Dostrzegając [zauważając] jednak śmiałość [odwagę] Petru [Piotra] i Joannu [Jana], i uświadamiając sobie [rozpoznając], że są to ludzie niepiśmienni [niewykształceni] i prości [zwyczajni], byli zdumieni; i poznali ich [rozpoznawali ich], że z Jeszu byli [towarzyszyli].

Kiedy Wysłannicy(Apostołowie) w Jeruszalem dowiedzieli się, że Samaria przyjęła słowo Boże, wysłali do niej Piotra i Jana,

Po sześciu dniach Jeszu wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno.

 Wziąwszy z sobą Piotra i dwóch synów Zebedeusza, począł się smucić i odczuwać trwogę.

Jeden z uczniów Jego - ten, którego Jeszu miłował - spoczywał na Jego piersi.

 Ten oparł się zaraz na piersi Jeszu i rzekł do Niego: «Panie, kto to jest?» 

 Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jeszu kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono». 

 Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu.

Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna 

Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył.

Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jeszu miłował: «To jest Pan!» Szymon Piotr usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę - był bowiem prawie nagi - i rzucił się w morze.

Amen,amen, powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz».

 Piotr obróciwszy się zobaczył idącego za sobą ucznia, którego miłował Jeszu, a który to w czasie uczty spoczywał na Jego piersi i powiedział: «Panie, kto jest ten, który Cię zdradzi?»

Odpowiedział mu Jeszu: «Jeżeli chcę, aby pozostał, aż przyjdę, co tobie do tego? Ty pójdź za Mną!»

 A gdy poznali daną mi łaskę, Jakow i Kefas, i Jan, którzy uchodzą za filary, podali mnie i Barnabie prawicę (na znak) wspólnoty, abyśmy (szli) do narodów, a oni do obrzezanych; 

Dziennie zaś [codziennie] wytrwale [niezmiennie], jednomyślnie [zgodnie] w świątyni, i łamiąc [dzielenie] po domach chleb, spożywali pokarm [żywność] z radością [weselem] i prostotą [szczerością] serca [wnętrza],

 Wtem nadszedł ktoś i oznajmił im: «Ci ludzie, których wtrąciliście do więzienia, znajdują się w świątyni i nauczają lud». 

gdzie stale przebywali w świątyni, błogosławiąc Boga.

Około dziewiątej godziny dnia ujrzał wyraźnie w widzeniu posłańca(anioła) Pańskiego, który wszedł do niego i powiedział: «Korneliuszu!» 

 Korneliusz odpowiedział: «Cztery dni temu, gdy modliłem się o godzinie dziewiątej w swoim domu, stanął przede mną mąż w lśniącej szacie 

Baranka jednego ofiarować będziesz rano, a baranka drugiego ofiarować będziesz między dwoma wieczorami.

Baranka jednego ofiarować będziesz poranku, a baranka drugiego ofiarować będziesz między dwoma wieczorami.

I stało się, gdy był czas sprawowania ofiary śniednej, przystąpił Elijasz prorok, i rzekł: Panie, Boże Abrahama, Izaaka, i Izraela! dziś niech poznają, żeś ty jest Bogiem w Izraelu, a jam sługa twój, a żem według słowa twego uczynił to wszystko.

Ale ja do Boga zawołam, a Pan mię wybawi.

Skąd król Daryjusz podał na piśmie ten wyrok.

Prawie gdym ja jeszcze mówił i modliłem się, oto mąż on Gabryjel, któregom widział w widzeniu na początku, prędko lecąc dotknął się mnie czasu ofiary wieczornej,

A cały lud modlił się na zewnątrz w czasie kadzenia. 

 Było już około godziny szóstej i mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. 

Wtedy Jeszu zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce powierzam tchnienie moje. Po tych słowach wyzionął tchnienie.