Przetoż swarzył się lud z Mojżeszem, mówiąc: Dajcie nam wody, abyśmy pili. Którym odpowiedział Mojżesz: Cóż się swarzycie ze mną? a czemu kusicie Pana?

I nazwał imię onego miejsca Masa i Meryba, dla swarów synów Izraelskich, a iż kusili Pana mówiąc: I jestże Pan między nami czyli nie?

Oto ja posyłam Anioła przed tobą, aby cię strzegł w drodze, i wprowadził cię na miejsce, którem ci zgotował.

Ostrożnym bądź przed oblicznością jego; a słuchaj głosu jego; nie drażnij go, boć nie przepuści przestępstwu waszemu, gdyż imię moje w nim jest.

Przetoż mówił lud przeciw Bogu, i przeciw Mojżeszowi: Przeczżeście nas wywiedli z Egiptu, aby my pomarli na tej puszczy? bo nie masz chleba, ani wody, a dusza nasza obrzydziła sobie ten chleb nikczemny.

 Nie będziecie testował [próbował, kusił] JHWH, Bogów waszych, jak testowaliście w Massa.

I kusili Boga w sercu swem, żądając pokarmu według lubości swojej.

A wszakże przecież kusili i draźnili Boga najwyższego, a świadectwa jego nie strzegli.

Kiedy mię kusili ojcowie wasi, doświadczylić mię, i widzieli sprawy moje.

Ale zdjęci będąc chciwością na puszczy, kusili Boga na pustyniach.

Nie zatwardzajcież serc waszych, jako w rozdrażnieniu, w dzieó onego pokuszenia na puszczy.

Dlategom się rozgniewał na ten naród i rzekłem: Ci zawsze błądzą sercem, a oni nie poznawają dróg moich.

Kto by odrzucił zakon Mojżeszowy, bez miłosierdzia za świadectwem dwóch albo trzech umiera.

 Wiemy [widzimy, jesteśmy świadomi] bowiem [dla] powiedział [polecił] Moja (jest) windykacja [prawo do roszczeń, sprawiedliwości, zemsty, kary] Ja odpłacę, a także [ponownie] oceni [osądzi, zdecyduje] Pan lud [naród] swój. 

Przetoż przypuścił Pan na lud węże ogniste, którzy kąsali lud; i pomarło wiele ludu z Izraela.