Bo jeźli Abraham z uczynków jest usprawiedliwiony, ma się czem chlubić, ale nie u Boga.

 Lecz [zaś] chwała [wdzięczność, łaska] Bogu, który zawsze zwycięża [tryumfuje] nas w Pomazańcu, a zapach [wonność] znajomości swojej [Jego] objawia przez nas w każdym miejscu. 

 tych wprawdzie zapach od śmierci do śmierci, tamtych zaś zapach od życia do życia i względem tych co (są) odpowiedni [nadają się]. 

 Przekonanie zaś takie mamy przez Pomazańca ku Bogu,

 który też (uczynił) nas kompetentnymi sługami nowej umowy [testamentu], nie litery, ale tchnienia; ponieważ litera uśmierca, zaś tchnienie ożywia.

 Wielką mam [mi] śmiałość do was. Wielką mam [mi] chlubę z was. Jestem pełen pocieszenia, obfituję radością w całym ucisku naszym.  

 Znowu mówię aby ktoś nie uznał mnie za głupiego, a jeśli nawet, (to) jako głupiego przyjmijcie mnie abym i ja trochę (się mógł) chlubić. 

 Skoro wielu chlubi się według ciała, (więc) i ja będę (się) chlubił. 

 Znosicie bowiem jeśli ktoś was zniewala, jeśli ktoś objada, jeśli ktoś bierze, jeśli ktoś wynosi się, jeśli ktoś was w twarz uderza. 

 Hebrajczykami są i ja Iszraelem (jestem). Nasieniem Awraama są, jestem i ja.

 Od Judejczyków wziąłem pięć (razy po) czterdzieści uderzeń bez jednego. 

 W podróżach często, w niebezpieczeństwach na rzekach, w niebezpieczeństwach od bandytów, w niebezpieczeństwach od rodaków, w niebezpieczeństwach od narodów, w niebezpieczeństwach w mieście, w niebezpieczeństwach na pustkowiu, w niebezpieczeństwach na morzu, w niebezpieczeństwach między fałszywymi braćmi. 

 Poza tymi i ponad tym wrogie mi ugrupowania, codziennie martwię się o wszystkie zgromadzenia. 

 Jeśli chlubić się trzeba, to słabością moją (będę się) chlubił. 

 Chełpić się muszę, nie mając co prawda (z tego) pożytku. Przejdę jednak do widzeń i objawień Pana. 

 Stałem (się) głupi [szalony], wy mnie (do tego) zmusiliście. Ja bowiem powinienem być przez was ustanowiony [dołączonym], ponieważ nie zostałem w tyle (za) wielkimi wysłannikami [apostołami], jeśli (nawet) nikim jestem. 

 Co bowiem jest (w) czym (byście byli) umniejszeni względem innych zgromadzeń, jeśli nie (w tym), że sam ja nie obciążałem was. Darujcie mi tę niesprawiedliwość. 

 Ja zaś z chęcią poniosę koszty i wyczerpię zasoby dla dusz waszych, jeśli obficiej was miłując (jestem) mniej miłowany. 

 Czy przez kogoś, kogo wysłałem do was, wykorzystałem was? 

 Ponownie {od dawna} myślicie, że się przed wami usprawiedliwiamy [bronimy]? Przed Bogiem w Pomazańcu mówimy, że wszystko umiłowani (jest) dla wszego zbudowania. 

 Aby mnie, gdy przyjdę, ponownie nie poniżył Bóg przy was, a opłakując wielu, którzy uchybili [zgrzeszyli] i nie skorygowali się [zmienili myślenia] nad nieczystością [nierządem] i niemoralnością [rozpustą] i wyuzdaniem, której (się) dopuścili.

Albowiem każdy najwyższy kapłan z ludzi wzięty, za ludzi bywa postanowiony w tych rzeczach, które do Boga należą, to jest, aby ofiarował dary i ofiary za grzechy.