Nad to rzekł Bóg Abrahamowi: Ty też przymierza mego przestrzegać będziesz, ty i nasienie twoje po tobie, w narodziech swoich.

Obrzeżcie tedy ciało nieobrzezki waszej; a to będzie znakiem przymierza między mną, i między wami.

Koniecznie obrzezany będzie, urodzony w domu twoim, i kupiony za pieniądze twoje; a będzie przymierze moje na ciele waszem, na przymierze wieczne.

Oto Mojżesz dał wam obrzezanie - ale nie pochodzi ono od Mojżesza, lecz od przodków - i wy w szabat obrzezujecie człowieka. 

Kiedy mu była policzona? Gdy był w obrzezany, czy gdy był nieobrzezany? Nie w obrzezaniu, ale w nieobrzezaniu.

 Bracia! Po [według] ludzku mówię: przecież człowieczego zatwierdzonego [potwierdzonego, prawomocnego] testamentu [umowy, przymierza] nikt (nie) odrzuca, lub dodaje.

 To zaś mówię, że umowy [przymierza, testamentu] wcześniej zawartej przez Boga (względem Pomazańca), prawo, które powstało czterysta trzydzieści lat później, nie znosi i nie anuluje obietnicy.

Syn ośmiu dni, będzie obrzezany między wami każdy mężczyzna w narodziech waszych, tak doma narodzony jako i kupiony za pieniądze, od jakiegożkolwiek cudzoziemca, któryby nie był z nasienia twego.

A Pan nawiedził Sarę, jako był rzekł: i uczynił Pan Sarze, jako był powiedział.

I nazwał Abraham imię syna swego, który mu się urodził, którego mu urodziła Sara, Izaak.

Tedy się modlił Izaak Panu za żonę swą, iż była niepłodna; i wysłuchał go Pan, i poczęła Rebeka, żona jego.

I rzekł jej Pan: dwa narody są w żywocie twoim, i dwojaki lud z żywota twego rozdzieli się, a jeden lud nad drugi lud możniejszy będzie, i większy będzie służył mniejszemu.

I wyszedł pierwszy syn lisowaty, i wszystek jako szata kosmaty; i nazwali imię jego Ezaw.

I spłodził Abraham Izaaka. A synowie Izaakowi byli: Ezaw i Izrael.

Awraham spłodził Iszaaka, a Iszaak spłodził Jakowa, a Jakow spłodził Judę, i braci jego.

 To bowiem (jest) słowo obietnicy: O tym właśnie czasie przyjdę, a Sara będzie miała syna;

 (Choć) się jeszcze nie urodziły i nie zrobiły nic dobrego lub złego, aby się ostało postanowienie Boże według wybrania, nie z uczynków, ale z tego, który powołuje,

 Jak napisano: Jakowa umiłował, ale Ezawa znienawidziłem. 

A widząc Pan, że nienawidził Liję, otworzył żywot jej; a Rachel niepłodna była.

I zasię poczęła, i porodziła syna, a rzekła: Zaiste usłyszał Pan, żem ja była w nienawiści, przetoż dał mi też i tego; i nazwała imię jego Symeon.

Nad to jeszcze poczęła, i porodziła syna, i rzekła: Teraz już chwalić będę Pana; przetoż nazwała imię jego Juda, i przestała rodzić.

A widząc Rachel, że nie rodziła Jakóbowi, zajrzała Rachel siostrze swej, rzekła do Jakóba: Daj mi syny, a jeźli nie dasz, umrę.

A ona rzekła: Oto służebnica moja Bala; wnijdźże do niej, i porodzi na kolanach moich, a będę też miała syny z niej.

Tedy poczęła Bala, i urodziła Jakóbowi syna.

Potem zaś począwszy porodziła Bala, służebnica Racheli, drugiego syna Jakóbowi.

A obaczywszy Lija, że przestała rodzić, wzięła też Zelfę, służebnicę swoję, i dała ją Jakóbowi za żonę.

Zatem Lija rzekła: Przyszedł huf; i nazwała imię jego Gad.

I rzekła Lija: To na szczęście moje; bo mię szczęśliwą będą zwały niewiasty; i nazwała imię jego Aser.

A ona jej odpowiedziała: A małoż na tem, żeś mi wzięła męża mego, iż też chcesz wziąć i pokrzyki syna mego? Tedy rzekła Rachel: Niechajże śpi z tobą tej nocy za pokrzyki syna twego.

Tedy wysłuchał Bóg Liję; i poczęła, i porodziła Jakóbowi syna piątego.

Potem począwszy jeszcze Lija, porodziła szóstego syna Jakóbowi.

Potem porodziła córkę, i nazwała imię jej Dyna.

Tedy począwszy porodziła syna, i rzekła: Odjął Bóg zelżywość moję.

Potem odeszli z Betel; i było jeszcze jakoby mila drogi do Efraty, i rodziła Rachel a ciężkie rodzenie miała.

Synowie Lii: pierworodny Jakóbów Ruben, i Symeon, i Lewi, i Judas, i Isaszar, i Zabulon.

A synowie Bali, służebnicy Rachelinej: Dan i Neftali.

Teć są imiona synów Izraelskich, którzy weszli do Egiptu z Jakóbem; każdy z domem swym weszli:

Isaszar, Zabulon, i Benjamin.

Cić są synowie Izraelowi: Ruben, Symeon, Lewi, i Juda, Isaschar i Zabulon,

Dan, Józef, i Benjamin, Neftali, Gad i Aser.

Mężczyźni [mężowie] bracia, dozwolone [możliwe] jest mówić z odwagą [śmiałością, bez ograniczeń] do was o patriarsze Dauid, że i zmarł [odszedł, umarł] i został pochowany [złożony do grobu] i jego grób [pomnik, miejsce pochówku] jest wśród nas aż do tego dnia [obecnie, do dzisiaj].

Obaczcież tedy, jako wielki ten był, któremu też dziesięcinę z łupów dał Abraham patryjarcha.