A mówili do nich synowie Izraelscy: Obyśmy byli pomarli od ręki Paóskiej w ziemi Egipskiej, gdyśmy siadali nad garncy mięsa, gdyśmy się najadali chleba do sytości; bo teraz wywiedliście nas na tę puszczą, abyście pomorzyli to wszystko mnóstwo głodem.

Któremu odpowiedział Mojżesz: Czemuż im ty zazdrościsz dla mnie? Boże daj, aby wszystek lud Paóski prorokował, a iżby dał Pan Ducha swego na nie!

Która rzekła do pani swej: O gdyby się pan mój dostał do proroka, który jest w Samaryi! pewnieby go uzdrowił od trądu jego.

Już jesteście nasyceni, już opływacie w bogactwa. Zaczęliście królować bez nas! Obyście już zaczęli  królować, byśmy mogli współkrólować z wami.

Pragnąłbym, aby wszyscy byli jak i ja, lecz każdy otrzymuje własny dar od Boga: jeden taki, a drugi taki.

 Obyście znosili moją odrobinę głupoty, ale też znosicie mnie.

A jeźliż tego słuchać nie będziecie, w skrytościach płakać będzie dusza moja dla pychy waszej, a płacząc płakać będzie, i wyleje oko moje łzy, bo pojmana będzie trzoda Paóska.

Gdy był już blisko, na widok miasta zapłakał nad nim

 i rzekł: «O gdybyś i ty poznało w ten dzień to, co służy pokojowi! Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami.

Ja nie zważam na świadectwo człowieka, ale mówię to, abyście byli zbawieni. 

Prawdę mówię w Pomazańcu, a nie kłamię, w czym mi poświadcza sumienie moje przez Tchnienie Święte, 

 Ponieważ sam wolałbym, zostać przeklętym z dala od Pomazańca za braci moich, krewnych moich według ciała.

 Bracia, doprawdy pragnienie mojego serca i błaganie [prośba, modlitwa] do Boga w imieniu [w interesie, z uwagi na, z powodu] ich do [ku, w, dla] zbawienia [ratunku].

 Którego my głosimy, napominając każdego człowieka i ucząc każdego człowieka w całej mądrości, abyśmy doprowadzili [ustawili] każdego człowieka (do) dojrzałości [doskonałości] w Pomazańcu Jeszu. 

 Gdy zaś planował wyprowadzić [wydać] go Herod (w) nocy tej był Piotr skuty dwoma łańcuchami (i) spał między dwoma żołnierzami, a strażnicy także przed drzwiami strzegli więzienia [strażnicy]. 

 Gdy przebywali tam dłuższy czas, Festus przedstawił królowi sprawę Pawła: «Feliks pozostawił w więzieniu pewnego człowieka - powiedział.

Dla której poselstwo sprawuję w łaócuchu, abym w nim bezpiecznie mówił, jako mi mówić potrzeba.