Jakoż sprawiedliwa jest, abym ja to rozumiał o was wszystkich, dlatego iż was mam w sercu moim i w więzieniu moim, i w obronie, i w utwierdzeniu Ewangelii, was, mówię, wszystkich, którzy jesteście ze mną uczestnikami łaski.

przywodzę sobie na pamięć twoją nieobłudną wiarę, która zamieszkała najpierw w twojej babce Lois i w twojej matce Eunice, a jestem pewien, że i w tobie.

Pewien będąc posłuszeóstwa twego, pisałem ci, wiedząc, że i więcej, niż mówię uczynisz.

 Chociaż tak mówimy, jesteśmy co do was, umiłowani, przekonani o [rzeczach] lepszych i mających zbawienia. 

Przetoż nie zaniedbam was zawsze upominać o tych rzeczach, chociażeście umiejętni i utwierdzeni w teraźniejszej prawdzie.

 Nie pisałem wam, że nie dostrzegliście prawdy, ale że ją dostrzegliście i że wszelkie kłamstwo nie jest z prawdy.

napełnieni plonem sprawiedliwości, przez Jeszu Pomazańca ku chwale i czci Boga.

Który też oznajmił nam miłość waszę w duchu.

Abyście chodzili przystojnie przed Panem ku wszelkiemu jego upodobaniu, w każdym uczynku dobrym owoc przynosząc i rosnąc w znajomości Bożej,

- Dlatego też właśnie wkładając całą gorliwość, dodajcie DO WIARY waszej CNOTĘ, do cnoty POZNANIE, 

 przez zaś pobożność braterstwo, przez zaś braterstwo miłość. 

Jeżeli chodzi o pokarmy składane Wizerunkom [bożkom] w ofierze, to oczywiście wszyscy posiadamy "wiedzę". Lecz "wiedza" wbija w pychę, miłość zaś buduje.

Lecz nie wszyscy mają "wiedzę". Niektórzy jeszcze do tej pory spożywają pokarmy wizerunkom złożone, w przekonaniu, że chodzi o wizerunek [bożka], i w ten sposób kala się ich słabe sumienie.

Jeśli bowiem ktoś zobaczy ciebie, który masz poznanie, wpółleżącego w świątyni (wizerunków), to czyż jego sumienie, które jest słabe, nie zostanie pobudzone do jedzenia (pokarmów) ofiarowanych wizerunkom?

Słowo Chrystusowe niechaj mieszka w was obficie ze wszelką mądrością, nauczając i napominając samych siebie przez psalmy i hymny, i pieśni duchowne, wdzięcznie śpiewając w sercach waszych Panu.

 Dlatego wspierajcie się wzajemnie i budujcie jeden drugiego [jednego], co zresztą robicie.

 Zachęcamy [prosimy] was, bracia! napominajcie, wychylających (się), pocieszajcie lękliwych, podtrzymujcie słabych, (bądźcie) cierpliwi wobec wszystkich;

 Tak samo starsze (niewiasty niech) w postępowaniu (będą) godne szacunku, nie oszczercze, nie uzależnione (od) dużej (ilości) wina, uczące tego co dobre. 

Aby uczyły [trenowały, korygowały] młode (kobiety), (jak) kochać męża i kochać dzieci,

 Biorąc bowiem pod uwagę czas, powinniście być nauczycielami, tymczasem znowu jest wam potrzebny ktoś, kto by was uczył elementarnych zasad (zawartych) w wyroczniach Boga; potrzebujecie mleka, a nie pokarmu stałego.

 I obserwujmy (się) wzajemnie ku wzmocnieniu miłości i pięknych uczynków.  

 Nie opuszczając zgromadzeń swoich tak, jak zwyczaj niektórzy (mają), ale zachęcając (się) i to tym bardziej jak widzicie przybliżający (się) dzień. 

 Wy zaś umiłowani, nadbudowując siebie najświętszą waszą wiarą, w tchnieniu [duchu] świętym modląc (się)

 a [i] tym [który, to, co] rzeczywiście [znaczenie domyślne] litość [współczucie] wątpiących [rozdwojonych, wahających się].