Wtedy [tamten] zażądał światła, wskoczył [do lochu] i przypadł drżący do stóp Pawła i Sylasa.

Lecz kiedy Paweł mówił o sprawiedliwości i o wstrzemięźliwości, i o przyszłym sądzie, Feliks przestraszony odpowiedział: «Teraz możesz odejść. Gdy znajdę czas, wezwę cię znowu». 

 Spodziewał się przy tym, że dostanie od Pawła pieniądze, i dlatego częściej posyłał po niego i rozmawiał z nim. 

Azaż nie ten jest Dawid, któremu śpiewano hufcami, mówiąc: Poraził Saul swój tysiąc, ale Dawid swoich dziesięć tysięcy?

Bo to wszystko ręka moja uczyniła, i nią stanęło to wszystko, mówi Pan. Wszakże Ja na tego patrzę, który jest utrapionego i skruszonego ducha, a który drży na słowo moje.

Gdym to słyszał, zatrząsnął się brzuch mój! na ten głos drżały wargi moje, zgniłość weszła w kości moje, i wszystekem się trząsł, słysząc, że mam odpocząć w dzieó utrapienia, gdy przyciągnie na ten lud nieprzyjaciel, aby go przez wojnę wygładził.

 Dlatego, moi mili! Jak zawsze byliście posłuszni, nie tylko podczas obecności mojej, ale teraz dużo bardziej podczas nieobecności mojej, z bojaźnią i ze drżeniem zbawienie swoje dopracujcie [dopełnijcie].

Usłyszawszy zaś [jednak] zasmucone [przygnębione, skruszone] były [stały się] ich serca i powiedzieli [rzekli] do [w kierunku] Piotra i pozostałych apostołów: "Co mamy [powinniśmy, jesteśmy zobowiązani] zrobić [wykonać, czynić], mężowie bracia?"

A wyprowadziwszy ich na zewnątrz rzekł: «Panowie, co mam czynić, aby się zbawić?»

 Powiedziałem więc: "Co mam czynić, Panie?" A Pan powiedział do mnie: "Wstań, idź do Damaszku, tam ci powiedzą wszystko, co masz czynić". 

Pytały go tłumy: «Cóż więc mamy czynić?»

Kiedyś i ja prowadziłem życie bez prawa. Gdy jednak zjawiło się przykazanie - grzech ożył, 

 Bo nie znając usprawiedliwienia Bożego, a chcąc własne usprawiedliwienie ustanowić, usprawiedliwieniu Bożemu nie podporządkowali się.

 Wielką jednak daje łaskę; ponieważ mówi  [naucza]: Bóg (się) pysznym [aroganckim] sprzeciwia, pokornym [skromnym] daje łaskę.

 Powiedział zaś do niego Pan: "Idź, gdyż naczyniem wybranym jest Mi ten, (by) zanieść imię moje przed narody, także i królów, synów także i Iszraela."

 Ale podnieś się i stań na nogi, bo ukazałem się tobie po to, aby ustanowić cię sługą i świadkiem tego, co zobaczyłeś, i tego, co ci objawię.

A idąc mimo cię, i widząc cię ku podeptaniu podaną we krwi twojej, rzekłem ci: Żyj we krwi twojej; rzekłem ci, mówię: Żyj we krwi twojej.

Prztoż idąc mimo cię, a widząc cię, że oto czas twój, czas miłości, rozciągnąłem podołek mój na cię, i nakryłem nagość twoję, i obowiązałem ci się przysięgą, a wszedłem w przymierze z tobą, mówi panujący Pan, i stałaś się moją.

Wielu zaś pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi.

A zakon przytem nastąpił, aby obfitował grzech; lecz gdzie się grzech rozmnożył, tam łaska tem więcej obfitowała.

 Albowiem Mojżeszowi powiedziano: Zlituję się, nad kim się zlituję; a użalę się, nad kim się użalę. 

 Mówi bowiem Pismo Faraonowi, że: Do tego cię wzbudziłem, żeby okazać na tobie moc moją i żeby rozgłoszono imię moje po [w] całej ziemi. 

 Powiesz mi: Dlaczego więc jeszcze oskarża? Bo decyzji Jego kto się sprzeciwi? 

 Czy nie ma władzy garncarz (nad) gliną, (żeby) z tej samej masy uczynić jedno naczynie do (czegoś) cenionego, a drugie do wstydliwego? 

 i żeby ujawnił bogactwo chwały swojej na naczyniach miłosierdzia, które przygotował do chwały;  

Izajasz zaś odważa się powiedzieć: Dałem się znaleźć tym, którzy mnie nie szukali, objawiłem się tym, którzy o Mnie nie pytali.

 Kiedy zaś upodobał (sobie) Bóg oddzielił mnie z wnętrza matki mojej i wezwał przez łaskę Jego. 

 (aby) objawić Syna swego we mnie, abym głosił dobrą nowinę o Nim wśród narodów, natychmiast, nie radząc (się) ciała i krwi 

Lecz nader obfitowała łaska Pana naszego z wiarą i z miłością, która jest w Chrystusie Jeszu.

- Dlatego miłosierdzia dostąpiłem, aby we mnie pierwszym Pomazaniec Jeszu okazał całą wielkoduszność jako przykład dla tych, którzy będą [pokładać] wiarę na Nim dla życia eonowego.

Jest on gościem pewnego Szymona, garbarza, który ma dom nad morzem».

 A oni odpowiedzieli: «Setnik Korneliusz, człowiek sprawiedliwy i bogobojny, o czym zaświadczyć może cała ludność judejska otrzymał polecenie od posłańca(anioła) świętego, aby cię wezwał do swego domu i wysłuchał tego, co mu powiesz».

 Poślij więc do Jafy i wezwij Szymona, zwanego Piotrem. Jest on gościem w domu Szymona garbarza, nad morzem".

On nam opowiedział, jak zobaczył Posła (anioła), który zjawił się w jego domu i rzekł: "Poślij do Jafy i sprowadź Szymona, zwanego Piotrem!

On cię pouczy, jak zbawisz siebie i cały swój dom".

Dobry i prawy jest Pan; przetoż drogi naucza grzeszników.

Poprowadzi cichych w sądzie, a nauczy pokornych drogi swojej.

Jestże człowiek, co się boi Pana? Nauczy go drogi, którąby miał obrać.

Błogosławiony jest mąż, którego ty ćwiczysz, Panie! a zakonu twego uczysz go.

Widzę drogi jego, wszakże uzdrowię go; doprowadzę go; i przywrócę mu pociechy, i tym, którzy z nim płaczą.