Czyż nie wiecie, że jeśli oddajecie samych siebie jako niewolników pod posłuszeństwo, jesteście niewolnikami tego, komu dajecie posłuch: bądź (niewolnikami) grzechu, (prowadzącego) do śmierci, bądź posłuszeństwa, (prowadzącego) do sprawiedliwości?

- Czyż nie wiecie, bracia – do rozumiejących prawo mówię - że to prawo panuje nad człowiekiem, dopóki on żyje?

 Czy nie wiecie, że przybytkiem [świątynią] Bożym jesteście, a Tchnienie [Duch] Boże mieszka w was?

Nie macie się czym chlubić! Czyż nie wiecie, że odrobina kwasu całe ciasto zakwasza?

Czy nie wiecie, że święci będą sędziami tego świata? A jeśli świat będzie przez was sądzony, to czyż nie jesteście godni wyrokować w tak błahych sprawach?

Czyż nie wiecie, że będziemy sądzili aniołów? O ileż przeto więcej sprawy doczesne! 

Czyż nie wiecie, że niesprawiedliwi nie posiądą królestwa Bożego? Nie łudźcie się! Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani rozwięźli, ani mężczyźni współżyjący z sobą, 

Czyż nie wiecie, że ciała wasze są członkami Pomazańca? Czyż wziąwszy członki Pomazańca będę je czynił członkami nierządnicy? Przenigdy! 

Albo czyż nie wiecie, że ten, kto łączy się z nierządnicą, stanowi z nią jedno ciało? Będą bowiem - jak jest powiedziane - dwoje jednym ciałem. 

 Czy nie wiecie, że ciało wasze jest przybytkiem [świątynią] Tchnienia [Ducha] Świętego, które jest w was, a które macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie? 

Czy nie wiecie, że pracujący przy (rzeczach) poświęconych, ze świątyni jedzą? Ci (przy) ołtarzu, mają w ołtarzu udział.

(Czy) nie wiecie, że biegnący na stadionie wprawdzie wszyscy biegną, ale tylko jeden zdobywa nagrodę? Tak biegnijcie, aby (ją) zdobyć.

  Siebie sprawdzajcie, jeśli jesteście w wierze, siebie badajcie, czy nie wiecie [rozpoznajecie] siebie, że Jeszu Pomazaniec (jest) w was, chyba że jesteście odrzuceni [nie spełniacie wymagań]. 

 Cudzołożnicy {i cudzołożnice}! Nie wiecie, że przyjaźń świata jest nieprzyjaźnią Bożą? Kto chciałby być przyjacielem świata, staje się nieprzyjacielem Boga. 

 Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im zanurzenia w imię Moje. 

A [i] bowiem [zaiste] w jednym Tchnieniu [Duchu, Powiewie] my wszyscy w jednym ciele zanurzeni [ochrzczeni], czy to [czyżbyśmy byli] Judejczycy [Żydzi], czy [albo] Helenowie [Grecy], czy [albo] niewolnicy [słudzy], czy [albo] wolni, i wszyscy {w jedno Tchnienie [Ducha]} napojeni [wypiliśmy].

Faktycznie bowiem w Pomazańcu zanurzeni, w Pomazańca ubrali się.

 Tego odpowiednikiem jest zanurzenie, które i nas teraz zbawia, a jest nie pozbyciem się brudu ciała, lecz skierowanym do Boga wezwaniem dobrego sumienia, przez zmartwychwstanie Jeszu Pomazańca,

 Razem pogrzebani więc (z) nim przez zanurzenie [chrzest] w śmierć, aby tak, jak (został) wzbudzony [podniesiony] Pomazaniec przez chwałę Ojca tak i my w nowości życia chodziliśmy.

 Jeżeli bowiem zrośnięci zostaliśmy [staliśmy się] w podobieństwie śmierci Jego, ale i w powstanie będziemy.

Jeśli umarliśmy razem z Pomazańcem, wierzymy, że z Nim również żyć będziemy, 

 Bo inaczej co uczynią, zanurzający (się) za zmarłych, jeśli całkowicie martwi nie (są) wzbudzani? Dlaczego ci zanurzają (się) za zmarłych? 

Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Pomazaniec. Choć nadal prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie. 

Nie mogę odrzucić łaski danej przez Boga. Jeżeli zaś usprawiedliwienie dokonuje się przez prawo, to Pomazaniec umarł na darmo.