Nie śmiem mówić tego, czego by nie dokonał Pomazaniec przeze mnie w przywodzeniu do posłuszeństwa narodów, słowem i czynem, 

Do was zaś, narodów, mówię: będąc posłańcem narodów, przez cały czas chlubię się posługiwaniem swoim

 Powiedział zaś do niego Pan: "Idź, gdyż naczyniem wybranym jest Mi ten, (by) zanieść imię moje przed narody, także i królów, synów także i Iszraela."

Gdy pełnili służbę dla Pana i pościli, rzekło Tchnienie Święte: «Wyznaczcie mi już Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem». 

 "Idź - powiedział do mnie - bo Ja cię poślę daleko, do pogan"». 

Obronię cię przed ludem i przed poganami, do których cię posyłam, 

abyś otworzył im oczy i odwrócił od ciemności do światła, od władzy oszczercy(szatana) do Boga. Aby przez wiarę we Mnie otrzymali odpuszczenie uchybień(grzechów) i dziedzictwo ze świętymi".

Bo kim jest, Paweł? Kim jest Apollos? Sługami przez których uwierzyliście, a to jak każdemu Pan dał.

 Tak niech nas ludzie postrzegają, jak sług pomazańcowych i  zarządców tajemnic Bożych.

 Tak więc w imieniu Pomazańca  jesteśmy posłami jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Pomazańca prosimy: pojednajcie się z Bogiem!

 Sługami Pomazańca są, (głupio mówię), bardziej ja; w trudach częściej, w ciosach (zadanych) ponad miarę, w strażnicach [więzieniach] częściej, w śmierci częstokroć.

 raczej przeciwnie, gdy zobaczyli, że została mi powierzona dobra nowina [ewangelia] nieobrzezania tak jak Piotrowi obrzezania

 Albowiem ten, który działał (przez) Piotra w posłannictwie do obrzezanych, działał też i (we) mnie między narodami. 

Dlatego ja Paweł jestem więźniem Pomazańca Jeszu za was z narodów;

Ale choćbym ofiarowany był dla ofiary i usługi wiary waszej, weselę się i spółweselę się ze wszystkimi wami;

Ze względu na nie ja zostałem ustanowiony głosicielem i apostołem - mówię prawdę, nie kłamię - nauczycielem pogan we wierze i prawdzie.

dla której zostałem ustanowiony głosicielem, posłańcem i nauczycielem narodów.

A wiem, że przybywając do was, przyjdę z pełnią błogosławieństwa Pomazańca. 

Paweł, niewolnik Pomazańca Jeszu, powołany wysłannik [apostoł], wydzielony do dobrej nowiny (od) Boga.

 Ale żadnym słowem [dowodzeniem] (nie) czynię duszy swojej cenną, jakbym kończył bieg mój i posługę, którą otrzymałem od [z] Pana Jeszu, (by) świadczyć dobrą nowinę [ewangelię] łaski Boga.

Ten tedy, który wam dodaje ducha i czyni cuda między wami, z uczynkówże zakonu to czyni, czyli z słuchania wiary?

Ale chociażeśmy i przedtem cierpieli, i zelżeni byli (jako wiecie) w mieście Filipach, wszakże bezpiecznieśmy sobie poczęli w Bogu naszym, w opowiadaniu u was Ewangielii Bożej z wielkim bojem,

Albowiem pamiętajcie, bracia! pracę naszę i trudy, gdyż w nocy i we dnie robiąc, abyśmy żadnego z was nie obciążyli, kazaliśmy u was Ewangielię Bożą.

Według chwalebnej Ewangielii błogosławionego Boga, która mi jest zwierzona.

 którym ujawniono, że nie sobie, wam zaś służyły te, co teraz ogłoszone wam przez głoszących nowiny w Tchnieniu [Duchu] świętym posłanym z nieba, w które pragną wejrzeć Posłowie [aniołowie]. 

Proszę was, bracia! przez miłosierdzie Boże, abyście stawiali ciała wasze na ofiarą żywą, świętą, przyjemną Bogu, to jest rozumną służbę waszą.

 I nie wpasowujcie (się) [upodobniajcie] eonu [wieku, czasu, świata] tego, ale [lecz] przemieniajcie (się) odnową umysłu [intelektu], ku [do, dla] rozpoznaniu [zbadaniu, przetestowaniu] tobie [wam], co wolą [życzeniem] Boga, dobre i przyjemne i dojrzałe [doskonałe].

I położę na nich znak, a poślę z tych, którzy zachowani będą, do narodów przy morzu do Pul i Lud, którzy ciągną łuk do Tubala, i do Jawanu, na wyspy dalekie, które nic o mnie nie słyszały, i nie widziały chwały mojej; i będą opowiadały chwałę moję między narodami.

I przywiodę wszystkich braci waszych ze wszystkich narodów Panu w dary, na koniach i na wozach, i na lektykach, i na mułach, i na zawidnikach, na górę świętobliwości mojej do Jeruzalemu, mówi Pan, tak jako przynoszą synowie Izraelscy dar w naczyniu czystem do domu Paóskiego.

 i nie tak, jak się spodziewaliśmy, najpierw siebie oddali Panu i nam, za wolą Bożą,

Ale choćbym ofiarowany był dla ofiary i usługi wiary waszej, weselę się i spółweselę się ze wszystkimi wami;

Gdyżem odebrał wszystko i mam dostatek, pełenem, wziąwszy od Epafrodyta, co posłano od was, wonność dobrego zapachu, ofiarę przyjemną i Bogu się podobającą.

 Zaś (o) dobroczynności i wspólnocie nie zapominajcie, (z) takich bowiem ofiar jest zadowolony Bóg. 

sami jak żywe kamienie wbudowani jesteście (w) dom tchnienia [duchowy], kapłaństwo święte, (by) przynosić tchnienia [duchowe] ofiary, przyjemne Bogu przez Jeszu Pomazańca.

A nadzieja nie hańbi, przeto iż miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Tchnienie Święte, które nam jest dane.

 Tak też i Tchnienie wspiera bezsilność naszą; bo tego, o co powinniśmy się modlić, jak (to czynić) poprawnie, nie rozeznajemy, ale samo Tchnienie wstawia się westchnieniami niewysłowionymi.  

 Z kolei, Badający serca, pojmuje, jaki jest zamysł Tchnienia, ponieważ zgodnie z (wolą) Boga, wstawia się za świętych.

A teraz polecam was Bogu i słowu Jego łaski władnemu zbudować i dać dziedzictwo ze wszystkimi świętymi.

 Czy nie wiecie, że ciało wasze jest przybytkiem [świątynią] Tchnienia [Ducha] Świętego, które jest w was, a które macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie? 

 gdyż przez Niego mamy dostęp jedni i drudzy w jednym Tchnieniu, do Ojca.

 W którym i wy jesteście wmurowani (jako) mieszkanie Boga w tchnieniu. 

Sam zaś Bóg pokoju (oby) uświęcił was (czyniąc) całkowitymi i kompletnymi wasze: tchnienie [ducha] i duszę, i ciało, (aby zostały) nienaganne podczas przyjścia naszego Pana Jeszu Pomazańca, ustrzeżone.