1
Dlatego nie wybronisz się człowieku, który osądzasz (innych); w czym bowiem drugiego osądzasz, samego siebie osądzasz, ponieważ to samo czynisz, (gdy) osądzasz.
2
Wiemy bowiem, że sąd Boży jest zgodnie z prawdą (przeznaczony) dla tak postępujących.
3
Czy mniemasz, o człowiecze! który osądzasz tych, co takowe rzeczy czynią, a sam je czynisz, że ty ujdziesz sądu Bożego?
4
- Czy obfitą łagodność Jego i wyrozumiałość, i wielkoduszność lekceważysz, nie wiedząc, że łagodność Boga do nawrócenia cię kieruje?
5
- Z powodu swojej hardości i serca niezdolnego do zmiany w rozumowaniu, gromadzisz sobie gniew na dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Boga,
6
- który odda każdemu według uczynków jego.
7
- Tym wytrwałym w dobrym uczynku chwałę i szacunek i niezniszczalność, szukającym życia eonowego.
8
- Tym zaś od podjudzania i zaprzeczania prawdzie, także ulegającym niesprawiedliwości, gniew i rozdrażnienie,
9
- utrapienie, i ucisk na całą duszę człowieka czyniącego zło. Najpierw na Judejczyka i Hellena.
10
- Chwała zaś i szacunek, i pokój każdemu czyniącemu dobro, Judejczykowi najpierw i Hellenowi,
11
- ponieważ nie ma stronniczości u Boga.
12
- Bo ci nie mający prawa zgrzeszyli, więc nie mając prawa zginą, a ci co w prawie zgrzeszyli, przez prawo zostaną osądzeni.
13
- Ponieważ nie słuchacze prawa są sprawiedliwi przed Bogiem, ale czyniący prawo będą sprawiedliwymi.
14
- Kiedy bowiem narody nie mając prawa z natury prawo czynią, to nie mając prawa, sami sobie są prawem.
15
Pokazują uczynki - prawa zapisanego w sercach ich - składające świadectwo z ich sumieniem, a po czasie wzajemne rozliczenie, oskarżające lub też broniące,
16
w dniu, gdy osądzi Bóg (to co) skryte (u) ludzi, według tej [mojej] dobrej nowiny, przez Pomazańca Jeszu.
