie to jest, jakoście słyszeli od początku, abyście w niem chodzili.