6
To zaś: siejący skąpo, skąpo też zeżnie, a siejący w poświęceniu, w poświęceniu zeżnie.
7
Każdy tak, jak postanawia sercem, nie ze smutku albo z przymusu; radosnego bowiem dawcę miłuje Bóg.
8
Mocny zaś Bóg każdą łaskę dać hojnie dla was, żebyście we wszystkim (i) zawsze (w) pełni (byli) samowystarczalni, mając obfitość dla każdego działania dobrego.
9
Jako napisane: Rozproszył, dał ubogim, sprawiedliwość Jego trwa na eon.
10
Zaś dostarczający ziarno siejącemu i chleb na pokarm zaopatrujący, także pomnoży ziarno wasze, da wzrost plonom sprawiedliwości waszej.
11
We wszystkim wzbogaceni w całej szczerości, która sprawia przez nas dziękczynienie Bogu.
12
Ponieważ usługa publiczna ta, nie tylko jest dopełnieniem niedostatków świętych, ale też obfituje przez liczne dziękowania Bogu,
13
Przez wypróbowanie posługi tej, chwalą Boga z powodu posłuszeństwa okazanego (przez) was względem dobrej nowiny Pomazańca i szczerej wspólnoty względem nich i względem wszystkich.
14
I sami błagają za was, pragną was z powodu przewyższającej łaski Boga względem was.
15
Wdzięczność Bogu z powodu niewysłowionego Jego daru.
