W Damaszku znajdował się pewien uczeń, imieniem Ananiasz. «Ananiaszu!» - przemówił do niego Pan w widzeniu. A on odrzekł: «Jestem, Panie!»

 (I ujrzał w widzeniu, jak człowiek imieniem Ananiasz wszedł i położył na nim ręce, aby przejrzał). 

 I tutaj ma władzę od naczelnych kapłanów wiązać wszystkich [każdego] przywołujących [wzywających] imię Twoje.

 I pokażę mu, jak wiele będzie musiał wycierpieć dla mego imienia». 

 Natychmiast jakby łuski spadły z jego oczu i odzyskał wzrok, i został zanurzony. 

 Szczepana zaś pochowali ludzie pobożni z wielkim żalem. 

 Niektórzy z nich, a także pokaźna liczba pobożnych Greków i niemało znamienitych kobiet uwierzyło i przyłączyło się do Pawła i Sylasa.

A żył w Jeruszalem człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Iszraela, a Tchnienie Święte spoczywało na nim.

 "Wybierzcie zatem, bracia, mężów spośród siebie poświadczonych siedmiu, pełnych Tchnienia i mądrości, których wyznaczymy nad zadaniem tym. 

 A oni odpowiedzieli: «Setnik Korneliusz, człowiek sprawiedliwy i bogobojny, o czym zaświadczyć może cała ludność judejska otrzymał polecenie od posłańca(anioła) świętego, aby cię wezwał do swego domu i wysłuchał tego, co mu powiesz».

 Przez chwałę i zniewagę, przez potwarz i sławę, jak oszuści i prawdomówni, 

 Musi on też mieć dobre świadectwo od ludzi spoza (zgromadzenia), aby nie popadł w oskarżenie i sidła oszczercze [diabelskie].

Albowiem przez nią świadectwa doszli przodkowie.

Demetryjuszowi świadectwo jest dane od wszystkich, i od samej prawdy; lecz i my świadectwo o nim dajemy, a wiecie, iż świadectwo nasze prawdziwe jest.