Strach wielki ogarnął społeczność powołanych i wszystkich, którzy o tym słyszeli. 

 A z obcych nikt nie miał odwagi dołączyć się do nich, lud zaś ich wychwalał. 

Także w każdej krainie, i w każdem mieście, i na wszelkiem miejscu, gdziekolwiek rozkaz królewski, i wyrok jego doszedł, mieli Żydzi wesele, radość, uczty, i dzieó ucieszny; a wiele z narodów onych krain zostawali Żydami; albowiem strach był przypadł od Żydów na nie.

A będzie mi to sławą, weselem, chwałą, i ozdobą przed wszystkiemi narodami ziemi, które usłyszą o wszystkiem dobrem, które Ja im czynię, i ulękną się, a zatrwożą się nad wszystkiem dobrem i nad wszystkim pokojem, który Ja im sposobię.

Przetoż upadniesz we dnie, upadnie też i prorok z tobą w nocy; zagładzę i matkę twoję.

 A wszystkich ogarnął strach; wielbili Boga i mówili: «Wielki prorok powstał wśród nas, i Bóg łaskawie nawiedził lud swój». 

 Wtedy cała ludność okoliczna Gergezeńczyków prosiła Go, żeby odszedł od nich, ponieważ wielkim strachem byli przejęci. On więc wsiadł do łodzi i odpłynął z powrotem. 

Powiedział zaś Piotr: Srebra i złota nie posiadam, ale co posiadam, to ci udzielam: w nazwaniu [imieniu] Jeszu Pomazańca z Nazaretu wstań [podnieś się] i chodź [idź, spaceruj].

I nagle podskoczył [zerwał się], stanął [postawił się] i chodził [przechadzał się] i wszedł z nimi do świątyni, chodząc [spacerując] i skacząc [podskakując] oraz wychwalając [gloryfikując] Boga.

 Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jeszu, a wszyscy oni mieli wielką łaskę. 

 Wiele znaków i cudów działo się przez ręce Wysłanników(Apostołów) wśród ludu. Trzymali się wszyscy razem w krużganku Salomona.

Wynoszono też chorych na ulicę i kładziono na łożach i noszach, aby choć cień przechodzącego Piotra padł na któregoś z nich.

Także z miast sąsiednich zbiegało się mnóstwo ludu do Jeruszalem, znosząc chorych i dręczonych przez tchnienia nieczyste, a wszyscy doznawali uzdrowienia. 

«Eneaszu - powiedział do niego Piotr - Jeszu Chrystus cię uzdrawia, wstań i zaściel swoje łóżko!» I natychmiast wstał.

Po usunięciu wszystkich, Piotr upadł na kolana i modlił się. Potem zwrócił się do ciała i rzekł: «Tabito, wstań!» A ona otwarła oczy i zobaczywszy Piotra, usiadła. 

Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe tchnienia będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą;

Amen,amen, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem, i większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca.