Mówi bowiem Pismo Faraonowi, że: Do tego cię wzbudziłem, żeby okazać na tobie moc moją i żeby rozgłoszono imię moje po [w] całej ziemi. 

 Mówi bowiem Pismo: Każdy wierzący w Niego, nie będzie zawstydzony.

Nie odrzucił Bóg swego ludu, który wybrał przed wiekami. Czyż nie wiecie, co mówi Pismo o Eliaszu, jak uskarża się on przed Bogiem na Iszraela?

Do zakonu raczej i do świadectwa; ale jeźli nie chcą, niechże mówią według słowa tego, w którem niemasz żadnej zorzy.

Nie czytaliście tych słów w Piśmie: Właśnie ten kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła.

 Albo uważacie, że (na) próżno Pismo mówi dla zazdrości: pożąda duch, który w nas mieszka?

To najpierw wiedząc, iż żadne proroctwo Pisma nie jest własnego wykładu.

Albowiem nie z woli ludzkiej przyniesione jest niekiedy proroctwo, ale od Ducha Świętego pędzeni będąc mówili święci Boży ludzie.

Uwierzył tedy Panu, i poczytano mu to ku sprawiedliwości.

Tak jako "Abraham uwierzył Bogu i przyczytano mu to ku sprawiedliwości".

A upatrzywszy to Pismo, iż z wiary Bóg usprawiedliwia pogan, przedtem opowiedziało Abrahamowi, iż w tobie będą błogosławione wszystkie narody.

 I wypełniło się Pismo, mówiące: Uwierzył zaś Awraam Bogu, i doliczono mu (to) do sprawiedliwości, i przyjacielem Boga (został) nazwany.

Nie pracującemu, lecz wierzącemu w tego, który usprawiedliwia niepobożnego, liczona bywa wiara jego dla usprawiedliwienia.

To wówczas błogosławieństwo tylko na obrzezanych przychodzi, czy też na nieobrzezanych? Gdyż mówimy, iż wiara Abrahamowi jest policzona za sprawiedliwość.

I przyjął znak obrzezania za pieczęć sprawiedliwości tej wiary, która była w nieobrzezaniu, po to, aby był ojcem wszystkich wierzących w be obrzezania, aby i im policzona była sprawiedliwość;

Dlatego policzono mu to za sprawiedliwość.

ale i dla nas, którym ma być policzone, którzy wierzymy w tego, który wzbudził Jeszu, Pana naszego, z martwych;

Co mu poczytano ku sprawiedliwości od narodu do narodu, aż na wieki.